Hızlı Arama
Kaşmir’de ayı (Ursus thibetanus) saldırılarından kaynaklanan yaralanmalar
Shafaat Rashid Tak, Gh Nabi Dar, Manzoor Ahmed Halwai, Bashir Ahmed MirKaşmir Üniversitesi, Srinagar Devlet Tıp Koleji, Ortopedi Ve Travmatoloji Bölümü, Kaşmir, HindistanAMAÇ: Kaşmir eyaletinde vahşi yaşamın ve vahşi yaşamsal alanlara tecavüzün sıkı bir şekilde korunması, vahşi hayvan kaynaklı yaralanmalarda ve ölümlerde bir artışa yol açmıştır. Bu yazıda, ayı saldırılarından kaynaklanan yaralanmalar ve sekellerin tedavisindeki düzenlemeler değerlendirildi. GEREÇ-YÖNTEM: Ocak 2003 ile Haziran 2007 tarihleri arasında, Kaşmir Üniversitesi Srinagar Devlet Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Bölümü’nde retrospektif bir çalışma yürütüldü; 54 aylık bir sürede, ayı saldırısı hikayesi bulunan toplam 254 olgu (186 erkek, 68 kadın) kaydedildi. BULGULAR: Kurbanların %80’inin mısır tarlaları ile elma bahçelerinde ve %20’sinin de sık ormanlık alanda odun toplarken veya sığır otlatırken saldırıya uğradığı öğrenildi. Baş-boyunda laserasyonlar, üst ekstremite kırıkları, yüz ve kafatası kemiği kırıkları dikkat çeken gözlemlerdi. Hastaların çoğundaki uzun süreli sekeller şöyleydi: Kalıcı yüz şekil bozukluğu, işitme kaybı, parmak kaybı, kalc nörolojik bozukluk ve süreğen psikolojik morbidite. SONUÇ: Vahşi hayvan kaynaklı yaralanmalar, travmanın ihmal edilen bir konusudur. Altta yatan ciddi kemik veya yumuşak doku hasarının gözden kaçırılabileceği gerekçesiyle, bu yaralanmalar tedavi edilirken kuşku düzeyi yüksek tutulmalıdır. En iyi fonksiyonel sonucu elde etmek üzere, bu yaralanmaların tedavisi travmanın tüm alt uzmanlık dallarını kapsamaktadır.
Anahtar Kelimeler: Hayvanlar, hayvan yaralamaları; ayı; yüz yaralanması; tedavi; sonuç.Injuries from bear (Ursus thibetanus) attacks in Kashmir
Shafaat Rashid Tak, Gh Nabi Dar, Manzoor Ahmed Halwai, Bashir Ahmed MirDepartment Of Orthopaedics, Government Medical College Srinagar, University Of Kashmir, Kashmir, IndiaBACKGROUND: Strict conservation of wildlife and encroachment into its habitat have led to an increase in the number of wild animal-inflicted injuries and fatalities in Kashmir. The aim of this study was to report injuries inflicted during bear attacks and discuss their management and sequelae. METHODS: A retrospective study was conducted in the Department of Orthopedics Government Medical College Srinagar, University of Kashmir, from January 2003 to June 2007. A total of 254 cases (186 males, 68 females) with history of bear attacks were recorded over a period of 54 months. RESULTS: Eighty percent of victims were attacked in the maize fields and apple orchards and 20% in the dense forests while collecting firewood or tending to the cattle. Lacerations of the head and neck and fractures of the upper limbs and facial and skull bones were the striking observations. Permanent facial disfigurement, hearing loss, loss of digits, residual neurodeficit, and persistent psychological morbidity were the long-term sequelae in most of the patients. CONCLUSION: Wild animal-inflicted injuries are a neglected part of trauma. There should be a high index of suspicion when treating these injuries, as serious underlying bone or soft-tissue damage can be overlooked. Management of these injuries involves all subspecialties of trauma to achieve the best functional outcome.
Keywords: Animals, animal injuries; bear; facial injuries; management; outcome.Makale Dili: İngilizce