Amaç: Konuyla ilgili ileri seviyedeki pratik bilgi birikimimize rağmen, el ve elbileğinin yabancı cisim penetrasyon yaralanmaları, halen eksik tedaviler ve komplikasyonlarla gündeme gelebilmektedir. Konunun sosyal, etiolojik ve hukuki boyutu günlük yoğun pratik içinde atlanabilmektedir. Bu çalışmada, konunun sosyal, klinik ve terapötik özelliklerini ele almak amaçlanmıştır.
Yöntem: Bir el cerrahisi kliniğince tedavisi yapılmış 86 hastanın retrospektif analizi yapılmıştır.
Bulgular: Ortalama yaşı 32 olan popülasyonun %25,6’sı endüstriyel işçilerden ( en kalabalık mesleki grup) oluşmaktaydı. Başvuruların %26,7’si elektif idi. Yaralanma döneminde ek hastalığı olanlar popülasyonun %15,1’ini, psikiyatrik tanısı olanlar %5,8’ini oluşturuyordu. İşaret parmağı en sık yaralanan bölge (%33,7) idi. Operasyonların %94,2’si lokal anestezi altında yapılmıştı. %30 hastada nöral, tendinöz ve/veya kemiksel hasar mevcuttu. Hastaların %30’u postoperatif el fizyoterapi programına dahil edilmişlerdi.
Sonuç: El ve elbileğinin yabancı cisim penetrasyon yaralanmaları genel yönleri ve pratikte gözden kaçabilen özellikleri ile ele alınmıştır.
Background: Despite significant practical knowledge and experience on foreign body penetration injuries of the hand and/or wrist; deficient managements and complications can still be encountered and ignorance of its causative and eventual social aspects unfortunately is a substantial fact. This study aims to cover the clinical and social properties and the management of this kind of injuries.
Methods: A retrospective analysis of 86 patients that needed evaluation and treatment in a Hand Surgery Division of a university hospital is made.
Results: The median age was 32 (min: 4, max: 63). Industrial workers constituted the most crowded occupational group (n: 22, 25.6%). Twenty-three (26.7%) of the cases were elective admissions. Thirteen (15.1%) patients had various comorbidities and five (5.8%) had psychiatric diagnoses at the time of the injury. Index finger was the most frequent site of injury (n: 29, %33.7). General anesthesia was not necessary for the management of 94.2% of the cases. In 26 (30%) of the patients neural, tendinous or osseous damage was observed. Twenty-four (30%) patients were included in a postoperative hand physiotherapy program. Conclusion: The practically well known general features of the issue and its aspects that could still be overlooked currently are reevaluated in the light of our observational data.