BACKGROUND: Bone regeneration is often needed for many aesthetic and reconstructive procedures. Tissue engineering provided a promising approach to supplement existing treatment strategies. In this study, we aimed to evaluate the effect of reconstructing mandibular defect by using bioceramics seeded with bone marrow derived osteoblasts. METHODS: Canine’s autologous marrow stromal cells were Culture-expanded and induced to osteoblastic phenotype, then were seeded into prepared porous beta-tricalcium phosphate, after being incubated in vitro. The cell/ scaffold complexes were implanted into the prepared defect in canines’ mandibula and fixed by internal rigid fixation. In control groups, beta-tricalcium phosphate alone and autologous iliums were implanted into the prepared defects. Twelve weeks after implantation, the specimens were examined macroscopically and histologically. RESULTS: In experimental group and autologous iliums group, new bone grafts were successfully developed at 12 weeks after implantation and repaired the continuity of the mandibula. Histologically, newly formed bone could be observed on the surface and in the pores of beta-tricalcium phosphate in the cell/scaffold group, whereas incomplete bone repair was found in pure beta-tricalcium phosphate group. CONCLUSION: The harvested bone marrow derived osteoblasts possess the ability to form new bone tissue when seeded onto porous beta-tricalcium phosphate, which shows the potential of using this method to repair large segmental mandibular defect clinically.
Keywords: Beta-tricalcium phosphate, bone defect; mandibula; tissue engineering.AMAÇ: Kemik rejenerasyonuna birçok estetik ve rekonstrüktif prosedürde sıklıkla gereksinim duyulmaktadır. Doku mühendisliği, mevcut tedavi stratejilerini desteklemeye yönelik umut verici bir yaklaşım sağlamıştır. Bu çalışmada, kemik iliğinden elde edilen osteoblastlar ile tohumlanan biyoseramikler kullanılarak gerçekleştirilen mandibüler defekt rekonstrüksiyonunun etkisini değerlendirmeyi amaçladık. GEREÇ-YÖNTEM: Köpekte otolog kemik iliği stromal hücreleri, kültürle genişletilip osteoblastik fenotipe indüklendi. Daha sonra hazırlanan poroz beta-trikalsiyum fosfat içine tohumlandı, in vitro olarak inkübe edildikten sonra hücre/iskelet kompleksleri canine'nin mandibulasındaki defektin içine implante edilerek internal rijit fikasyon yöntemi ile sabitlendi. Kontrol gruplarında, hazırlanan defektlere tek başına beta-trikalsiyum fosfat ve otolog iliumlar implante edildi. İmplantasyondan on iki hafta sonra, örnekler makroskopik ve histolojik olarak incelendi. BULGULAR: Deneysel ve otolog ilum gruplarında, implantasyondan on iki hafta sonra başarılı bir şekilde yeni kemik greftleri gelişti ve defekti tamir ederek mandibulanın devamlılığını sağladı. Histolojik olarak, hücre/iskelet grubunun yüzey kısımlarında ve beta-trikalsiyum fosfat porlarında yeni oluşmuş kemik gözlenebilirken saf beta-trikalsiyum fosfat grubunda tam oluşmayan kemik tamiri olduğu bulundu. SONUÇ: Elde edilen kemik iliği kaynaklı osteoblastlar, poroz beta-trikalsiyum fosfat üzerine tohumlandıklarında yeni kemik dokusu oluşturma yeteneğine sahiptirler. Bu özellik, klinik olarak geniş segmental mandibuler defektlerin tamirinde kullanılabilecek olası bir yönteme işaret etmektedir.
Anahtar Kelimeler: Beta-trikalsiyum fosfat, kemik defekti; mandibula; doku mühendisliği.