Hızlı Arama
112 Ambulans servisi çalışanlarının çocuk yanıklarına yaklaşımları: Bir anket değerlendirmesi
Sabri Demir1, Süleyman Arif Bostancı1, Ahmet Ertürk1, Can Ihsan Öztorun2, Doğuş Güney1, Mujdem Nur Azili2, Emrah Şenel21Ankara Bilkent Şehir Hastanesi, Çocuk Hastanesi, Çocuk Cerrahisi Kliniği, Ankara2Ankara Yıldırım Beyazıt Üniversitesi, Çocuk Cerrahisi Anabilim Dalı, Ankara
AMAÇ: Bu çalışmayı yapmaktaki amacımız, 112 ambulans servislerinde çalışan ve ilk müdaheleyi yapıp olay yerinden hastanelere transferlerini sağlayan sağlık personelinin (doktor, hemşire, paramedik ve acil tıp teknikerleri) çocuk yanıkları olgularına ilk müdahale ve transfer ile ilgili bilgilerini değerlendirmektir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya Ankara ilindeki 112 ambulans servislerinde çalışan 373 sağlık çalışanı dahil edildi. Katılımcılara çocuk yanıklarına yaklaşım hakkında 17 soru soru soruldu. Çalışmanın verileri Statistical Package for Social Sciences (SPSS) 21.0 programı ile analiz edildi. BULGULAR: Katılımcıların (n=373) 26’sı (%7) doktor, 25’i (%6.7) hemşire, 180’i (%48.3) acil tıp teknikeri ve 142’si (%35.3) paramedik idi. Katılımcı-lardan 118’i çocuk yanık olgularında yanık yüzey alanlarını her zaman hesapladıklarını belirtirken, yanık yüzey alanlarını hangi yöntemle hesapadıkları sorusuna ise sadece beş kişi (%1.3) çocuklar için doğru seçenek olan Lund-Browder şeması seçeneğini işaretledi. Katılımcılardan 121’i (%32.4) transfer esnasında verilecek sıvı miktarını hesaplamada Parkland formülünü kullandıklarını belirtirken sadece yedi kişi (%1.9) çocuklar için daha uygun seçenek olan Galveston formülünü kullandıklarını belirtti. Olay yerinde ve transfer esnasında hangi sıvıyı veriyorsunuz sorusunu 56 kişi (%15) doğru seçenek olan laktatlı ringer solüsyonu olarak yanıtladı. İnhalasyon hasarını tanımak için sorulan senaryo sorusuna 153 katılımcı (%41) doğru cevap verirken, inhalasyon hasarı kliniği anlatılan soruyu sadece 138 kişi (%37) doğru seçenek olan “hemen entübe ederim” şeklinde cevapladı. Üç yüz yetmiş üç katılımcıdan sadece biri (%0.3) %50 sıcak sıvı yanığı olan hastaya ilk müdahale ve transfer sırasında yapılacakları doğru şekilde işaretledi. Katılımcıların topikal lidokain kullanımı oranı yüksek olarak (%70.8) bulundu. Katılımcılardan sadece 33’ü (%8.8) kendilerini çocuk yanık olgularına ilk müdahale ve transfer konularında yeterli hissederken, 333’ü (%89.3) konuyla ilgili bir eğitim düzenlenirse katılmak istediklerini belirttiler. TARTIŞMA: Çocuk yanık hastalarını olay yerinde ilk gören ve ilk müdahaleyi yapan 112 ambulans çalışanlarının konuyla ilgili bilgilerinin yeterli dü-zeyde olması beklenir. Ancak anket sonuçlarımız bilgilerinin yeterli düzeyde olmadığını göstermektedir. Bunun için 112 çalışanlarına konuyla ilgili eğitimlerin verilmesi ve bu eğitimlerin periyodik aralıklarla tekrarlanması gereklidir.
Approaches of 112 ambulance service staffers to children with burns: A survey assessment
Sabri Demir1, Süleyman Arif Bostancı1, Ahmet Ertürk1, Can Ihsan Öztorun2, Doğuş Güney1, Mujdem Nur Azili2, Emrah Şenel21Department of Pediatric Surgery, Ankara Bilkent City Hospital, Children Hospital, Ankara-Turkey2Department of Pediatric Surgery, Ankara Yıldırım Beyazıt University Faculty of Medicine, Ankara-Turkey
BACKGROUND: We aimed to evaluate the knowledge of 112 ambulance service staffers (doctors, nurses, emergency medical technicians [EMTs], and paramedics [PMs]) who were the first intervention to pediatric patients with burn injuries regarding first intervention and patient transfer.
METHODS: The study included 373 personnel working in 112 ambulance services in Ankara province. Participants were asked 17 questions to measure their knowledge of burns in children. Statistical analysis was performed with the Statistical Package for Social Sciences 21.0.
RESULTS: Of the participants, 26 (7%) were doctors, 25 (6.7%) nurses, 180 (48.3%) EMTs, and 142 (35.3%) PMs. Of the participants, 118 stated that they always calculate the burn surface area, while only five (1.3%) marked the correct choice of the Lund Browder scheme to the question by which method they calculated. One hundred twenty one personnel (32.4%) use the Parkland formula to calculate the amount of fluid to be given during transfer while only 7 (1.9%) use the Galveston formula, which is more suitable for chil-dren. Of the participants, 56 (15%) answered as lactated Ringer’s solution which is the correct fluid to the question of which fluid do you give at the scene and during the transfer. One hundred fifty-three participants (41%) responded correctly to the scenario question expected to recognize inhalation damage while only 138 (37%) responded correctly as “I do immediately intubate” to the inhalation injury described scenario question. One out of 373 (0.3%) participants marked the appropriate procedure for a patient who had a 50% scald burn during the first intervention and transfer. The rate of topical lidocaine use of participants was high (70.8%). Of the 373 participants, only 33 (8.8%) thought themselves competent for first aid and transfer of children with burns. If training on the subject was held, 333 personnel (89.3%) wanted to participate.
CONCLUSION: It is expected that the knowledge of 112 ambulance services who see pediatric burn patients first, perform the first intervention, and provide transfer would be suitable. However, our questionnaire shows that these personnel have insufficient knowledge and need to be trained.
Makale Dili: İngilizce