Hızlı Arama
Yaşlı hastalardaki kompleks proksimal humerus kırıklarının primer tedavisinde Humelock çimentosuz reversible omuz artroplastisinin kullanılması
Teoman Atıcı1, Cenk Ermutlu1, Selcan Yerebakan2, Ali Özyalçın1, Kemal Durak11Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Bursa2Uludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Anesteziyoloji ve Reanimasyon Anabilim Dalı, Bursa
AMAÇ: Proksimal humerus kırıkları tüm kırıkların %5’ini oluşturur. Yaşlılarda en sık görülen üst ekstremite kırıklarıdır. Bu geriye dönük çalışmada proksimal humerus kırığı sebebi ile Humelock II Reversible ters omuz protezi kullanarak tedavi ettiğimiz 65 yaş üstü hastaların klinik sonuçlarını incelemeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Neer 3–4 parça ya da parçalı baş kırığı sebebi ile 2014–2019 yılları arasında ters omuz protezi kullanarak tedavi ettiğimiz 65 yaş üstü 31 hasta (25 kadın, 6 erkek) geriye dönük olarak incelendi. Öncesinde cerrahi tespit denenenler, nörolojik arazı ya da geçirilmiş üst ekstremite kırığı olanlar, travma sonrası üç haftadan fazla zaman geçenler, altı aydan kısa takibi olanlar ve eşlik eden kırığı olanlar çalışma dışı tutuldu. Yirmi sekiz hasta son değerlendirmeye alındı. Kırık mekanizması, travmadan ameliyata kadar geçen süre, hastanede kalış süresi ve ASA skorları not edildi. Bütün olgularda Humelock II Reversible protez kullanıldı. Hastaların son kontrollerindeki eklem hareket açıklıkları (EHA), UCLA, DASH ve Constant skorları incelendi.
BULGULAR: Ortalama yaş 72.2 (65–95) ve ortalama takip süresi 15.5 (6–48) aydı. Ortalama UCLA, Constant ve DASH skorları sırasıyla 27.6 (14–35), 67.9 (38–80) ve 30.8 (9.9–79.2) bulundu. Ortalama fleksiyon, abdüksiyon, iç ve dış rotasyon sırasıyla 130 (110–160), 100 (70–140), 40 (15–60) ve 39 (15–75) dereceydi.
TARTIŞMA: Ters omuz protezi 65 yaş üstü hastalarda proksimal humerus kırıklarının tedavisi için oldukça güvenilir bir yöntemdir. Bu yaş grubunda bile iyi fonksiyonel sonuçlar ve geniş EHA elde edilebilir. Omuz abdüksiyonu için tüberkulumların tespiti şart olmasa da, eksternal rotasyonu iyileştirir ve tüm olgularda denenmelidir. Proksimal humerus kırığı nedeniyle ters omuz protezi yapılmış hastaların sonuçları başka etiyolojilerle opere edilmiş hastalarınki kadar iyidir.
Primary treatment of complex proximal humerus fractures using Humelock cementless reversible shoulder arthroplasty in the elderly
Teoman Atıcı1, Cenk Ermutlu1, Selcan Yerebakan2, Ali Özyalçın1, Kemal Durak11Department of Orthopaedics and Traumatology, Uludağ University Faculty of Medicine, Bursa-Turkey2Department of Anesthesiology and Reanimation, Uludağ University Faculty of Medicine, Bursa-Turkey
BACKGROUND: Proximal humerus fractures are quite common, constituting 5% of all fractures. Plate osteosynthesis of comminuted fractures in the elderly with osteoporotic bones is prone to complications, including loss of reduction, intraarticular protrusion of screws, avascular necrosis and non-union. Hemiarthroplasty may be preferred to achieve a stable fixation, which permits early shoulder motion. Prerequisites for the successful functional outcome of this surgical technique are to have an intact rotator cuff, which is often torn, and achieve proper soft tissue balance, which is technically demanding. In RSA design, deltoid muscle replaces the function of the supraspinatus, compensating for a dysfunctional rotator cuff or a displaced tuberculum. We designed a retrospective study to evaluate the results of proximal humerus fractures treated with reverse shoulder arthroplasty using Humelock II reversible prosthesis in elderly patients.
METHODS: Thirty-one patients (25 females, six males) above 65 years old who underwent reverse shoulder arthroplasty between 2014 and 2019 for Neer 3-4 part fractures or head split injuries were included in this study. Patients with a previous internal fixation attempt, cases with neurological deficit or previous upper extremity fractures, patients who presented later than three weeks after the trauma, cases with less than six months follow-up and patients with additional fractures were excluded. Twenty-eight patients were available for final analysis. Fracture mechanism, time from trauma till surgery, hospital stay and preoperative ASA scores were noted. Humelock II Reversible (FX Solutions) implants were used in all cases. Patients’ shoulder range of motion and functional outcome using UCLA, DASH and Constant scores at minimum six months follow-up were evaluated.
RESULTS: The mean age was 72.2 (65–95) years, and mean follow-up time was 15.5 (6–48) months. The mean UCLA, Constant and Dash scores at the last follow-up were 27.6 (14–35), 67.9 (38–80) and 30.8 (9.9–79.2), respectively. Mean shoulder flexion, abduction, internal and external rotation were 130 (110–160), 100 (70–140), 40 (15–60) and 39 (15–75) degrees, respectively.
CONCLUSION: RSA is a very reliable treatment for proximal humerus fractures in patients over 65 years old. Early active and passive shoulder exercises can be started postoperatively, and good functional outcome and wide ROM can be achieved with this age group. Although stable fixation of the tuberculum is not required for shoulder abduction, it facilitates external rotation and should be attempted in all cases. Clinical outcomes of patients who underwent RSA due to proximal humerus fracture are as good as the outcomes of patients with different etiologies.
Makale Dili: İngilizce