Hızlı Arama
Torakolomber omurga burst kırıklarında interpediküler mesafe artış oranı ve spinal kanal işgal oranı arasındaki ilişkiler
Bülent Tanrıverdi1, Önder Aydıngöz2, Mehmet Can Ünlü2, Nafız Bilsel2, Murat Hancı31Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Bakırköy Dr. Sadi Konuk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbul2Istanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İstanbul
3Istanbul Üniversitesi-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Nöroşirurji Anabilim Dalı, İstanbul
AMAÇ: Torakolomber burst kırıklarında anteroposterior direkt radyografilerdeki ölçümlere dayanarak hesaplanan interpediküler mesafe artış oranı ile kesitsel görüntülere dayanarak hesaplanan kanal içi işgal oranı arasındaki ilişkiyi hesaplamak.
GEREÇ VE YÖNTEM: İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Servisi’nde torakolomber omurga burst kırığı nedeniyle tedavi olmuş, ortalama yaşları 30.8 (14–57), olan 18’i erkek, 13’ü kadın 31 hasta çalışmaya alındı. Hastaların tedavi öncesi direkt antero-posterior radyografilerinden yararlanılarak interpediküler mesafenin içten-içe ve ortadan-ortaya yapılan ölçümlerdeki artış oranları hesaplandı. Kırık seviyeden geçen bilgisayarlı tomografi ya da manyetik rezonans görüntüleme transvers kesitlerinden yararlanılarak da burst kırığına bağlı retropulse kemik fragmanı nedeniyle daralmış olan spinal kanalın işgal oranları hesaplandı. Hesaplanan bu oranlar arasındaki ilişki korelasyon ve lineer regresyon analizleri ile araştırıldı.
BULGULAR: İnterpediküler mesafenin içten-içe ve ortadan-ortaya yapılan ölçümleri arasında “çok iyi” düzeyde korelasyon (Pearson korelasyon kat-sayısı: 0.89, p<0.001) saptanırken; kanal içi işgal oranları ile interpediküler mesafe içten-içe ve ortadan-ortaya artış oranları arasında ise “iyi” düzeyde korelasyon (Pearson korelasyon katsayısı sırasıyla 0.60 ve 0.63, p<0.001) saptandı. Hastaların kırık seviyeleri, kırık tipleri ve nörolojik durumları ile interpediküler mesafe artış oranları ve kanal-içi işgal yüzdeleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki saptanmadı.
TARTIŞMA: Bu çalışmada elde edilmiş olan korelasyon katsayıları göz önünde bulundurulduğunda; sadece direkt radyografilerdeki interpediküler mesafe artış oranlarına dayanarak kanal-içi işgal oranı saptamak, birçok hastada önemli hatalara neden olabilecek bir yöntem olarak görülmektedir.
The relationship between the ratio of interpedicular distance increase and the ratio of spinal canal compromise in thoracolumbar burst fractures
Bülent Tanrıverdi1, Önder Aydıngöz2, Mehmet Can Ünlü2, Nafız Bilsel2, Murat Hancı31Department of Orthopedics and Traumatology, University of Health Science, Bakırköy Dr. Sadi Konuk Training and Research Hospital, İstanbul-Turkey2Department of Orthopedics and Traumatology, İstanbul University-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Faculty of Medicine, İstanbul-Turkey
3Department of Neurosurgery, İstanbul University-Cerrahpaşa, Cerrahpaşa Faculty of Medicine, İstanbul-Turkey
BACKGROUND: The aim of the study was to investigate the relationship between the interpedicular distance increase ratio and the ratio of canal compromise in thoracolumbar burst fractures.
METHODS: Thirty-one patients (18 male and 13 female) with an average age of 30.8 (14–57) who had been treated for thoraco-lumbar burst fractures in the Department of Orthopaedics and Traumatology were included in the study. The initial anteroposterior radiographs of the patients were used to calculate the increase ratio of interpedicular distance (both from medial-to-medial and from center-to-center). The area measurements from the computerized tomography or magnetic resonans images were used to calculate the canal compromise. The relationship between the increase ratio of interpedicular distance and the ratio of canal compromise was investigated by correlation and linear regression analysis.
RESULTS: There was a “very good” correlation between the from medial-to-medial and from center-to-center measurements of interpedicular distance (Pearson correlation coefficient: 0.89, p<0.001). The correlation between the ratio of canal compromise and from medial-to-medial and from center-to-center measurements of interpedicular distance was “good” with Pearson correlation coef-ficients of 0.60 and 0.63, respectively (p<0.001). No statistically significant relationships were found between the fracture levels, types, neurologic status of the patients, and the increase ratio of interpedicular distance or the ratio of canal compromise.
CONCLUSION: Depending on the correlation coefficients which were obtained in this study: To predict the canal compromise from the ratio of interpedicular distance increase is not a reliable method for all of the patients.
Makale Dili: İngilizce