Hızlı Arama
Travmatik Beyin Hasarında Dekompresif Kraniyektomi Sonrası Otolog ve Özel Yapım Titanyum Kraniyoplastinin Karşılaştırılması: 7 Yıllık Klinik Deneyim
Sait KAYHAN1, Şahin KIRMIZIGÖZ2, Özkan TEHLİ1, Ecma YILMAZ3, Fatma Özge KAYHAN KOÇAK41Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gülhane Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Beyin ve Sinir Cerrahisi Ana Bilim Dalı, Ankara2Gaziantep Şehir Hastanesi, Beyin ve Sinir Cerrahisi Kliniği, Gaziantep
3Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Gülhane Tıp Fakültesi, Ankara
4Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İç Hastalıkları Ana Bilim Dalı, Geriatri Bilim Dalı, İzmir
Amaç: Travmatik beyin hasarı (TBH), dekompresif kraniyektominin (DK) en sık uygulanma sebeplerinden biridir. Dekompresif kraniyektominin yönetimi kraniyoplasti prosedürlerini de içermelidir. Her iki prosedür de çeşitli komplikasyonlara sebep olabilse de, kozmetik sonuçlar gibi kraniyoplasti sonrası postoperatif sonuçlar, hastalar için önem arz etmektedir. Kraniyoplastinin zamanlaması ve kullanılan kraniyoplasti materyali, bu çalışmada kozmetik ve postoperatif sonuçlar adına retrospektif olarak değerlendirilen esas parametrelerdir.
Gereç ve Yöntem: Ocak 2017 ve Ocak 2024 tarihleri arasında, travmatik beyin hasarı dolayısıyla kliniğimizde otolog kraniyoplasti (n=22) ve özel yapım titanyum kraniyoplasti (n=25) operasyonları geçiren toplam 47 hasta retrospektif olarak analiz edilmiştir. Hastalar demografik özellikleri, komplikasyon oranları ve operasyonel parametreler bazında karşılaştırılmıştır. Kozmetik sonuçlar ve 1 yıllık mortalite oranları da ayrıca rapor edilmiştir. Kozmetik sonuçların değerlendirilmesinde Odom kriterleri kullanılmıştır.
Bulgular: Gruplar arasında, temel özellikler ve genel komplikasyon oranları anlamlı farklılık göstermemiştir. Kan kaybı titanyum kraniyoplastide otolog kraniyoplastiye kıyasla anlamlı olarak daha düşüktür (126.2 ± 47.9 ml vs. 215.5 ± 35.6 ml, p < 0.001). En yüksek komplikasyon oranı DK'den 3-6 ay sonra yapılan kraniyoplastilerde gözlenmiştir. Erken dönemde (<3 ay), otolog greftler titanyumdan, anlamlı olarak daha fazla komplikasyonla ilişkilendirilmiştir (5/7 vs. 0/7, p = 0.021). Kozmetik sonuçlar titanyum ile anlamlı derecede daha iyi iken, zamanlamanın kozmetik sonuçlar üzerine etkisi olmamıştır. 1 yıllık mortalite oranları gruplar arasında benzerdir.
Sonuç: Kraniyoplastinin zamanlaması ve kraniyoplasti materyali TBH hastalarında ameliyat sonrası sonuçları etkileyebilir. Otolog kemik rekonstrüksiyon için kullanılamıyorsa, titanyum plaklar erken kraniyoplastide tercih edilebilir bir seçenek olabilirken, geç kraniyoplasti genel olarak daha az komplikasyonla ilişkili görünmektedir. Bu bulguları desteklemek için daha fazla çalışmaya ihtiyaç vardır.
Comparison of Autologous and Custom-Made Titanium Cranioplasty Following Decompressive Craniectomy for Traumatic Brain Injury: A 7-Year Clinical Experience
Sait KAYHAN1, Şahin KIRMIZIGÖZ2, Özkan TEHLİ1, Ecma YILMAZ3, Fatma Özge KAYHAN KOÇAK41Department of Neurosurgery, Gülhane Training and Research Hospital, The University of Health Sciences, Ankara, Turkey2Department of Neurosurgery, Gaziantep City Hospital, Gaziantep, Turkey
3Gülhane School of Medicine, The University of Health Sciences, Ankara, Turkey
4Division of Geriatrics, Department of Internal Medicine, The University of Health Sciences, Tepecik Training and Research Hospital, Izmir, Turkey
Background: Traumatic brain injury (TBI) one of the common reason for decompressive craniectomy (DC). The management of DC must imply cranioplasty procedures. Even both procedure might cause several complications, postoperative outcomes become more of an issue for the patients. The timing of CP and the type of CP material are the main parameters evaluated retrospectively in this report in terms of their impact on postoperative complications and cosmetic results.
Material and Methods: A total of 47 patients who underwent autologous cranioplasty (n=22) and custom-made titanium cranioplasty (n=25) due to TBI between January 2017 and January 2024 in our department were retrospectively analyzed. They were compared in terms of the demographic characteristics, complication rates and operative parameters. Cosmetic results and the 1-year mortality were reported as well. The Odom criterias were used for the assessment of the cosmetic results.
Results: Baseline characteristics and overall complication rates did not differ significantly between the groups. Blood loss was significantly lower in titanium cranioplasty compared to autologous cranioplasty (126.2 ± 47.9 ml vs. 215.5 ± 35.6 ml, p < 0.001). The highest complication rate was observed in cranioplasties performed 3–6 months after DC. In the early period (<3 months), autologous grafts were associated with significantly more complications than titanium (5/7 vs. 0/7, p = 0.021). Cosmetic outcomes were significantly better with titanium, while timing had no effect on cosmetic results. 1-year mortality rates were similar between groups.
Conclusion: Timing of cranioplasty and cranioplasty material may influence postoperative outcomes in TBI patients. Titanium plates could be preferable option in early cranioplasty if autologous bone cannot be considered for reconstruction, while late cranioplasty appears to be associated with fewer complications overall. Further studies are needed to support these findings.
Makale Dili: İngilizce