Acil servislerde verilen saðlýk hizmetinin ve özellikle de acil bakým hemþireliðinin önemi gün geçtikçe artmakta, bu birimlerde hizmet veren hemþirelerin diðer hemþirelerden daha farklý özelliklere sahip olmalarý ve mutlaka özel eðitimden geçmeleri gerekmektedir. Türkiye’deki mevcut duruma baktýðýmýz zaman, acil hemþireliði konusunda olumlu geliþmeler bulunmakla birlikte, bu alanda standartlarýn geliþtirilerek görev tanýmlarýnýn yapýlmasýna gereksinim vardýr.

AMAÇ
Deneysel adezyon formasyonu oluþturulan sýçanlarda, melatonin ve fosfolipidin adezyon geliþimine etkilerinin vasküler endotelyal büyüme faktörü (VEGF) ekspresyonu ile iliþkisi araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþmada 60 adet Wistar-Albino cinsi sýçan, rastgele 15’erlik sham, kontrol ve iki adet çalýþma gruplarýna ayrýldý. Sham grubuna sadece laparotomi yapýldý. Kontrol grubu ve çalýþma gruplarýnda sað alt kadranda pariyetal peritonda abrazyon yapýldý, çekum, ileum ve uterusun sað boynuzunda serozal defekt oluþturuldu; kontrol grubunda periton boþluðuna Ringer laktat verildi. Çalýþma gruplarýndan birine melatonin, diðerine fosfolipid süspansiyonu verildi. Bütün gruplarda 15 gün sonra relaparotomi yapýlarak, adezyon geliþimi deðerlendirilip skorlama yapýldý.
BULGULAR
Kontrol grubuna göre sham, melatonin ve fosfolipid gruplarýnda adezyon geliþimi belirgin olarak düþüktü (p<0,05). Kontrol grubunda yapýþýklýk olan alanlarda VEGF boyamasý diðer gruplara göre anlamlý derecede yüksekti (p<0,05). Melatonin ve fosfolipid grubunda VEGF boyamasý ile normal alanlardaki VEGF boyamasý arasýnda anlamlý fark yoktu (p>0,05).
SONUÇ
Deneysel adezyon modeli oluþturulan sýçanlarda melatonin ve fosfolipid adezyon geliþimini azaltmaktadýr. Geliþen adezyonun þiddeti ile VEGF ekspresyonu arasýnda paralellik vardý. Þiddetli adezyon geliþen alanlarda VEGF ekspresyonu artmýþtý.

AMAÇ
Bu deneysel araþtýrmada, hemorajik þokta Ringer laktat (RL), %6’lýk hidroksietil niþasta (130/0,4-HES) ve RL-HES kombinasyonu ile resüsitasyonun böbrekler üzerine etkileri araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþmada aðýrlýklarý 2198-3435 g olan 24 adet erkek Yeni Zelanda beyaz tavþaný rastgele dört gruba ayrýldý. Hemorajik þok, ortalama arter basýncý 30 mmHg ve kan laktatý >4 mM/L olacak þekilde oluþturuldu. Grup 1’de sývý replasmaný uygulanmaz iken, Grup 2’de RL, Grup 3’te HES ve Grup 4’te de RL+HES ile sývý replasmaný ile þok düzeltildi.
BULGULAR
Bütün gruplarda, serum kreatinin ve kan üre azotu düzeyleri hemorajik þoktan ve sývý resüsitasyonundan sonra normal sýnýrlarda kaldý. Laktat dehidrogenaz ve a-1 mikroglobulin düzeyleri þoktan ve sývý resüsitasyonundan sonra anlamlý olarak arttý (p<0,05). Ancak, gruplar arasýnda bir fark yoktu (p>0,05). Sistatin-C düzeyleri þoktan sonra artmasýna karþýn (p<0,05) sývý replasmaný ile normal deðerlere geri geldi. IL-6 ve TNF-a düzeyleri þoktan sonra bütün deneklerde arttý (p<0,05). Ancak, sývý replasmanýndan sonra gruplar arasýnda bir fark gözlenmedi (p>0,05). Böbreklerin histopatolojik incelemelerinde gruplar arasýnda bir fark bulunmadý (p>0,05).
SONUÇ
%6’lýk HES (130/0,4), gerek tek baþýna gerekse RL ile beraber hemorajik þokun tedavisinde kullanýldýðýnda tavþan böbrekleri üzerine zararlý bir etkisi olmadý.

AMAÇ
Bu deneysel çalýþmada, duedenum birinci kýsýmda oluþturulan peptik ülser perforasyonu tedavisinde “expanded polytetrafluoroethylene” (ePTFE) greft ile primer dikiþ yöntemleri makroskopik ve mikroskopik olarak karþýlaþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Wistar Albino sýçanlar rastgele her grupta 12’þer tane olacak þekilde iki gruba ayrýldý. Tüm deneklerde duedenum birinci kýsým ön yüzünde 3 mm çapýnda, tüm duedenum çapýnýn %50’sini geçmeyecek þekilde duodenal perforasyon oluþturuldu. Makroskopik olarak batýn içi kaçak, peritonit varlýðý ve karýn içi adezyonlar deðerlendirildi. Adezyonun þiddetini deðerlendirmek için adezyon þiddeti skorlama sistemi kullanýldý. Histolojik preparat skorlama ölçütleri mikroskopik deðerlendirme için kullanýldý.
BULGULAR
Her iki grubun adezyon þiddeti skorlamasýnýn istatistiksel analizinde anlamlý fark saptanmadý. Ancak, gruplar bir bütün olarak deðerlendirildiðinde adezyon siddeti skorlamasý anlamlýydý (p=0,045). Mikroskopik deðerlendirmenin istatistiksel analizinde “none to minimal cell accumulation, thin immatür granulation, moderately thick granulation” olarak sýnýflandýrýlan gruplarda primer dikiþ ve ePTFE arasýnda anlamlý fark bulunmadý (p=0,089, p=0,178, p=0,755). Ancak, “thick vascular granulation” olarak sýnýflandýrýlan grupta anlamlý fark bulundu (p=0,005).
SONUÇ
ePTFE greft uygulanmasý kolay, güvenilir ve sonuçlarý primer dikiþe benzer bir tekniktir. Ancak, bizim çalýþmamýzdaki sonuçlarýn daha büyük deneysel serilerde ve insan çalýþmalarýyla desteklenmesi gerekmektedir.

AMAÇ
Cerrahi yoðun bakým ünitesindeki (YBÜ) mekanik ventilasyon gereksinimi (MVN) ve süresinin (DMV) öngörülmesinde iki farklý skorlama sisteminin etkinliði incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu prospektif gözlemsel çalýþmaya, 24 saatten daha uzun süreyle YBÜ’de yatýrýlan ve kabul edilme sýrasýnda ve taburcu edilene veya ölene kadar her 48 saatte bir ardýþýk organ yetersizliði deðerlendirme (SOFA) skoru ve enfeksiyon olasýlýðý skoru (IPS) hesaplanan ardýþýk 144 hasta dahil edildi. Her iki skorlama sisteminin duyarlýlýðý ve özgüllüðü, ki-kare yöntemi ile ölçüldü. Youden indeksi ve alýcý çalýþma karakteristiði (ROC) eðrisi altýndaki alan da elde edildi.
BULGULAR
MVN’nin öngörülmesi ile ilgili olarak, sýrasýyla hastaneye yatýrýlma günü (0) ile 2. ve 4. günlerde en iyi kesilme noktalarý SOFA için 2,5, 3,5, 2,5 ve IPS için de 10,5, 10,5, 9,5 oldu. MVN’nin öngörülmesi ile ilgili olarak, SOFA, ROC eðrisi altýndaki alan ve Youden indeksinde 0., 2. ve 4. günlerde IPS’ninkilere göre anlamlý þekilde daha iyi sonuçlar verdi (p<0,05). Ýki skorlama sisteminin hiçbiri, MV altýnda üç günden daha uzun süreli respiratuvar desteðin öngörülmesi konusunda iyi bir ayýrým saðlayamadý.
SONUÇ
MVN’nin öngörülmesi ile ilgili olarak, SOFA skorlama sistemi, 0., 2. ve 4. günlerde IPS’den daha iyi doðruluða sahiptir.

AMAÇ
Anjiyografi, þüpheli bulgularýn varlýðýnda “altýn standart” taný yöntemidir; ancak, pahalý, uzun süren ve invaziv bir yöntemdir. Bu çalýþmada, gereksiz anjiyografi sayýsýný azaltmak amacýyla, hýzlý ve kolay uygulanabilir bir yöntem olan ayak bilek basýnç indeksinin (ABÝ) þüpheli periferik arter yaralanmalarýnýn tanýsýndaki rolü araþtýrýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Periferik arter yaralanmasý þüphesi olan 1772 hastanýn verileri prospektif olarak incelendi. Fiziksel incelemede arter yaralanmasýnýn kesin bulgularý saptanan 283 (%16) hastaya acil cerrahi giriþim uygulandý. Þüpheli bulgularý olan 1489 (%84) hastanýn ABÝ hesaplandý. ABÝ ≥1 olan hastalar konservatif takip edilirken, ABÝ <1 olan hastalara dupleks USG ve/veya anjiyografi yapýldý. Arteriyel yaralanma saptanan hastalar ameliyata alýndý.
BULGULAR
Þüpheli bulgularý olan 1489 hastadan ABÝ ≥1 olan 1343 (%90) hastanýn 7’sinde (%0,5) takip sýrasýnda erken dönemde arter yaralanmasý saptanarak cerrahi giriþim uygulandý, morbidite gözlenmedi. ABÝ <1 olan 146 (%10) hastanýn 39’unda (%26,7) arter yaralanmasý saptandý. Þüpheli periferik arter yaralanmasýnda 1’in altýndaki ABÝ duyarlýlýðý %84,8; özgünlüðü %92,6; pozitif kestirim gücü %26,7; negatif kestirim gücü %99,5; taný deðeri %92,3 idi.
SONUÇ
Periferik arteriyel yaralanmaya ait þüpheli bulgularýn varlýðýnda, ABÝ ≥1 saptanmasý arteriyel yaralanmayý %99,5 oranýnda dýþlar ve hastalarýn %90’ýnda ek tetkik yapýlmasýný önler. Bu hastalarda, ileri tetkiklere geçilmeden önce ABÝ tercih edilecek ilk taný yöntemi olmalýdýr.

AMAÇ
Glasgow Koma Skoru (GKS) yaygýn, basit, güvenli ve travma hastalarýnýn bilinç deðerlendirilmesinde iyi bir iletiþim skalasýdýr. Ancak, son yýllarda GKS’den daha ayrýntýlý bir sistem gerekliliði sorgulanmaktadýr. Düzeltilmiþ akut fizyoloji ve kronik saðlýk deðerlendirilmesi sistemi (APACHE II) GKS ile birlikte 12 fizyolojik parametre içeren fizyolojik temelli bir skaladýr. Ayrýca mortaliteyi etkileyen kronik hastalýk ve ileri yaþ deðiþkenlerini de içermesi GKS’den daha üstün olduðunu düþündürmektedir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalýþmada, 2003 ve 2004 yýllarýnda kafa travmasý ile birlikte sistemik travma geçirmiþ 266 olgu (195 erkek,71 kadýn; ort. yaþ 60,5; daðýlým 14-87) geriye dönük olarak deðerlendirildi.
BULGULAR
Mortalite ileri yaþ grubunda artmýþtý (p<0,001). Ortalama APACHE II skoru yaþayanlarda 38,0, ölen olgularda 68,7 (p<0,001), ortalama GKS puaný yaþayanlarda 10.4 ölen olgularda 6,3 (p<0,001) bulundu. Mortalite tahmininde APACHE II GKS’den daha belirgin sýnýr puaný saðladý (p<0,001). Duyarlýlýk ve özgünlük için yapýlan ROC eðrisinde, APACHE II (0,892±0,028) eðrisi altýnda kalan alan GKS’den daha büyüktü (0,862±0,029).
SONUÇ
Mortalite deðerlendirmesinde, özellikle acil servislerde GKS kafa travmalý olgularda yeterli öngörü saðlayan, basit ve kolay uygulanmakla birlikte sistemik travma geçirmiþ olgularda APACHE II hastanýn önemli fizyolojik parametrelerini de içermesi nedeniyle GKS’den üstündür.

AMAÇ
Bu prospektif çalýþmada, akut apandisitte konservatif tedavi ve cerrahi tedavinin güvenilirlik ve etkinlik açýsýndan karþýlaþtýrýlmasý amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Mart 2005 ile Mart 2006 arasý klinik olarak akut apandisit tanýsý alan 290 hasta acil servise baþvurdu. Bu hastalarýn 107’sine ameliyatsýz antibiyotik tedavisi (Grup 1), 183’üne cerrahi tedavi (Grup 2) uygulandý. Grup 1’de taburcu edilen hastalar 10. gün, 3. ay, 6 ay ve 1. yýlda rutin kontrollere çaðrýldýlar. Her iki grup yaþ, cinsiyet, ortalama hastanede kalýþ süresi, modifiye Alvarado skoru, morbidite, mortalite ve maliyet etkinliði açýsýndan deðerlendirildi.
BULGULAR
Grup 1 ve Grup 2’de erkek/kadýn oraný ve ortalama yaþlar sýrasýyla 65/42 ile 30,98±1,30 ve 125/58 ile 26,25±0,79 idi. Grup 1’de hastalarýn 19’u ameliyat edildi. Ameliyat endikasyonu tedaviye direnç, hastanýn kararý, baþka merkezlerde ameliyat idi. Ortalama hastanede kalýþ süresi Grup 1’de istatistiksel olarak daha uzun olsa da ortalama maliyet Grup 1’de 433 $ iken Grup 2’de 559 $ olarak hesaplandý. Morbidite oranlarý her iki grupta benzer olup hiç mortalite görülmedi.
SONUÇ
Günümüzde altýn standart tedavi þekli cerrahi giriþim olarak bilinen akut apandisitte, seçilen olgularda antibiyoterapi ile ameliyatsýz takibin baþarý oranýnýn yüksek ve düþük maliyetli bir alternatif olabileceðini düþünüyoruz.

AMAÇ
Bu retrospektif çalýþma, daha iyi uzun süreli sonucu öngörebilecek prognostik faktörleri belirlemek amacýyla yürütüldü.
GEREÇ VE YÖNTEM
1 Ocak 1993 ile 31 Aralýk 2004 tarihleri arasýnda, 97 hasta AlKhoba’daki Kral Fahd Üniversitesi Hastanesi’nde tedavi edildi. Bunlarýn elli sekizi deðerlendirildi. Kalçalar, Merle d’Aubigne sýnýflamasýna ve fonksiyonel temele göre deðerlendirildi.
BULGULAR
Ortalama yaþlarý 29,6±9,8 (18-57) yýl olan ve 59,5±18,8 (24-120) ay süreyle takip edilen 52 erkek ve 6 kadýn hasta deðerlendirildi. Çýkýklar hastalarýn 43’ünde karayolunda gerçekleþen trafik kazasýna baðlýydý; 57 hastada kapalý redüksiyon, bir hastada açýk redüksiyon uygulandý. Traksiyon ortalama 4,71±1,07 hafta süreyle uygulandý. Hastalarýn 43’ünde mükemmel sonuçlar elde edildi. Yalnýzca üç haftalýk bir immobilizasyon uygulanan hastalar olumsuz seyretti.
SONUÇ
Bizim çalýþmamýz travmatik kalça çýkýklarýnda, çýkýklarýn erken redüksiyon ve en az dört haftalýk immobilizasyonla birlikte iyi sonuçlar elde edilebileceðini göstermektedir.

AMAÇ
Þiddetli duodenal yaralanmalarda primer onarým ve/veya tüp duodenostomi uygulamalarýnýn etkinliði deðerlendirildi ve bu konudaki deneyimlerimiz sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM
Duodenum yaralanmasý nedeniyle ameliyat edilen 67 hasta deðerlendirildi. Ameliyat tekniði, primer onarým ve tüp duodenostomi uygulanan hastalar olarak sýnýflandýrýldý.
BULGULAR
Elli dokuz hastada penetran ve sekiz hastada ise künt duodenum yaralanmasý mevcuttu. En sýk yaralanan duodenum kýsým ikinci segmentti. Her iki tedavi grubu arasýnda morbidite ve mortlite oraný açýsýndan bir fark yoktu. Morbidite geliþmeyen 35 hastada hastanede yatýþ süresi, tüp duodenostomi uygulanan grupta 18,53±1,85 gün ve primer onarým uygulanan grupta ise 11,45±1,92 gün olup, bu sonuç istatistiksel olarak anlamlýydý. Morbidite geliþen 32 hastada hastanede kalýþ süresi ise tüp duodenostomi uygulanan grupta 47.05±10.46 gün ve primer onarým uygulanan grupta 47,05±10,46 gün idi. Bu sonuç istatistiksel olarak anlamlý deðildi.
SONUÇ
Þiddetli duodenum yaralanmalarýnda primer onarým uygun bir tedavi yöntemidir. Tüp duodenostomi uygulamasý, hastanede kalýþ süresini artýrdýðý gibi hastanýn klinik gidiþatýna ek bir katkýsý olmadýðý görülmüþtür.

AMAÇ
Bu çalýþma, acil servisteki kritik hasta yakýnlarýnýn gereksinimlerinin ve bu gereksinimlerin karþýlanma durumunun saptanmasý amacý ile tanýmlayýcý olarak yapýldý.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþma, bir üniversite ve devlet hastanesinin acil servislerinde Þubat-Mayýs 2007 tarihleri arasýnda 353 kritik hasta yakýný ile yürütüldü. Araþtýrmanýn verileri acil serviste kritik hasta yakýnlarýnýn gereksinimlerini saptama ölçeði ve hasta yakýnlarýnýn gereksinimlerinin karþýlanma durumu ve demografik özelliklere yönelik formlarla yüz yüze görüþme tekniði kullanýlarak toplandý.
BULGULAR
Acil servisteki çoðu hasta yakýnýnýn hasta hakkýnda bilgilenme ve hastanýn bakýmýna katýlma ile ilgili gereksinimlerini kendi kiþisel ve fiziksel gereksinimlerinden daha önemli bulduklarý belirlendi. Hasta yakýnlarýnýn en önemli olarak belirttikleri 10 gereksinim maddesinden 9’unun iletiþim gereksinimi ile ilgili olduðu bulundu. Hasta yakýnlarýnýn acil servis çalýþanlarý tarafýndan karþýlanan gereksinimlerinin, en önemli ve önemli olarak belirttikleri gereksinimler olduðu saptandý.
SONUÇ
Acil servise baþvuran kritik durumdaki hasta yakýnlarýnýn gereksinimlerinin belirlenmesi, saðlýk çalýþanlarýnýn bu gereksinimlere yönelik farkýndalýklarýnýn artmasýna ve karþýlanmasý yönündeki hizmetlerinin geliþtirilmesine katký saðlayabilir. Hasta yakýnlarýnýn gereksinimleri doðrultusunda desteklenmeleri ise acil servislerdeki bakýmýn kalitesini ve hasta yakýnlarýnýn memnuniyetini arttýrabilir.

AMAÇ
On beþ yaþ altý çocuklarda en önemli ölüm nedenlerinden biri trafik kazalarýdýr. Çocuk güvenlik koltuklarý doðru kullanýldýðýnda çocuklarý kaza anýnda ölüm ve yaralanmalardan korurlar. Bu çalýþmada, anne-babalarýn çocuk güvenlik koltuðu kullaným oranlarý ve bu konu hakkýndaki bilgi düzeyleri deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþma Mayýs-Haziran 2007 tarihlerinde Bakýrköy Dr. Sadi Konuk Eðitim ve Araþtýrma Hastanesi Çocuk Saðlýðý ve Hastalýklarý polikliniklerine baþvuran, çalýþmaya katýlmaya onay veren anne-babalara anket formu doldurtmak suretiyle yapýldý; 532 anne-baba çalýþmaya alýndý.
BULGULAR
Katýlanlarýn %28’i çocuk güvenlik koltuklarýnýn ne olduðunu bilmediðini, %54’ü bildiðini fakat kullanmadýðýný, %20’si ise kullandýðýný ifade etti. Kullananlar içinde doðru kullanma oraný ise sadece %10 idi. Çocuk güvenlik koltuðu kullanýmý annebabanýn sosyoekonomik durumu ile iliþkili bulundu.
SONUÇ
Çocuk güvenlik koltuklarýnýn kullanýmýnýn artmasý ve doðru kullaným ile ilgili eðitimlerin verilmesi ile çocuklarýn kaza anýndaki ölüm ve yaralanmalarý azaltýlabilir. Çocuk hekimlerinin ve diðer saðlýk çalýþanlarýnýn anne-babalarý çocuk güvenlik koltuklarý hakkýnda bilgilendirmesi saðlanmalý ve bu gereçlerin kullanýmýnýn zorunlu hale getirilmesi ile ilgili kanunlar ve düzenlemeler yapýlmalýdýr.

AMAÇ
8 Ekim 2005 tarihinde Kuzey Pakistan’ý büyük bir deprem vurdu. Bu çalýþmada, hastaneye yatýrýlan yaralýlarýn yaralanma tipleri ile uygulanan iþlemler deðerlendirildi ve bu deneyimlere dayanarak afetlere karþý hazýrlýklý olma ve afet yöntemi ile ilgili olarak öneriler sunuldu. Bu çalýþma, Rawalpindi’deki Asker Hastanesi’nde yürütülen tanýmlayýcý bir çalýþmadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalýþmaya dahil edilme kriterleri, tedavi için hastaneye yatýrýlmayý gerektiren bütün hastalarý kapsadý. Ayaktan tedavi görebilecek küçük yaralanmalýlar ve hastaneye ulaþtýðýnda ölmüþ olan kiþiler çalýþma dýþýnda býrakýldý. Hastaneye yatýrýlan hastalarýn dosyalarý, yaralanma tipi, uygulanan prosedürler, komplikasyonlar ve ölüm nedenleri analiz edildi.
BULGULAR
Baþvuran toplam hasta sayýsý 1698 idi ve bunlarýn 862 tanesi (%50,8) hastaneye yatýrýldý; 1046 tane (%45,7) majör giriþimi içeren toplam 2289 ameliyat yapýldý. On altý adet (%1,5) amputasyon uygulanmasý gerekti. Hastanede 17 hasta yaþamýný yitirdi (%1,9); dýþarýdan 76 ceset getirildi.
SONUÇ
Hayat ve uzuv kurtarma ile ilgili ilk günlerden sonra, vardiyalarý baþlatmak, gönüllü insan gücünü erkenden ve mantýklý bir þekilde kullanmak ve plastik cerrahi, ortopedi ve spinal cerrahi konularýna özellikle önem vermek kaydýyla insan gücünü hýzlý bir þekilde ekiplere bölmek önemlidir. Tetanozun önlenmesi yaþamsal öneme sahiptir.

AMAÇ
Solunum sistemine aspire edilen yabancý cisimlerin belirlenip, çýkarýlmasý komplikasyonlarýn önlenmesi açýsýndan önemlidir. Yabancý cisim aspirasyonu her yaþta görülmekle beraber daha çok çocukluk yaþ grubunda sýktýr. Hava yolunun bir kýsmýnýn ya da tamamýnýn týkanmasýna baðlý olarak farklý belirti ve bulgularla seyreder. Acil müdahale edilmezse ölüme neden olabilir. Kliniðimizde yabancý cisim aspirasyonu nedeniyle giriþimde bulunulan olgular deðerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalýþmada, kliniðimizde 1995-2007 yýllarý arasýnda yabancý cisim aspirasyonu tanýlý 96 olgu incelendi. Olgularýn yaþ daðýlýmý 10 ay ile 70 yaþ arasýndaydý. Vakalarýn çoðunluðu çocukluk yaþ grubundaydý. Altmýþ ikisi (%64,58) kýz-kadýn, 34’ü (%35,42) erkek idi. Aspirasyon hikâyesi ile tedavi arasýndaki süre 1 saat ile 10 yýl arasýnda deðiþmekteydi.
BULGULAR
Bronkoskopik uygulamalar rijit bronkoskop ile genel anestezi altýnda kontrollü ventilasyonla gerçekleþtirildi. Olgularýn 83’ünde (%86,5) yabancý cisim saptandý ve bronkoskopik gözlem sýrasýnda yabancý cisim forsepsleri yardýmýyla çýkartýldý; 13’ünde (%13,5) torakotomi gerekli oldu. Geç dönemde baþvuran 5 (%5,2) olguda geliþmiþ olan geri dönüþsüz akciðer patolojisi nedeni ile akciðer rezeksiyonu uygulandý.
SONUÇ
Bu çalýþma, yabancý cisimlerin çocuklar kadar eriþkinler için de önemli olduðunu ve yabancý cisimden þüphelenmenin ve iyi bir öykünün en önemli taný ölçütü olduðunu ve fiziksel inceleme ile radyolojik deðerlendirmenin hasta için önemini vurgulamaktadýr.

AMAÇ
Su parklarýna ve özellikle de su kaydýraklarýna baðlý oluþan yaralanmalarýn özelliklerini belirlemektir.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu prospektif gözlemsel çalýþma, yýllýk hasta sayýsý 50,000 olan üniversite hastanesi acil servisinde Mayýs 2005 ile Eylül 2006 tarihleri arasýnda yapýldý. Çalýþma formuna bütün hastalarýn tanýmlayýcý özellikleri, yaralanmanýn tipi ve mekanizmasý ile hastalarýn son tanýsý kayýt edildi. Çalýþma süresi boyunca acil servise su parkýnda meydana gelen yaralanma nedeniyle 73 hasta baþvurdu. Hastalarýn yaþ ortalamasý 23,92±15,05’di ve 48 hasta (%65,8) erkekti.
BULGULAR
Yaralanma mekanizmasý; hastalarýn 23’ünde (%31,5) su kaydýraðýnda, 16’sýnda (%21,9) havuzda ve 34’ünde (%46,6) ýslak zeminde kayýp düþme þeklindeydi. Acil servis deðerlendirmeleri sonucunda, hastalarýn 15’inde (%20,5) spinal travma, 16’sýnda (%21,9) kafa travmasý 15’inde (%20,5) maksillofasiyal travma ve 30’unda da (%41) diðer yaralanmalarýn olduðu saptandý.
SONUÇ
Su parkýndaki yaralanmalarda çocuklarda özellikle kafa ve maksillofasiyal travma görülürken eriþkinlerde ekstremite ve spinal yaralanmalar daha sýk görülmektedir. Yeterli ve gerekli güvenlik önlemleri alýnmayan su parký aktiviteleri sýrasýnda ölümcül yaralanmalar meydana gelebilir.

Trakeo-innominat arter fistülü (TÝF) nadir ancak trakeostominin dramatik ve öldürücü bir komplikasyonudur. Bu çalýþmada cerrahi olarak tedavi edilen iki TÝF olgusu sunulmuþtur. Her iki hastaya da ligasyon uygulandý. Birinci hasta ameliyattan on saat sonra solunum yetersizliði nedeni ile hayatýný kaybetti. Ýkinci hasta ameliyatýnýn 12. günü normal nörolojik muayene ile taburcu edildi. TÝF’nin oluþum mekanizmasýnda basýnca baðlý nekroz önemli bir faktördür. Bu nedenle, predisposan faktörler ve önlem almak için tedbirli olmak gereklidir. Diðer yandan bu hastalar acil olarak cerrahiye alýnmalýdýr.

Akut karýn aðrýsý ve sað inguinal bölgede hassasiyet þikayeti olan 57 yaþýndaki erkek hastanýn, vermiform apendiskte bulunan apendiks epiploikanýn çok ender görülen torsiyonunu bildiren olgu sunuldu. Dar bir sapýn içinden vermiform appendiksin ucunun devamýnda enfarkte olmuþ bir apendiks epiploika görüldü. Histolojik inceleme, konjesyon, akut enflamasyon ve yað nekrozu gösteren lobule olmuþ bir yaðlý fibröz doku sonucunu bildirdi. Apendiks, bu koþullar haricinde normaldi.

Kompleks alt ekstremite yaralanmalarýnda, serbest flep uygulamalarý ile yumuþak doku defektlerinin tek seansta, iyi kanlanan bir doku ile ve baþarýlý bir þekilde rekonstrüksiyonu mümkün olmaktadýr. Yirmi dokuz yaþýnda erkek hasta, görev sýrasýnda mayýna basma sonucu, sol ayak özellikle de dýþ kýsýmda, ayak tabanýný da içerecek þekilde, kombine ve kirli bir yaralanma ile Sarýkamýþ Askeri Hastanesi acil servisine getirildi. Ýlk müdahalesi sonrasýnda geniþ debridman yapýlan hastada, mevcut doku defekti yaralanmadan bir hafta sonra serbest rektus abdominis kas flebi ve tam kalýnlýklý deri grefti ile örtüldü. Rekonstrüktif iþlemin baþarýlý olmasýyla, hastanýn ayaðý amputasyondan korundu ve günlük yaþantýsýna dönebildi. Bu olgu sunumunda, uygulama sýrasýnda karþýlaþýlan olan bir takým zorluklara deðinildi ve büyük þehirlerimizin dýþýndaki saðlýk merkezlerinde yapýlacak benzer uygulamalar için önerilerde bulunuldu.

Brakiyel arter psödoanevrizmasýnýn penetran travma sonrasý geç baþvurusu nadiren bildirilmiþtir. Bu yazýda, antekübital fossa bölgesine nafiz penetran bir travma ve arkasýndan da dirseðinde ani bir þiþlik ve duyarlýlýk oluþmasýndan üç ay sonra baþvuran 23 yaþýnda bir erkek olgu sunuldu. Doppler ultrasonografi ve bilgisayarlý tomografi anjiyografisi büyük bir psödoanevrizma varlýðýný doðruladý. Normal arteriyel dolaþýmý saðlayacak þekilde araya yerleþtirilen bir safen ven interpozisyon greftiyle cerrahi rekonstrüksiyon gerçekleþtirildi.

Genç yaþta interkondiler distal humerus kýrýðý oldukça nadir görülen bir durumdur. Bugüne kadar literatürde üç olgu rapor edilmiþtir. Biz, her ikisi de erkek çocuk olan 15 ve 14 yaþlarýnda iki olguyu tanýmlýyoruz. Bu yaralanmadaki stabilite, cerrahi olmayan tedavi uygulanmasýna ve olumlu bir sonuç elde edilmesine olanak saðlamýþtýr.