Hızlı Arama
Akut el, el bileği ya da ön kol yaralanmalarında yaralanmanın ciddiyeti ile özürlülük oranları ve işe geri dönüş zamanı arasındaki ilişki
Sercan Çapkın, Ali Cavit, Kutay Yılmaz, Eralp Erdoğan, Tufan KaleliUludağ Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, El Cerrahisi Bilim Dalı, BursaAMAÇ: Modifiye El Yaralanması Ciddiyet Skoru (MEYCS) ile değerlendirilen el, el bileği ve ön kol yaralanmalarının başlangıçtaki anatomik şiddeti ile yaralanma sonrası özürlülük oranları ve işe geri dönüş zamanı arasındaki ilişkiyi araştırmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmaya akut el, el bileği ve önkol yaralanması nedeniyle ameliyat edilen 94 hasta alındı. Yaralanmanın şiddeti MEYCS ile belirlendi. Yaralanmadan 6 ay sonra hastaların özürlülük oranları ‘Özürlülük Ölçütü, Sınıflandırması ve Özürlülere Verilecek Sağlık Kurulu Raporları Hakkında Yönetmelik’e göre hesaplandı. İşe geri dönüş süresi, yaralanma ile hastanın işe geri dönüşü arasındaki sürenin (gün) uzunluğu olarak tanımlandı. MEYCS ile özürlülük oranları ve işe geri dönüş zamanı arasındaki ilişki Sperman korelasyon analizi ile araştırıldı.
BULGULAR: Ortalama MEYCS; 125.23 (5–880), üst ekstremite özürlülük oranı (ÜEÖO);17.64±22.6 (dağılım: 0–94) ve total vücut özürlülük oranı (TVÖO); 10.57±13.45 (dağılım: 0–56) olarak bulundu. Çalışmaya dahil edilen 87 (92.6%) hasta eski işine geri döndü. Ortalama işe geri dönüş zamanı; 138.69 (dağılım: 35–365 gün) olarak bulundu. MEYCS ile ÜEÖO ve TVÖO arasında, işe geri dönüş zamanı ile ÜEÖO ve TVÖO arasında istatiksel olarak anlamlı bir korelasyon bulundu (p<0.001).
TARTIŞMA: Sonuç olarak, yaralanmanın başlangıçtaki şiddeti arttıkça hastaların özürlülük oranları ve işe geri dönüş zamanları artmaktadır. Hastaların ilk değerlendirmesinde yaralanmanın ciddiyetini saptayarak prognoz hakkında ön görüye sahip olmak hastaların gelecekteki kalıcı sakatlık seviyesini tahmin etmede ve böylelikle hasta beklentilerinin makul düzeyde tutulması sağlanarak psikososyal destek açısından önemli olabilir.
Associations between initial injury severity in acute hand, wrist or forearm injuries and disability ratings and time to return to work
Sercan Çapkın, Ali Cavit, Kutay Yılmaz, Eralp Erdoğan, Tufan KaleliDepartment of Orthopaedics and Traumatology, Division of Hand Surgery, Uludağ University Faculty of Medicine, Bursa-TurkeyBACKGROUND: This study aimed to examine the relationships between the initial anatomic severity of hand, wrist and forearm injuries, as evaluated by the Modified Hand Injury Severity Score (MHISS), and each of the following parameters: disability rating and time to return to work.
METHODS: In this study, 94 patients who underwent operations due to acute hand, wrist and forearm injuries were included. MHISS was used to assess the severity of the injury. Disability rates of the patients were calculated six months after injury in accordance with the ‘Regulation on Disability Criteria, Classification and Health Board Reports to be Given to Disabled People’. The time to return to work was defined as the length of time (in days) between the injury and the patient’s return to work. Spearman rank correlation analysis was performed to analyse correlations between the MHISS and each of the following: disability rates and time to return to work.
RESULTS: The mean overall MHISS was 125.23 (5–880). The mean overall upper extremity disability ratio (UEDR) was 17.64±22.6 (range: 0–94), and the mean overall total body disability ratio (TBDR) was 10.57±13.45 (range: 0–56). Among the study population, 87 (92.6%) patients were able to return to their jobs. The mean overall time to return to work was 138.69 (range: 35–365 days). A statistically significant correlation was found between MHISS and UEDR, TBDR and time to return to work and UEDR, TBDR (p<0.001).
CONCLUSION: As a result, as the initial injury severity increased, greater disability remained and the time to return to work increased. Predicting prognosis by determining the injury severity in the initial evaluation of patients may be important in predicting a patient’s future permanent disability level, which can contribute to maintaining patient expectations at a reasonable level, thereby aiding in psychosocial support.
Makale Dili: İngilizce