Quick Search
Impact of ureteral access sheath force of insertion on ureteral trauma: In vivo preliminary study with 7 patients
Tzevat Tefik1, Salvatore Buttice2, Bhaskar Somani3, Selcuk Erdem4, Tayfun Oktar4, Faruk Özcan4, Taner Kocak4, Ismet Nane4, Olivier Traxer51Department of Urology, İstanbul University İstanbul Faculty of Medicine, İstanbul-Turkey2Department of Urology, San Giovanni di Dio Hospital, Contrada Consolida, Agrigento-Italy
3University Hospital Southampton NHS Trust, University of Southampton, Southampton-UK
4Sorbonne Université, GRC n°20 LITHIASE RENALE, AP-HP, Hôpital Tenon, Paris-France
5PetraUroGroup, Paris-France
BACKGROUND: Ureteral access sheaths (UASs) are commonly used in retrograde intra-renal surgery (RIRS). Despite their advantages, there is a risk of ureteral trauma during their placement and subsequent stricture following surgery. The aim of this study was to evaluate the UAS force of insertion (FOI) during placement and its impact on ureteral trauma.
METHODS: Seven female patients who underwent RIRS for kidney stones were included in the study. A digital force gauge (Chatillon DFX II; Ametek Test and Calibration Instruments, Largo, Florida, USA) was connected to the distal end of the UAS and the UAS FOI was continuously measured during insertion. UASs of different sizes were used and ureteral injury was evaluated under direct vision with the Post-Ureteroscopic Lesion Scale (PULS) score.
RESULTS: Five pre-stented patients and 2 non-stented patients were included in the study. The size of the UASs used in non-stented patients was 9.5/11.5-F and 10/12-F, whereas one 11/13-F and four 12/14-F sheaths were used in the pre-stented patients. The highest maximal UAS FOI observed was 5.9 Newton (N) in a pre-stented patient with a 12/14-F UAS, where a second attempt was performed after initial failure. The lowest maximal UAS FOI was 0.91 N in a non-stented patient using a 9.5/11.5-F UAS. A semirigid ureteroscopy with a 7.8-F sheath was performed in this patient prior UAS placement. The PULS score was 1 in the 2 non-stented patients and 0 in all of the pre-stented patients.
CONCLUSION: In this small cohort, a preoperative JJ stent seemed to protect the ureter, even with larger diameter UASs of 12/14- F. Non-stented RIRS with a UAS is possible, but may cause low-grade ureteral trauma.
Üreter erişim kılıfı yerleştirme sırasında sarfedilen gücün üreter travmasına etkisi: Yedi hastayla in vivo ön çalışma
Tzevat Tefik1, Salvatore Buttice2, Bhaskar Somani3, Selcuk Erdem4, Tayfun Oktar4, Faruk Özcan4, Taner Kocak4, Ismet Nane4, Olivier Traxer51İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Üroloji Anabilim Dalı, İstanbul; PetraUroGroup, Paris-Fransa2San Giovanni di Dio Hastanesi, Üroloji Bölümü, Contrada Consolida, Agrigento-İtalya; PetraUroGroup, Paris-Fransa
3Southampton Üniversitesi, Southampton NHS Trust Üniversite Hastanesi, Southampton-İngiltere; PetraUroGroup, Paris-Fransa
4Sorbonne Université, GRC n°20 LITHIASE RENALE, AP-HP, Hôpital Tenon, Paris-France
5PetraUroGroup, Paris-France
AMAÇ: Erişim Kılıfları (EK) genellikle retrograt intrarenal cerrahide (RİRC) kullanılmaktadır. Avantajlarına rağmen yerleştirilmeleri sırasında üreter yaralanması ve cerrahi sonrasında darlık riski bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı sarf edilen itme gücünü ve üreter travmasına etkisini değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Böbrek taşları için RİRC uygulanmış yedi kadın hasta çalışmaya dahil edilmiştir. Bir dijital güç ölçüm cihazı (Chatillon DFX II; Ametek Test and Calibration Instruments, Largo, Florida, ABD) EK’ların ucuna monte edilmiş ve EK ile sarf edilen itme gücü, kılıfın yerleştirilmesi sırasında sürekli ölçülmüştür. Değişik boyutlarda EK’lar kullanılmış ve Postüreteroskopik Lezyon Ölçeği (PULS) skoru ile doğrudan görüş altında üreter yaralanması değerlendirilmiştir.
BULGULAR: Daha önce stent konmuş beş ve konmamış iki hasta çalışmaya dahil edilmiştir. EK’ların çapları daha önce stent konmamış hastalarda 9.5/11.5-F ve 10/12-F, daha önce stent konmuş hastaların birinde 11/13-F ve dördünde 12/14-F idi. Daha önce stent konulmuş hastada 12/14 F EK yerleştirmek için maksimal 9 Newton’luk (N) itme gücü sarf edildiği gözlenmiştir. Bu hastada ilk başarısız denemeden sonra ikinci kez deneme yapılmıştır. Bir stent konmamış hastada 9.5/11.5-F EK’ları yerleştirmek için en düşük maksimal EK itme gücü (0.91 N) sarf edilmiştir. EK’yı yerleştirmeden önce bu hastaya 7.8-F semirijit üreteroskopi uygulanmıştı. İki stent konmamış hastada da PULS skoru 1 ve önceden stent takılmış hastaların tümünde 0 idi.
TARTIŞMA: Bu küçük çaplı kohort çalışmasında ameliyat öncesi JJ yerleştirilmesinin, üreteri 12/14F gibi geniş çaplı EK’ların travmasından koruduğu görülmüştür. Önceden stentsiz olan hastalarda RİRC uygulamasında EK yerleştirilmesi mümkün ise de bu durum düşük dereceli üreter travmasına neden olabilir.
Corresponding Author: Tzevat Tefik, France
Manuscript Language: English