AMAÇ
Deneyimli bir cerrah için bile akut apandisit tanýsý kimi zaman zor olabilir. Tanýdaki gecikme komplikasyon oranýný arttýrmaktadýr. Bu deneysel çalýþmadaki amacýmýz, akut apandisit tanýsýnda belirteç olarak neopterinin uygunluðunun ve öneminin araþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Otuz beþ adet Yeni Zellanda tipi erkek tavþanda oluþturulmuþ akut apandisit modelinde neopterin düzeyleri ölçüldü. Hayvanlar apendektomi uygulanana kadar geçen zamana göre 5 gruba ayrýldý. (Grup 1: Kontrol, Grup 2: Sham, Grup 3: 12. saat, Grup 4: 24. saat, Grup 5: 48. saat). Her bir gruptan alýnan kan örneklerinde (Grup 3, Grup 4 ve Grup 5’te apendektomi öncesinde) neopterin düzeyleri enzim immunoassey kitinde ölçüldü.
BULGULAR
Akut apandisit tanýsý için optimal eþik deðeri noktasý 34,475 nmol/lt olarak saptandý. Neopterin düzeyi 34,475 nmol/lt üzerinde olduðu zaman akut apandisit olma olasýlýðý 4,667 kat fazla olarak bulundu.
SONUÇ
Bu çalýþma deneysel bir hayvan çalýþmasý olsa da klinik uygulamalar açýsýndan deðerli ipuçlarý vermektedir. Neopterinin akut apandisit tanýsýnda kullanýlabilecek potansiyele sahip bir belirteç olduðunu düþünüyoruz.

AMAÇ
Bir hayvan modelinde, sürekli epidural anestezi ile kolon anastomozunun gücü arasýndaki iliþki araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Beyaz erkek 14 adet Yeni Zelanda tavþaný çalýþmaya alýndý ve randomize iki grup oluþturuldu. Grup 1’de (n=7) epiduralden sürekli olarak %0,9’luk NaCl infüzyonu (0,4 mlkg-1 bolus ve 0,2 mlkg-1 sa-1 infüzyon) ve Grup 2’de (n=7) epiduralden sürekli olarak %1’lik lidokain infüzyonu (0,4 mlkg-1 bolus ve 0.2 ml kg-1 sa-1 infuzyon) uygulandý. Ýnfüzyonlara, operasyonlarýn baþýnda baþlandý ve cerrahi sonrasý 6. saate kadar sürdürüldü. Bütün deney hayvanlarýna genel anestezi altýnda sað kolon rezeksiyonu ve kolo-kolonik anastomoz uygulandý. Cerrahi sonrasý 4. gün, re-laparotomi yapýlýp in situ olarak anastomoz patlama basýnçlarý ölçüldü. Dikiþ hattýný içine alan 1 cm’lik segment çýkartýlýp, hidroksiprolin ve kollajen düzeyleri ölçüldü.
BULGULAR
Anastomoz patlama basýnçlarý, epidural lidokain grubunda (medyan 248 mmHg - [117-300]) serum fizyolojik grubuna (medyan 109 mmHg - [47-176]) göre anlamlý derecede yüksek bulundu (p=0,006). Doku örneðindeki hidroksiprolin ve kollajen düzeyleri açýsýndan gruplar arasýnda fark yoktu (p>0,05).
SONUÇ
Kolon anastomozunun dayanýklýlýðýnýn epidural lidokain infüzyonu ile artabileceðini düþünüyoruz.

AMAÇ
Bu çalýþmada, zon-II fleksör tendon onarýmlarýndan sonra, iki haftalýk süre içerisinde enjekte edilen 3 doz hyaluronik asit (HA) enjeksiyonunun plaseboya (salin) karþý etkinliði araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþmaya Ýkinci parmak izole zon-II fleksör tendon hasarlanmasý olan 22 hasta dahil edildi. Tenorafi öncesi, parmaklar randomize olarak iki gruba ayrýldý; 11 parmakta tenorafi çevresine 3 doz HA enjekte edilirken, ayný þekilde salin enjekte edilen 11 parmak da plasebo grubunu oluþturdu. Birinci doz tenorafi sýrasýnda verildi ve ilave 2 doz 1 hafta ara ile enjekte edildi. Operasyon sonrasý Kleinert rehabilitasyon protokolü uygulandý. Eklem hareket açýklýðý, 3. hafta, 3. ay ve uzun dönemde total aktif ve pasif eklem açýklýðý ölçülerek deðerlendirildi. Fonksiyonel sonuç, Strickland sýnýflandýrmasýna göre belirlendi.
BULGULAR
Üçüncü haftada eklem hareket açýklýðý açýsýndan iki grup arasýnda bir fark tespit edilmedi. Ancak, 3. ay ve uzun dönemde, eklem hareket açýklýðýnda, HA enjekte edilen parmaklarda plasebo grubuna göre anlamlý derecede iyileþme olduðu gözlendi.
SONUÇ
Bu plasebo kontrollü ön çalýþmada, mükerrer HA enjeksiyonlarýnýn, primer tendon onarýmýnda, muhtemelen adezyon azaltýcý etkisine baðlý olarak, klinik sonuçlarý iyileþtirebildiði ileri sürülmektedir.

AMAÇ
Bu araþtýrma, yoðun bakým ünitesinde yatan hastalara yapýlan ziyaretin hastanýn yaþam bulgularý üzerindeki etkisini incelemek amacýyla yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Tanýmlayýcý olarak gerçekleþtirilen çalýþma Ýstanbul ilinde bir üniversite hastanesinin acil cerrahi yoðun bakým ünitesinde gerçekleþtirildi. Araþtýrmanýn örneklemini 24 saatten fazla süre ünitede bulunan, 18 yaþ ve üzeri 43 hasta oluþturdu. Verilerinin toplanmasýnda hastalarýn demografik özellikleri ile ziyaret öncesi, sýrasý ve sonrasýndaki yaþam bulgularýnýn yer aldýðý bilgi ve deðerlendirme formu kullanýldý. Veriler ziyaret öncesi, ziyaret sýrasýnda ve ziyaretten sonra ölçüldü.
BULGULAR
Hastalarýn %39,5’i (n=17) kadýn, %60,5’i (n=26) erkekti. Ziyaret öncesi ateþ deðerleri ortalamasý 36,7±0,81 sonrasý 36,8±,94; nabýz deðeri ortalamasý öncesinde 97,3±26,4, sonrasýnda 98,4±26,1; solunum deðeri ortalamasý 23,76±4,55 sonrasýnda 24,30±4,53; sistolik basýnç deðeri 113,4±25,86, sonrasýnda 120,4±21,15; diyastolik basýnç deðeri 64,81±8, sonrasýnda 67,30±3 bulundu.
SONUÇ
Pilot bir çalýþma niteliðinde yürütülen bu araþtýrmada, yoðun bakým ortamýnda bulunan hastaya yapýlacak ziyaretlerin hastayý etkilediði, ancak bu etkinin yaþam bulgularýnda ciddi bir fizyolojik deðiþime neden olmadýðý sonucuna varýldý.

AMAÇ
Son yýllarda ileri travma yaþam desteði protokollerine göre rutin testlerin gerekliliði tartýþýlmaktadýr. Bu çalýþmanýn amacý, majör travma hastalarýnda rutin testlerin gerekliliði ve tanýsal deðerini analiz etmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu prospektif çalýþmada, Glasgow Koma Skoru 15, Revize Travma Skoru 12 olan ve 15-65 yaþ arasý majör travma ile acil servise baþvuran toplam 103 künt travma hastasý deðerlendirildi.
BULGULAR
Hastalarýn (%30,1 kadýn,%69,9 erkek) yaþ ortalamasý 35±12.97 idi. Tüm hastalarýn %72,8’i araç içi trafik kazasý, %12,6’sý araç dýþý trafik kazasý ve %14,6’sý yüksekten düþme ile baþvurdu. Rutin testlerin hepsi ayrý ayrý deðerlendirildi. Servikal inceleme ile lateral servikal röntgen istemi, pelvik muayene ile tam kan sayýmý ve idrar testi istemi hariç, tam kan sayýmý, yan servikal röntgen ve karýn ultrasonografisi istem nedenleri ile diðer test sonuçlarý ve istem nedenleri karþýlaþtýrýldýðýnda önemli farklýlýklar saptandý.
SONUÇ
Çalýþmamýza göre biyokimyasal testler, ön-arka göðüs grafisi ve ön-arka pelvis grafisi hedefe yönelik testler olarak istenebilir. Hedefe yönelik testlerin istemi ile maliyet ve iþ yükü azalacaktýr.

AMAÇ
Bu çalýþma, acil servise baþvuran tekstil ve giyim sektörü çalýþanlarýnda iþle ilgili yaralanmalarý araþtýrmak için yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Prospektif tasarlanan çalýþmaya iki yýllýk araþtýrma süresince tekstil ve dokuma endüstrisinde çalýþanlarýn iþ kazalarý ile iliþkili baþvurular alýndý. Çalýþma örnekleminde sadece iþ yerinde ve fiilen çalýþma sýrasýnda olan yaralanmalar analiz edildi.
BULGULAR
Toplam 374 hasta çalýþma kriterlerine uygun bulundu. Olgularýn büyük bölümünü kadýnlar (%76,2, n=285), yaþ dilimleri içinde ise 14-24 yaþ arasýndakiler oluþturdu (%44,7, n=167). Olgularýn yaklaþýk üçte ikisi iþ kazasýna baðlý olarak ilk kez hastaneye baþvurduðunu bildirdi (%65,8, n=246). Ýþ kazalarý en sýk 07: 00 ile 09.00 (%27,3) ve 23: 00 ile 01: 00 (%17,9) saatleri arasýnda oluþtu. Hastalar kazalarýn nedenini en sýk olarak dikkatsizlik ve acelecilik olarak bildirdi (sýrasýyla, %40,6 ve %21,4). Hastalarýn yaklaþýk dörtte üçü olay sýrasýnda koruyucu malzeme kullandýðýný bildirdi (%74,3, n=278). Yaralanma tiplerine bakýldýðýnda, kesi/batma/amputasyon/ avulsiyon yaralanmalarý %55,6 (n=208) oranýndaydý. En sýk olarak üst ekstremite yaralanmasý (%75,1 n=281) görüldü.
SONUÇ
Ülkemizde tekstil ve dokuma endüstrisinde çalýþanlarýn iþ kazalarýný bir bütün olarak tanýmlamak için geniþ, toplum tabanlý araþtýrmalara gereksinim vardýr. Hýzla geliþen bu sektörde iþ kazalarýnýn azaltýlmasý için düzenlemeler yapýlmalýdýr.

AMAÇ
Torakoabdominal býçak yaralanmalarý bulunan ve hemodinamik açýdan stabil olan hastalarýn tedavisi halen tartýþmalýdýr. Bu çalýþmada, bu tip hastalardaki tanýsal peritoneal lavaj (TPL) sývýsýndaki eritrosit sayýsýndaki optimal deðer tartýþýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Hemodinamik yönden stabil ve torakoabdominal býçak yaralanmasý olan 388 hasta çalýþmaya alýndý. Laparotomi yönünden açýk bir endikasyona sahip olmayan olgularda, peritoneal kavite 1000 cc serum fizyolojikle yýkandý ve akýntý sývýsýndaki eritrosit sayýsý analiz edildi. Karýn yaralarýnda >100,000/mm3 ve alt göðüs yaralarýnda >10,000/mm3 seviyesinde eritrosit sayýsý eksploratuvar laparotomi (konvansiyonel yaklaþým) için endikasyonlar olarak kabul edildi. Geriye dönük yapýlan analizde, eritrosit sayýsý için yeni eþik deðerler hesaplandý.
BULGULAR
Konvansiyonel yaklaþýmýn duyarlýlýðý ve özgüllüðü, sýrasýyla %90 ve %84 olmuþtur. Karýn yaralarýnda >15,000/mm3 ve alt göðüs yaralarýnda >25,000/mm3 seviyesindeki eritrosit sayýsý, operasyon gereksinimi olan veya olmayan hastalarýn ayýrt edilmesinde, sýrasýyla %94 ve %96’lýk bir duyarlýlýk ve özgüllük ile en uygun eþik deðeri bulundu.
SONUÇ
Tanýsal peritoneal lavaj sývýsýnda eritrosit sayýsý ile ilgili yeni eþik deðer, torakoabdominal býçak yaralanmalarý bulunan ve hiçbir açýk operasyon endikasyonu bulunmayan TPL hastalarýnýn tedavisine kullanýlabilir.

AMAÇ
Bu çalýþmada, tek veya çok sayýda cerrahi debridman gereken Fournier gangreni (FG) hastalarý karþýlaþtýrýldý, debridman sayýsýný etkileyebilecek faktörler araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Fournier gangreni nedeniyle tedavi edilen 36 hastanýn verileri geriye dönük olarak incelendi. Hastalar uygulanan debridman sayýsýna göre iki gruba ayrýldý (Grup I: tek seans; Grup II: ≥2 seans). Hastalara ait veriler (klinik ve cerrahi veriler, lezyon özellikleri, FG þiddet indeksi, prognoz verileri) gruplar arasýnda karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR
Hastalarýn ortalama yaþý 55,5 idi ve hepsi erkekti. Grup I’de 21, Grup II’de 15 hasta incelendi. Grup II’de ortalama debridman sayýsý 2,2 idi. Genel mortalite oraný %11 olarak saptandý (Grup I’de %4,8, Grup II’de %20; p=0,287). Diyabet en sýk karþýlaþýlan komorbidite idi (%44). Hastaneye baþvuruya kadar geçen süre, baþvuru sýrasýnda lezyonun boyutu ve FG þiddet indeksi açýsýndan gruplar arasýnda fark tespit edilmedi. Grup II’de FG þiddet indeksi skorunun tekrarlanan her operasyon öncesinde anlamlý derecede artýþ gösterdiði saptandý (p<0,05).
SONUÇ
Her ne kadar tek veya çok sayýda debridman uygulanan hastalar arasýnda debridman sayýsýný etkileyebilecek anlamlý fark saptanmamýþsa da; FG þiddet indeksi, tekrarlanan her debridmanda arttýðý tespit edildiði için, ilave debridmanlara karar vermede yardýmcý olabilir.

AMAÇ
Bu çalýþmanýn amacý, etyolojik mekanizmalarýna baðlý olarak iþ kazalarýna baðlý el yaralanmalarý için alternatif bir sýnýflama sistemi ortaya koymaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Ýki el cerrahisi ünitesi cerrahlarýnca, Ocak 2005 ile Aralýk 2007 yýllarý arasýnda ameliyat edilen hastalarýn geriye dönük olarak analizleri yapýldý. Hasta dosyalarý retrospektif incelendi ve yaralanmaya neden olan mekanizmalar incelendi. Benzer yaralanma mekanizmalarý ayný gruplarda sýnýflandýrýldý ve görülme sýklýklarý araþtýrýldý. Yaralanmalarýn sýnýflandýrýlmasýnda hasarlanan dokular temel alýndý. Hastaneye yatýrýlan 4120 el cerrahisi hastasýndan 2188’i (%53,1) iþ kazasý sonucu yaralanan olgular idi. Bunlarýn 2063’ü erkek (%94,3), 125’i kadýndý (%6,7). Ortalama yaþ 28,2 (daðýlým 15-71 yaþ) idi.
BULGULAR
Yaralanmaya neden olan ajanlarýn incelenmesinde 62 ajan belirlendi. Bu ajanlarýn ileri incelemesi ile benzer yaralanmaya neden olan ajanlar “iþ kazalarýna baðlý el yaralanmalarýnýn etyolojik sýnýflandýrmasý”na (ÝKEYES) göre gruplandýrýldý. Bu gruplarý kesici-delici, kesici-ezici, ezici-delici, ezici-sýkýþtýrýcý, ezici-yakýcý, batýcý, avulziyon, elektrik çarpmasý ve kimyasal yaralanmalar ve diðer yanýklar oluþturdu. Etyolojideki en sýk iki mekanizmayý 744 (%34,0) olgu sayýsý ile ezici-sýkýþtýrýcý yaralanmalar ile 514 (%23,5) olgu sayýsý ile kesici-ezici yaralanmalar oluþturmaktaydý.
SONUÇ
ÝKEYES sýnýflamasýnýn literatürde etyolojik faktörlerin sýnýflamasý için ortak bir dil oluþturulabilmekte önemli olduðuna inanmaktayýz.

AMAÇ
Bu çalýþmanýn amacý, hastanemize baþvuran harman dövme makinesine baðlý üst ekstremite yaralanmasý bulunan hastalarý sunmak, en uygun sýnýflandýrmayý belirlemek, tedavi seçeneklerini deðerlendirmek ve korunma yollarýný tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Harman dövme makinesine baðlý yaralanmasý olan 25 hasta geriye dönük olarak incelendi. Hastalarýn yaþlarý, cinsiyetleri, baþvuru aylarý, hastanede kalma süreleri, yaralanan dokularýn çeþidi ve uygulanan tedaviler açýsýndan analiz edildi.
BULGULAR
Hastalarýn 24’ü erkek 1’i kadýn ve yaþ ortalamalarý 19,4 (daðýlým, 2-51 yaþ) idi. Hastalarýn %60’ý 15 yaþýn altýndaydý. Hastalar en çok Aðustos ayýnda baþvuru yaptýlar.
SONUÇ
Tarým makinelerinin yaralanmaya sebep olan dönen parçalarýnýn korunaklarla saklanmasýnýn, tarým ile uðraþan ailelerin saðlýk çalýþanlarý tarafýndan bilgilendirilmelerinin, çocuklarýn tarým makinelerinin olduðu bölgelere girmelerinin yasaklanmasýnýn, tarým sektörünün geliþtiði bölgelerdeki okullarda çocuklara tarým kazalarý ve önleme yollarý hakkýnda bilgi verilmesinin, yýlýn en sýcak olduðu aylarda tarým çalýþanlarýnýn mesai saatlerinde ayarlamalar yapýlmasýnýn tarým makinelerine baðlý kazalarýn önlenmesinde faydalý olacaðý kanaatindeyiz.

AMAÇ
Bu çalýþmada, üzerine televizyon (TV) düþmesi sebebiyle yaralanan çocuklarýn risk faktörleri, yaralanma çeþitleri ve cerrahi giriþimler geriye dönük olarak incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalýþmaya Ýstanbul Üniversitesi, Ýstanbul Týp Fakültesi, Travma ve Acil Cerrahi Birimine baþvuran 42 çocuk hasta dahil edildi. Olgularýn tümünde demografik ve yaralanma detaylarý, televizyon tipleri, mobilya türü, yaralanmanýn mekanizmasý, pediatrik travma skoru (PTS), pediatrik Glaskow koma skalasý (PGKS), hastanede kalýþ süresi, yoðun bakým ünitesi deðerlendirmesinin gerekliliði ve tedavi planlarý incelendi.
BULGULAR
Çocuklarýn %65’inden fazlasý 1 ile 3 yaþ arasýnda idi. Yaralanma erkeklerde (%66,7), kýzlara (%33,3) oranla daha fazla idi. Kýrk iki hastanýn 17’sinde (%40,5) sadece kafa travmasý mevcuttu, bunlarýn yaklaþýk olarak yarýsýnda travmatik beyin hasarý görüldü. Altý hastada sadece toraks travmasý (%14,3) ve dört hastada ise (%9,5) sadece ekstremite travmasý saptandý. Ortalama PGKS 7 (3-15) ve ortalama PTS 9 (-6 ve 12) idi. TV düþmesi sonucu beþ çocuk hayatýný kaybetti, bunlarýn hepsi iki yaþ ve altýnda idi ve hepsinde kafa ve toraks travmasý bulunmaktaydý. Bu çocuklarýn baþvuru anýndaki PTS ve PGKS skorlarý daha büyük çocuklara oranla daha düþüktü. TV düþmesi sonucu yaralanmalarýn en sýk nedeni uygun olmayan sabitleyicilerdir. Büfeler ve raflarda bu sorun daha sýktýr (%71,4), en sýk yaralanma mekanizmalarý ise mobilyanýn üzerine düþmesi veya çocuðun mobilyayý kendi üzerine doðru çekmesidir (%19).
SONUÇ
Televizyon düþmeleri ile ilgili yaralanmalar çocuklarda ciddi morbidite ve mortaliteye yol açabilir. Bunlar önlenebilir yaralanmalardýr. Çocuklarýn televizyon etrafýndaki hareketleri kýsýtlanmalý ve çocuklar mutlaka iyi denetlenmelidir.

AMAÇ
Bu çalýþmanýn amacý, perkütan kanüle vida veya dinamik kalça vidasý (DKV) ile tedavi edilen femur boyun kýrýklý hastalarýn kaynama süresi, fonksiyonel sonuçlar ve komplikasyonlar açýsýndan karþýlaþtýrýlmasýdýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Aðustos 1999 ile Ekim 2003 tarihleri arasýnda femur boyun kýrýðý bulunan altmýþ altý hasta perkütan kanüle vida (n=33) veya DKV (n=33) ile tedavi edildi. Fonksiyonel sonuçlar Harris kalça skoru ile deðerlendirildi. Çalýþmada ayrýca kayanama süreleri, kanama miktarý ve komplikasyon oraný ölçüldü.
BULGULAR
Kaynama süreleri ve fonksiyonel sonuçlar açýsýndan iki grup arasýnda anlamlý fark bulunmadý. Avasküler nekroz riski en çok kýrýðýn kayma miktarý ile iliþkili bulundu. Perkütan kanüle vida uygulanan grupta ameliyat süresi ve kanama miktarý anlamlý olarak daha düþük bulundu.
SONUÇ
Kayanama süresi ve fonksiyonel sonuç açýsýndan perkütan kanüle vida ve DKV uygulamarýnýn birbirlerine üstünlüðü bulunmamaktadýr. Avasküler nekroz riski kýrýðýn kayma miktarý ile iliþkilidir. Bununla birlikte ayný kayma miktarý bulunan hastlarda iki tekniðin birbirleri ile karþýlaþtýrýlmasý için prospektif randomize bir çalýþma gereksinimi vardýr.

AMAÇ
Bu retrospektif çalýþmanýn amacý, apendiküler kitle tespit edilen hastalarda erken apendektominin güvenirliðini ve etkinliðini araþtýrmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Vakýf Gureba Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Genel Cerrahi Kliniði’ne Ocak 2004 ile Nisan 2010 tarihleri arasýnda baþvuran 47 hasta apendiküler kitle nedeni ile 24 saat içerisinde ameliyat edildi. Apendiküler kitle tanýsý fiziksel inceleme, karýn ultrasonografisi, bilgisayarlý tomografi ya da ameliyat sýrasýnda konuldu. Yaþ ve cinsiyet, semptomlarýn süresi, baþvuruda fiziksel inceleme bulgularý, ameliyat bulgularý, intraoperatif ve postoperatif komplikasyonlar ile hastanede yatýþ süresi her hasta için analiz edildi.
BULGULAR
Çalýþmaya 25 erkek (%53,2) ve 22 kadýn (%46,8) hasta alýndý. Ortalama yaþ 37,23±15,60 (daðýlým 14-75 yaþ) idi. Semptomlarýn baþlamasý ile ameliyat arasýnda geçen ortalama zaman 4,06±2,50 gündü (daðýlým 1-15 gün). Apendektomi 38 hastada (%80,9) uygulandý. Yirmi dokuz hasta (%61,8) cerrahi sonrasý herhangi bir komplikasyon olmaksýzýn taburcu edildi. Yara yeri enfeksiyonu 13 hastada (%27,7) saptandý.
SONUÇ
Erken apendektomi, apandiküler kitlelerde konservatif tedaviye alternatif güvenli ve etkili bir yöntemdir.

AMAÇ
Yüzeysel korneal yabancý cisimler acil servise sýk baþvuran olgulardýr. Bu çalýþmanýn amacý, acil servise yabancý cisimlerle oluþan göz travmasýyla baþvuran olgularý tanýmlamak ve göz travmasýnýn önlenmesi ve acil servis yönetim stratejilerini tartýþmaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþma geçmiþ iki yýlýn kayýtlarý incelenerek geriye dönük olarak yapýldý. Demografik bilgiler, yaralanma zamaný, yaralanma tipi (açýk veya kapalý glob yaralanmasý), yabancý cismin ne olduðu, hastane yatýþ ve oftalmoloji konsültasyonu varlýðý, uygulanan tedaviler ve geç dönemde görülen kalýcý hasarlar kaydedildi.
BULGULAR
Toplam 476 hasta çalýþmaya alýndý, hastalarýn %83’ü erkekti, ortalama yaþ 34,16±14,02 idi. Yaralanmalarýn %9,7’si açýk glob yaralanmasý iken, kalanlar yüzeysel yabancý cisim bulunan veya bulunmayan kapalý yaralanmalardý. En sýk görülen yabancý cisimler metal çapaklarý (%37,6) ve toz (%31,1) olarak saptandý. Hastalarýn çoðunda (%72,1) iþ yerinde yaralanma söz konusuydu. Hastalarýn %42,4’ü oftalmoloji ile konsülte edilirken, diðer hastalar acil týp asistan ve uzmanlarý tarafýndan tedavi edildi. Hastalarýn %10’u hastaneye yatýrýldý ve %2,3’ünde uzun dönemde komplikasyon görüldü.
SONUÇ
Göz yabancý cisim travmalarý en çok genç saðlýklý erkeklerin, iþ nedenli yaralanmalarý olarak oluþmaktadýr. Çok sayýda göz travmasý acil servislerde görüldüðü için, acil servis hekimleri yüzeysel korneal yabancý cisimlerin tanýnmasý, tedavisi ve yönetimi konusunda eðitilmelidir.

Direkt radyografi veya bilgisayarlý tomografide (BT) vertebralarda kýrýk veya çýkýk bulgularý olmaksýzýn görülen omurilik yaralanmalarý SCIWORA (Spinal Cord Injury Without Radiographic Abnormality) olarak adlandýrýlmaktadýr. Bu tür yaralanmalar, omurganýn kendine özgü anatomik ve fonksiyonel özellikleri nedeniyle çocuklarda daha sýk görülür. Bu yazýda, anatomik olarak tam kat kesi ile birlikte ve iki seviyede ayný anda olarak görülen nadir bir SCIWORA olgusunun sunulmasý ve SCIWORA’nýn adli týp açýsýndan öneminin vurgulanmasý amaçlandý.
Üç yaþýnda bir erkek çocuðu otomobil çarpmasý sonrasýnda paraplejik halde acil servise getirýldi, BT’de ve direkt radyografik incelemelerde herhangi bir kemik kýrýðý veya çýkýk olmamakla birlikte manyetik rezonans görüntülemede T3-4 ve T6-7 seviyelerinde omurilikte tama yakýn ve tam kat kesi ile bütünlük kaybý izlendi.
Bugüne kadar literatürde sadece iki adet çift seviyeli SCIWORA olgusu bildirilmiþtir. Ancak bu olgu çift seviyeli SCIWORA’nýn tam kat kesi ile birlikte görüldüðü ilk olgudur. Trafik kazasýnýn adli týp açýsýndan rekonstrüksiyonu ile ilgili olarak bu olgudaki yaralanma mekanizmasý tam anlaþýlamamýþtýr.

Biz burada çift lümenli endotrakeal tüp ile entübasyon sonrasýnda 7 cm’lik trakeal rüptür oluþan 48 yaþýndaki hastayý sunmak istiyoruz. Ringli vasküler greft ile desteklenmiþ plevral yama kullanýlarak yeni bir teknik ile trakea yaralanmasý onarýldý. Bu tekniðin büyük trakea yaralanmasý olan hastalarda kullanýmý trakea stenozunu önleme açýsýndan uygun olabilir.

Kehr bulgusu ilk olarak Alman cerrah Hans Kehr (1862–1916) tarafýndan tanýmlanmýþtýr. Kehr bulgusu yansýyan aðrýnýn klasik bir örneðidir. Diyafram irritasyonu klavikulanýn üzerindeki bir bölgede aðrý duyusu olarak frenik sinir tarafýndan oluþturulur. Acil servise sol omuz aðrýsý nedeniyle baþvuran ve splenik apse tanýsý konulan 21 yaþýndaki kadýn olguyu sunduk.

Gastrointestinal sistemin yabancý cisimlerle perforasyonu farklý klinik tablolarla kendini gösterebilir ve operasyon öncesi doðru taný nadiren konulur. Biz hastanemize sað alt karýn aðrýsý ile baþvuran, klinik olarak akut apandisit ve divertikülit öntanýlarý düþünülen, 69 yaþýndaki kadýn hastanýn multidedektör bilgisayarlý tomografi incelemesinde balýk kýlçýðýna baðlý terminal ileum perforasyonu saptadýk. Bu gibi olgularda doðru taný koyabilmek için öncelikle klinik olarak þüphelenmek gerekir.

Travma olmadan iki taraflý kalça kýrýklarý nadirdir, fakat epileptik nöbetler bu tip kýrýklara neden olabilir. Bu olgu sunumunda, 82 yaþýnda, kemik kalitesi kötü olan ve 20 yýllýk epilepsi hastasý olduðu bilinen bir kadýn olgu sunuldu. Hasta yaklaþýk 20 yýldýr antikonvülzan ilaçlar kullanmaktaydý; bir epilepsi ataðý sýrasýnda her iki kalçasýnda intertrokanterik femur kýrýðý oluþtuðu, fakat tanýnýn 12. gün sonra konulabildiði öðrenildi. Daha erken çekilen bir pelvis ön-arka grafisi erken taný için yardýmcý olabilirdi. Epilepsi hastalarýnda travma olmaksýzýn kýrýklar olabileceði akýlda tutulmalýdýr.

Künt travma sonrasý diyafram yýrtýðý nadir görülür. Bu yazýda, trafik kazasý geçirdikten 3 yýl sonra acil servisimize baþvurup baðýrsak týkanýklýðý nedeniyle laparatomi yapýlan 24 yaþlarýndaki erkek olgu sunuldu. Diyafram yýrtýklarýnýn karýn içi organlarýn fýtýklaþmalarý ya da mekanik intestinal týkanýklýk nedeni olabileceðini, tanýsý konduðunda bu olgularýn zaman geçirmeden ameliyat edilmesi gerektiðini düþünüyoruz.