Hızlı Arama
Travma nedeniyle acil servise başvuran çocuklarda dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğunun yaygınlığı ve risk faktörleri
Ramiz Yazici1, Hüseyin Mutlu2, Cengizhan Kilicaslan3, Ekrem Taha Sert2, Kamil Kokulu2, Halil Kara4, Murat Kilicaslan3, Mustafa Ekici5, Bensu Bulut61Kanuni Sultan Süleyman Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, İstanbul, Türkiye2Aksaray Üniversitesi Tıp Fakültesi, Acil Tıp Anabilim Dalı, Aksaray, Türkiye
3Aksaray Üniversitesi Tıp Fakültesi, Pediatri Anabilim Dalı, Aksaray, Türkiye
4Çocuk ve Ergen Psikiyatrisi Kliniği, Serbest Çalışan Doktor, Aksaray, Türkiye
5Aydın Atatürk Devlet Hastanesi, Acil Tıp, Aydın, Türkiye
6Yenimahalle Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Ankara, Türkiye
AMAÇ: Travma nedeniyle acil servise başvuran çocuklarda dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu (DEHB) semptomlarının görülme sıklığını ve DEHB ile ilişkili risk faktörlerini belirlemek.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya travma nedeniyle acil servise başvuran 3-16 yaş arası çocuklar alındı. Kontrol grubu, travma dışı nedenlerle çocuk acil servisine başvuran 3-16 yaş arası çocuklardan oluşturuldu. Revize Conners Ebeveyn Değerlendirme Ölçeği (CPRS-R), ilk müdahale ve stabilizasyondan sonra katılmayı kabul eden ebeveynlere uygulandı. Travma hastaları iki gruba ayrılmıştır: DEHB olanlar ve DEHB olmayanlar. DEHB'nin belirlenmesini artırabilecek risk faktörleri belirlenmiştir.
BULGULAR: Çalışmada, her iki gruptaki 917 çocuğun yaş, cinsiyet, demografik ve kültürel özellikler açısından benzer özelliklere sahip olduğu bulunmuştur. Acil servise en sık başvuru şikayeti 296 (%35.2) olguda ekstremite travmaları idi. Travma hastalarının çoğu (%95.9) ayakta tedavi müdahalesinin ardından acil servisten taburcu edilmiştir. Sosyal sorunlar alt ölçek puanı hariç, CPRS-R'nin tüm alt ölçek puanları çalışma grubunda kontrole kıyasla anlamlı derecede yüksekti. Ekstremite travmaları ile başvuru (p<0.001), önceki travmalar nedeniyle acil servise başvuru (p<0.001) ve daha önce DEHB tanısı almış bir aile üyesine sahip olma (p<0.001) DEHB riskini artıran faktörler olarak bulunmuştur.
SONUÇ: Travma nedeniyle acil servise başvuran çocuklarda DEHB semptomlarının görülme sıklığı daha yüksek olabilir. Ayrıca ekstremite travmaları, daha önce geçirilmiş travma nedeniyle acil servise başvuru ve ailede daha önce DEHB tanısı almış birey olması DEHB riskini artıran faktörlerdir.
Prevalence and risk factors of attention deficit hyperactivity disorder in children admitted to the emergency department due to traumas
Ramiz Yazici1, Hüseyin Mutlu2, Cengizhan Kilicaslan3, Ekrem Taha Sert2, Kamil Kokulu2, Halil Kara4, Murat Kilicaslan3, Mustafa Ekici5, Bensu Bulut61Department of Emergency Medicine,Kanuni Sultan Süleyman Training And Research Hospital Istanbul-Türkiye2Department of Emergency Medicine, Aksaray University Medical School, Aksaray-Türkiye
3Department of Pediatrics Aksaray University Medical School, Aksaray-Türkiye
4Department of Child and adolescent psychiatry clinic, Aksaray-Türkiye
5Department of Emergency Medicine, Aydin Ataturk State Hospital, Aydin-Türkiye
6Department of Emergency Medicine Yenimahalle Training And Research Hospital, Ankara-Türkiye
BACKGROUND: This study aims to determine the prevalence of Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD) symptoms and the associated risk factors in children admitted to the Emergency Department (ED) due to traumas.
METHODS: EChildren aged 3-16 years admitted to the ED for traumas were included in the study. The control group consisted of children aged between 3-16, who visited the pediatric ED for non-traumatic reasons. The Revised Conners Parent Rating Scale (CPRS-R) was administered to parents who agreed to participate following initial intervention and stabilization. Trauma patients were divided into two groups: those diagnosed with ADHD and those without ADHD. Risk factors likely to increase the identification of ADHD were assessed.
RESULTS: The study included 917 children, with both groups showing similar characteristics regarding age, sex, demographic, and cultural factors. The most common reason for ED visits was extremity traumas, accounting for 296 (35.2%) cases. The majority of trauma patients (95.9%) were discharged from the ED after outpatient interventions. All subscale scores of the CPRS-R, except for the social problems subscale, were significantly higher in the study group compared to the control group. Factors that increased the risk of ADHD included admission with extremity traumas (p<0.001), previous ED admissions due to traumas (p<0.001), and having a family member previously diagnosed with ADHD (p<0.001).
CONCLUSION: The prevalence of ADHD symptoms may be higher in children admitted to the ED due to traumas. Furthermore, extremity traumas, previous trauma-related ED-admissions, and a family history of ADHD increase the risk of ADHD.
Makale Dili: İngilizce