Hızlı Arama
Parmak replantasyonlarında devamlı ve kesintili dikiş teknikleri kullanılarak gerçekleştirilen dijital sinir ve dijital arter onarımlarının karşılaştırması
Bülent Özdemir1, Abdullah Kucukalp21Özel Medline Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Bölümü, Adana2Özel Hayat Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Bölümü, Bursa
AMAÇ: Bu çalışma, replantasyonları geriye dönük olarak analiz etmeyi ve farklı dikiş tekniklerinin başarı oranlarını karşılaştırmayı amaçladı. GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2016 ile Nisan 2020 arasında 82 parmak replantasyonu yapılan 54 hastanın verileri geriye dönük olarak incelendi. Travmatik total parmak amputasyonu yapılan hastalar çalışmaya dahil edildi. Arterler basit akan dikiş tekniği ve basit aralıklı dikiş tekniği olmak üzere iki teknikle onarıldı. Demografik hasta verileri, komorbiditeler, ameliyat verileri, ameliyat sonrası bakım, hastanede kalış süresi, yaralanma mekanizması ve yaralanma yeri kaydedildi. Gruplar istatistiksel olarak analiz edildi. Fonksiyonel sonuçlar Quick DASH skoruna göre değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmaya parmak replantasyonu uygulanan, yaş ortalaması 32.5±18.4 (dağılım 1–75) olan toplam 54 hasta alındı. Ortalama takip süresi 30.9±16.1 aydı. Yaralanma mekanizması 29 (%35.4) parmakta giyotin tarzı yaralanma, 15 parmakta (%18.3) avülsiyon yaralanması ve 38 (%46.3) parmakta ezilme yaralanmasıydı. Kırk altı parmak basit akan dikiş tekniği ile, 36 parmak ise basit aralıklı dikiş tekniği ile onarıldı. Dikiş teknikleri arasında başarısızlık açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktu (p=0.569). Ayrıca basit akan dikiş tekniği grubunda travma tipine göre Quick DASH skorlarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmamasına rağmen (p=0.109), örneklem büyüklüğünün küçük olması nedeniyle basit kesintili dikiş tekniği grubu içinde karşılaştırma yapılamadı. İskemi süresi <6 saat olan olgular ile iskemi süresi 6–12 saat olan olgular arasında başarısızlık oranlarında istatistiksel olarak anlamlı fark yoktu (p>0.05). Gruplar arasında yaş, VKİ, arteriyel hipertansiyon veya diabetes mellitus (DM) açısından istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Basamak başına ameliyat süresine, sigara içenlere veya damar onarımına göre tek değişkenli analizde istatistiksel olarak anlamlı farklılıklar bulundu (p<0.05). Toplamda 82 parmak replantasyonundan 65’i (%79.3) başarılı oldu. Venöz onarımı yapılamayan 30 parmaktan toplam 17’si tıbbi sülük tedavisi nedeniyle hayatta kaldı.
TARTIŞMA: Parmak replantasyonu, cerrahi endikasyonların dikkate alınması ve deneyimli bir cerrahi ekibin varlığının gerekli olduğu, uygulanması zor bir cerrahi işlemdir. Parmak amputasyonlarında dikiş tekniği ne olursa olsun, arter anastomozundan sonra venöz anastomoz yapılması dolaşımın yeniden sağlanması için esastır.
A comparative study of digital nerve and digital arterial repairs performed using running versus interrupted suture techniques in finger replantations
Bülent Özdemir1, Abdullah Kucukalp21Department of Orthopedics and Traumatology, Private Medline Hospital, Adana-Türkiye2Department of Orthopedics and Traumatology, Private Hayat Hospital, Bursa-Türkiye
BACKGROUND: The present study aimed to retrospectively analyze replantations and compared the success rates of different suturing techniques.
METHODS: The data of 54 patients who underwent 82 finger replantations between January 2016 and April 2020 were retrospectively analyzed. Patients who underwent traumatic total finger amputations were included in the study. Arteries were repaired with two techniques, the simple running suture technique and the simple interrupted suture technique. Demographic patient data, comorbidities, operative data, post-operative care, the length of hospital stay, mechanism of injury, and site of injury were recorded. The groups were statistically analyzed. Functional outcomes were evaluated according to the Quick DASH score.
RESULTS: A total 54 patients with a mean age of 32.5±18.4 (range 1–75) who underwent finger replantation were included in the study. The mean duration of follow-up was 30.9±16.1 months. The mechanism of injury was guillotine-style injury in 29 (35.4%) fingers, avulsion injury in 15 (18.3%) fingers, and crush injury in 38 (46.3%) fingers. Forty-six fingers were repaired using a simple running suture technique, and 36 fingers were repaired using a simple interrupted suture technique. There was no statistically significant difference in terms of failure between the suture techniques (p=0.569). Further, although there was no statistically significant difference in Quick DASH scores according to the type of trauma in the simple running suture technique group (p=0.109), a comparison could not be made within simple interrupted suture technique group because of the small sample size. There was no statistically significant difference in failure rates between cases with an ischemia duration of <6 h and those with ischemia duration of 6–12 h (p>0.05). No statistically significant difference was found between the groups according to age, body mass index, arterial hypertension, or diabetes mellitus (p>0.05). Statistically significant differences were found in univariate analysis according to surgery time per digit, smokers, or vein repair (p<0.05). In total, 65 (79.3%) out of 82 finger replantations were successful. A total of 17 out of 30 fingers that could not undergo venous repair survived because of treatment with medicinal leeches.
CONCLUSION: Finger replantation is a difficult-to-perform surgical procedure requiring consideration of the surgical indications and the presence of an experienced surgical team. Regardless of the suture technique in finger amputations, performing venous anastomosis after arterial anastomosis is essential to restore circulation.
Makale Dili: İngilizce