AMAÇ: Deplase distal radius kırıklarında internal fiksasyona karşın konservatif tedavinin klinik sonuçlarını karşılaştırmak.
GEREÇ VE YÖNTEM: Yapılan çalışma sonuçları PubMed, Cochrane Library, EMBASE, BIOSIS, Ovid veri tabanları ile CNKI ve Wanfang veri tabanından derlendi. Çalışmaların metodolojik kalitesi eleştirel açıdan değerlendirildi ve ilgili veriler çıkartıldı. Veri analizi için istatistiksel Revman 5.0 yazılımı kullanıldı.
BULGULAR: Çalışmaya katılımı uygun görülen toplam 653 hastayı kapsayan randomize kontrollü yedi İngiliz ve üç Çin çalışmasının metaanalizi yapıldı. Çalışmaların sonuçları orta derecede yanılgı payına sahipti. Metaanaliz sonuçları distal radius kırıkları için konservatif tedavi gören hastalarda pronasyonun daha iyi (MD=1.80; %95 GA: 0.18–3.42; p=0.03; heterojenite p=0.17; I2=%43) sağlandığını, ancak radius boyunun daha kısa kaldığını gösterdi (MD=2.62; %95 GA: 1.47–3.76, p<0.00001; heterojenite p=0.02; I2=%73). Pronasyon dışında el bileğinin hareket erimi, kavrama gücü, radius uzunluğu dışındaki radyografik parametreler ve komplikasyon oranları iki tedavi grubu arasında anlamlı derecede farklı değildi.
TARTIŞMA: Deplase distal radius kırıklarının tedavisinde internal fiksasyon ile konservatif tedavi arasında çok az klinik farklılık olduğu gibi en iyi tedavi seçeneğinin somut koşullara göre kararlaştırılması gerekmektedir.
BACKGROUND: The aim of the present study was to compare clinical outcomes of internal fixation and conservative approach in the treatment of displaced distal radius fractures.
METHODS: Reports of studies were retrieved from the PubMed, Cochrane Library, EMBASE, BIOSIS, Ovid, CNKI, and Wanfang Data databases, as well as manually. Methodological quality of the trials was critically assessed, and relevant data were extracted. Review Manager (RevMan) meta-analysis software (version 5.0; Cochrane Collaboration, London, UK) was used for data analysis.
RESULTS: A total of 10 randomized controlled trials, which included 653 patients, were eligible for inclusion in the present metaanalysis, 7 of which were in English, and 3 of which were in Chinese. The trials had medium risk of bias. Results of meta-analysis showed that patients undergoing conservative treatment for distal radius fractures had better restoration of pronation (MD=1.80, 95% confidence interval [CI]=0.18—3.42, p=0.03; heterogeneity p=0.17, I2=43%), but shorter restoration of radial length (MD=2.62, 95% CI=1.47—3.76, p<0.00001; heterogeneity p=0.02, I2=73%). Wrist range of motion other than pronation, grip strength, radiographic parameters other than radial length, and rates of complications were not significantly different between the 2 treatments.
CONCLUSION: Very few clinical differences were found between results of internal fixation and conservative treatment for displaced distal radius fractures. Best course of of treatment must be determined based on concrete conditions.