Hızlı Arama
El ve Önkol Yaralanmalarında Yaralanma Ciddiyeti ile İşe Geri Dönüş, Bozukluk, Aktivite ve Katılım Arasındaki İlişkinin İncelenmesi
Negihan Çakır1, Ramazan Hakan Özcan2, Ali Kitiş3, Nihal Büker31Bornova Devlet Hastanesi2Pamukkale Üniversitesi Plastik Rekonstrüktif Ve Estetik Cerahi Abd
3Pamukkale Üniversitesi Fizik Tedavi Ve Rehabilitasyon Yüksekokulu
Amaç: Önkol, el yaralanmaları işle ilişkili özrün temel nedenidir. Çalışma el ve önkol yaralanmaları sonrası yaralanma ciddiyetleri ile işe geri dönüş süresi, aktivite ve katılım düzeyleri arasındaki ilişkiyi incelemek amacıyla planlanmıştır.
Gereç-Yöntem: Çalışmaya yaş ortalamaları 31±11,13 yıl (18-63 yıl) olan el ve önkol yaralanmalı toplam 130 hasta dahil edilmiştir. Modifiye El ve Önkol Yaralanması Ciddiyet Skorlaması (MEYCS) ile yaralanma ciddiyeti belirlenmiştir. Yaralanmadan sonra 8.haftada Jebsen El Fonksiyon Testi (JEFT), Buck-Gramko skorlaması uygulanmıştır. Bozukluk/semptom skorunun değerlendirilmesi için 12. haftada Kol, Omuz ve El Sorunları Anketi’nin Türkçe versiyonu (DASH-T) kullanılmış, kavrama kuvveti ölçümü yapılmıştır. Hastaların işe geri dönüş süreleri kaydedilmiştir.
Bulgular: Çalışmanın sonunda MEYCS ile hastaların eski işlerine geri dönüş süresi, kavrama kuvveti değerleri, DASH-T skorları ve Buck Gramko skorları arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki olduğu gözlenmiştir (p< 0,05). MEYCS ile JEFT arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişkiye rastlanmamıştır (p>0,05). Hastalar UFÖSS sistemine göre değerlendirildiğinde; vücut işlevleri bölümünde vücut yapı ve fonksiyonları (1,86±1,47), aktivite bölümünde yazı yazmada (2,06±1,50) en yüksek bozukluk düzeyine sahip oldukları bulunmuştur.
Sonuç: Sonuç olarak yaralanma ciddiyet düzeyinin yüksekliği aktiviteye geri dönüşü, katılımı, işe geri dönüşü geciktirmiştir. DASH-T skorlarının işe geri dönüşe en fazla etki eden faktör olduğu sonucuna varılmıştır. Ayrıca el, önkol yaralanmalı hastalarda, aktiviteye geri dönüş ve katılım ile işe geri dönüş zamanı arasında pozitif ilişki vardır.
Investigation of Relationship Between Severity of Injury, Return to Work, Impairment and Activity Participation in Hand and Forearm Injuries
Negihan Çakır1, Ramazan Hakan Özcan2, Ali Kitiş3, Nihal Büker31Bornova State Hospital2Pamukkale University, Department Of Plastic, Reconstructive And Aesthetic Surgery
3Pamukkale University School Of Physical Therapy And Rehabilitation
Background: Forearm, hand injuries are the main cause of work-related disability. This study was planned to investigate the relationship between severity of injury, return to work, impairment, activity participation in patients with hand, forearm injuries.
Methods: Thirty patients have had forearm, hand injuries with mean age of 31±11,13 years were participated. Injury severity was evaluated with Modified Hand and Forearm Injury Severity Scoring (MHISS) after surgery. Patients were evaluated with Jebsen Hand Function Test (JHFT), Buck-Gramko scoring at 8th week. Also grip strength was evaluated with dynamometer, disability/symptom score was evaluated with Turkish version of Disabilities of the Arm, Shoulder, and Hand (DASH-T) questionnaire at 12th week of injury.
Results: It was found a statistically significant relation between MHISS, hand strength, time of return to work, DASH-T ve Buck-Gramko scores in patients with forearm, hand injuries (p≤ 0,05). It was found higher impairment level at body structure and body functions (1,86±1,47) in body functions level, writing (2,06±1,50) in activity regarding ICF framework.
Conclusion: It was concluded that return to work and activity and participation is delayed in the higher score of MHISS. DASH-T scores was the most important factor in returning to work. Also there is a positive relation between return to work, activity and participation in patients.
Makale Dili: Türkçe