Hızlı Arama
Obstetrik ve Non-Obstetrik Anal Sfinkter Yaralanmalarının Karşılaştırılması: Cerrahi Sonuçlar ve Jorge Wexner Skoru Analizi
Mustafa Karaağaç1, Sedat Çarkıt1, Orhun Ozturk2, Muhammet Akyüz1, Hızır Yakup Akyıldız11Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Genel Cerrahi Anabilim Dalı, Kayseri, Türkiye2Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Biyoistatistik Anabilim Dalı, Kayseri, Türkiye
Amaç: Bu çalışmanın amacı, obstetrik ve non-obstetrik anal sfinkter yaralanmaları nedeniyle cerrahi onarım uygulanan hastalarda Jorge Wexner skoru temelinde uzun dönem kontinens sonuçlarını karşılaştırmaktır. Ayrıca, tam kontinens sağlanması ile kalıcı fekal inkontinans arasında ilişkili olabilecek öngörücü faktörler analiz edilmiştir.
Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif analizde, 2016–2019 yılları arasında Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde anal sfinkter yaralanması nedeniyle cerrahi tedavi uygulanan ve en az beş yıllık takip süresi olan 13 hasta değerlendirilmiştir. Hastalar obstetrik (n=8) ve obstetrik dışı (n=5) olmak üzere iki gruba ayrılmıştır. Fonksiyonel sonuçlar, ameliyat sonrası 6. ay, 1. yıl ve 5. yılda Jorge Wexner skoru ile değerlendirilmiştir. Sürekli değişkenler Mann–Whitney U testi ile, kategorik değişkenler Fisher exact testi ile, zamana bağlı değişiklikler Friedman testi ile analiz edilmiştir. Tam kontinens sağlanmasını öngören olası faktörler ise ikili lojistik regresyon analizi ile değerlendirilmiştir.
Bulgular: Obstetrik dışı grupta ortalama yaş anlamlı olarak daha yüksek (p=0.045) ve hastanede yatış süresi daha uzundu (p=0.006). Perineal muayenede, obstetrik dışı olgularda daha fazla doku kaybı ve kontaminasyon saptanmış olup genellikle fekal diversiyon gereksinimi doğmuştur. Buna karşılık, obstetrik yaralanmalar genellikle daha temiz ve lineer yapıda izlenmiştir. Tüm zaman noktalarında obstetrik dışı grupta Wexner skorları daha yüksek olmakla birlikte, gruplar arası farklar istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Obstetrik dışı grupta Wexner skorları zaman içinde anlamlı değişkenlik göstermiştir (p=0.014), ancak obstetrik grupta bu değişim anlamlı değildir (p=0.257). Hiçbir bireysel değişken, tam kontinens sağlanması ile istatistiksel olarak anlamlı ilişki göstermemiştir. Lojistik regresyon modeli genel olarak anlamlı bulunmuş (p=0.027), ancak bağımsız değişkenlerin hiçbiri anlamlı düzeye ulaşmamıştır.
Sonuç: Obstetrik yaralanmalara kıyasla, obstetrik dışı anal sfinkter yaralanmaları daha uzun iyileşme süreci ve daha uzun hastanede yatış süresi ile karakterizedir. Bu bulgular, obstetrik dışı olguların daha karmaşık bir klinik seyir izlediğini düşündürmektedir.
Comparison of Obstetric and Non-Obstetric Anal Sphincter Injuries: Surgical Outcomes and Jorge Wexner Score Analysis
Mustafa Karaağaç1, Sedat Çarkıt1, Orhun Ozturk2, Muhammet Akyüz1, Hızır Yakup Akyıldız11Erciyes University Faculty Of Medicine, Department Of General Surgery, Kayseri, Türkiye2Erciyes University Faculty Of Medicine, Department Of Biostatistics, Kayseri, Türkiye
Objective: This study aimed to compare the long-term continence outcomes of patients who underwent surgical repair for obstetric anal sphincter injuries (OASIS) and non-OASİS, based on the Jorge Wexner score. Additionally, predictive factors associated with complete continence restoration versus persistent fecal incontinence were analyzed.
Materials and Methods: A retrospective analysis was conducted on 13 patients treated surgically for anal sphincter injuries at Erciyes University Faculty of Medicine between 2016 and 2019, with a minimum follow-up duration of five years. Patients were categorized into obstetric (n=8) and non-obstetric (n=5) groups. Functional outcomes were assessed using the Jorge Wexner score at 6 months, 1 year, and 5 years postoperatively. Continuous variables were analyzed using the Mann–Whitney U test, categorical variables with Fisher’s exact test, longitudinal changes with the Friedman test, and potential predictors of full continence were assessed via binary logistic regression.
Results: The non-OASIS group exhibited significantly higher mean age (p=0.045) and longer hospital stays (p=0.006) compared to the obstetric group. Perineal examination revealed more extensive tissue loss and contamination in non-OASIS cases, often requiring fecal diversion, while obstetric injuries were typically cleaner and linear in nature. Although higher Wexner scores were observed in the non-OASIS group at all time points, between-group differences were not statistically significant. Wexner scores significantly varied over time within the non-OASIS group (p=0.014), but not in the obstetric group (p=0.257). No individual factor showed a significant association with complete continence restoration. The logistic regression model was statistically significant overall (p=0.027), yet none of the independent predictors reached significance.
Conclusion: Compared to obstetric injuries, non-OASIS tend to involve a more prolonged recovery course and longer hospitalization. These findings suggest a more complex clinical trajectory in non-OASIS cases.
Makale Dili: İngilizce