BACKGROUND
A massive earthquake struck North Pakistan on 8 October 2005. The objective of this study was to evaluate the types of injuries and the procedures carried out on the admitted casualties, and to present recommendations based on these experiences for improvement in disaster preparedness and management. This is a descriptive study conducted at the Military Hospital, Rawalpindi.
METHODS
Inclusion criteria included all patients who required admission for treatment. Patients who had minor injuries not requiring indoor treatment and those who were dead on arrival were excluded from this study. The files of admitted patients were analyzed for type of injuries, procedures performed, complications, and causes of death.
RESULTS
The total number of patients received was 1698, of which 862 (50.8%) were admitted. A total of 2289 operations were performed including 1046 (45.7%) major interventions. Sixteen (1.5%) amputations were necessary. Seventeen deaths (1.9%) occurred in hospital, while 76 dead bodies were received.
CONCLUSION
After the initial days of life- and limb saving, it is important to quickly divide the manpower into teams with a major emphasis on plastic, orthopedics and spinal surgery, to start shifts and to utilize the volunteer manpower early and judiciously. Prevention of tetanus is essential.
AMAÇ
8 Ekim 2005 tarihinde Kuzey Pakistan’ı büyük bir deprem vurdu. Bu çalışmada, hastaneye yatırılan yaralıların yaralanma tipleri ile uygulanan işlemler değerlendirildi ve bu deneyimlere dayanarak afetlere karşı hazırlıklı olma ve afet yöntemi ile ilgili olarak öneriler sunuldu. Bu çalışma, Rawalpindi’deki Asker Hastanesi’nde yürütülen tanımlayıcı bir çalışmadır.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalışmaya dahil edilme kriterleri, tedavi için hastaneye yatırılmayı gerektiren bütün hastaları kapsadı. Ayaktan tedavi görebilecek küçük yaralanmalılar ve hastaneye ulaştığında ölmüş olan kişiler çalışma dışında bırakıldı. Hastaneye yatırılan hastaların dosyaları, yaralanma tipi, uygulanan prosedürler, komplikasyonlar ve ölüm nedenleri analiz edildi.
BULGULAR
Başvuran toplam hasta sayısı 1698 idi ve bunların 862 tanesi (%50,8) hastaneye yatırıldı; 1046 tane (%45,7) majör girişimi içeren toplam 2289 ameliyat yapıldı. On altı adet (%1,5) amputasyon uygulanması gerekti. Hastanede 17 hasta yaşamını yitirdi (%1,9); dışarıdan 76 ceset getirildi.
SONUÇ
Hayat ve uzuv kurtarma ile ilgili ilk günlerden sonra, vardiyaları başlatmak, gönüllü insan gücünü erkenden ve mantıklı bir şekilde kullanmak ve plastik cerrahi, ortopedi ve spinal cerrahi konularına özellikle önem vermek kaydıyla insan gücünü hızlı bir şekilde ekiplere bölmek önemlidir. Tetanozun önlenmesi yaşamsal öneme sahiptir.