ÇOCUKLUK VE ERÝÞKÝN DÖNEMÝ

Büyüyen Kafa Kýrýklarý (BKK) çocukluk dönemi kafa travmalarýnýn nadir bir komplikasyonudur. Eriþkin döneminde taný konan olgular daha da nadirdir ve baþlýca neden yeterli tedavinin uygulanmamýþ olmasý ya da gecikmiþ tanýdýr. Bu çalýþmada, beþi eriþkin döneminde olmak üzere onbeþ BKK olgusu sunulmaktadýr. On olguda leptomeningeal kist ile birlikte ya da olmaksýzýn kafa kýrýðýnda geniþleme tesbit edildi. Bu gruptaki (Grup I) olgularýn 7si erkek, üçü bayan ve olgularýn ortalama yaþý 14.9 ay idi. Yýrtýlmýþ olan duraya baðlý olarak kýrýk kemik kenarlarý birbirinden ayrýlmýþ ve beyin omurilik sývýsý ile dolu araknoid boþluk bir leptomeningeal kiste dönüþmüþ idi. Dokuz olgu kafada þiþlik ve þekil bozukluðu, bir olgu ise nöbet þikayeti ile baþvurdu. Taný konmamýþ ya da taný konmakta gecikilmiþ olgularda kist geniþlemekte, ensefalomalazi ve parankim dokusu kaybý oluþmakta ve kist ventrikül ile birleþmektedir. Böylece bir porensefalik kist ortaya çýkmaktadýr. Eriþkin döneminde taný konan beþ olgumuz ise bu patolojik ilerlemeyi göstermekte idi (Grup II). Bu olgularýn 4ü erkek, biri bayan ve ortalama yaþlarý 14.6yýl idi. Sadece nöbet dört olguda, sol hemiparezi ile birlikte nöbet ise bir olguda tesbit edildi. Grup l olgular kranyotomi ve duraplasti ile tedavi edildiler. Kemik büyümesi tamamlandýktan sonra iki olguya kranyoplasti uygulandý. Grup II olgular kranyotomi, duraplasti ve kranyoplasti ile tedavi edildiler. Bu grubun iki olgusu daha sonra þant uygulamasýný gerektirdi. Olgularýn tedavi sonrasý ortalama takip süresi 37 ay olarak tesbit edildi. Eriþkin olgularda tedavi sonuçlarý yetersiz kaldý ve beþ olgudan sadece birinde nöbetler önlenebildi. Sonuç olarak, BKKda erken taný, uygun tedavinin seçimi, yeterli iyileþme ve geç baþarýsýz sonuçlarýn önlenmesi için kafa travmasý sonrasý oluþan lineer kýrýklarýn en az iki sene düzgün aralýklar ile takibi esas olmalýdýr.

CHILD AND ADULTHOOD

Growing skull fractures (GSF) are rare complications of childhood head trauma. Cases diagnosed after childhood are extremely rare and lack of proper treatment or delayed diagnosis is the main reason. Fifteen cases, five of them diagnosed in adulthood, are reported in this study. After separation of bone edges with torn dura, the arachnoid pouching filled with cerebrospinal fluid changes to a leptomeningeal cyst. These stages develop in childhood. Ten childhood cases demonstrated enlargement of skull fracture with/without leptomeningeal cyst (Group I: male/female: 7/3, mean age: 14.9 months). At admission, nine cases had only skull deformity or bulging, one additional case with seizures. In untreated or late diagnosed cases with enlargement of the cyst, development of encephalomalacia and loss of parenchymal tissue, the cyst communicates with ventricles. The final step is a porencephalic cyst. Five cases diagnosed in adulthood presented with these last two stages (Group II: male/female: 4/1, mean age: 14.6 years). Four of them had seizures and one case with left hemiparesis and seizure. Group I was treated with craniotomy and duraplasty. After bone growing had been completed, cranioplasty was performed in two. Group II was treated with craniotomy, duraplasty and cranioplasty. Two of them required a shunt procedure later. Mean follow-up of fifteen cases is 37months. The results in adults were unsatisfactory. From five cases only one had the seizure resolved. In conclusion, follow-up of the patients with linear fractures after head trauma at least two years should be essential for early diagnosis and treatment, proper healing and avoidance of late disappointing results in GSF.