The association of microalbuminuria and duration of mechanical ventilation in critically ill trauma patients

BACKGROUND: Microalbuminuria, which predicts organ failure, probably predicts the necessity of mechanical ventilation as well as its duration. The primary goal of this study was to determine the incidence and presence of a relationship between microalbuminuria and duration of mechanical ventilation in trauma intensive care unit (ICU) patients.
METHODS: Sixty admitted critically ill trauma patients were categorized by duration of mechanical ventilation to group A (≤7 days) or group B (>7 days) in this prospective observational study. We measured serial spot urine micro-albumin-creatinine ratios (ACR) on admission to the ICU (ACR-1), at 24, 72, and 120 hours after admission, and on the days of beginning and discontinuation of mechanical ventilation (ACR-2 and ACR-3, respectively). RESULTS: Seventy percent of the patients had microalbuminuria and 63.3% had an ACR ≥100 mg g-1 at admission. ACR-1 [mean (SE)] in patient groups A and B was 30 (6) and 63 (16) mg g-1 (p=0.0002); ACR-2 was 40 (4) and 52 (8) (p=0.007); and ACR-3 was 30 (11) and 44 (11), respectively (p=0.023). For all patients, mean (SE) ACR-2 fell from 37 (4) to 34 (8) mg g-1 on the day of discontinuation of mechanical ventilation (p<0.01). CONCLUSION: The ACR can be used in estimating the risk of prolonged mechanical ventilation, even on the first day of admission of critically ill trauma patients.

Kritik travma hastalarýnda mikroalbüminüri ile mekanik ventilasyon süresinin iliþkisi

AMAÇ: Organ yetersizliðini öngören mikroalbüminüri, muhtemelen mekanik ventilasyon gereksinimi ile birlikte mekanik ventilasyon süresini de öngörmektedir. Bu çalýþmanýn baþlýca amacý, travma yoðun bakým ünitesi hastalarýnda mikroalbüminüri ile mekanik ventilasyon süresi arasýndaki bir iliþkinin varlýðýný ve insidansýný belirlemek olmuþtur.
GEREÇ-YÖNTEM: Bu gözlemsel çalýþmada, 60 kritik travma hastasý, mekanik ventilasyon süresine göre grup A (≤7 gün) ve grup B (>7 gün) olarak iki gruba ayrýldý. Yoðun bakým ünitesine kabul edilme sýrasýnda (ACR-1), yatýrýldýktan sonraki 24., 72. ve 120. saatler ile mekanik ventilasyonun baþladýðý ve kesildiði günlerde (sýrasýyla, ACR-2 ve ACR-3) seri spot idrar mikroalbümin-kreatinin oranlarý (ACR) ölçüldü. BULGULAR: Yoðun bakým ünitesine kabul edilme sýrasýnda, hastalarýn %70’i mikroalbüminüriye ve %63,3’ü de ≥100 mg g-1 seviyesinde bir ACR deðerine sahip oldu. Sýrasýyla A ve B grubu hastalarda ACR-1 [ortalama (SE)] 30 (6) ve 63 (16) mg g-1 (p=0,0002); ACR-2, 40 (4) ve 52 (8) (p=0.007); ACR-3 de 30 (11) ve 44 (11) (p=0,023) oldu. Bütün hastalar için ortalama (SE) ACR-2, mekanik ventilasyonun kesildiði gün 37 (4) mg g-1 seviyesinden 34 (8) mg g-1 seviyesine düþtü (p<0,01). SONUÇ: ACR, kritik travma hastalarýnýn yoðun bakým ünitesine kabul edildiði ilk günde bile uzamýþ mekanik ventilasyon riskinin tahmin edilmesinde kullanýlabilir.