Evaluation of medicolegal reports written by physicians in the emergency unit with regard to deficiencies and mistakes

BACKGROUND
Doctors working in emergency services often fulfill the task of preparing judicial reports. For a number of reasons, these reports have undesirable mistakes that become problematic in subsequent judicial processes. This study aimed to evaluate the judicial reports that were prepared over a certain period at a university hospital with regard to any mistakes or deficiencies.
METHODS
The distribution of the judicial reports prepared between 01 June 2005 and 30 June 2009 in the emergency service of a University Research and Training Hospital was determined with respect to the types of cases, and their contents were studied for mistakes, deficiencies and legibility. Out of 3499 visits to the emergency service during the specified period, 3219 judicial reports that were accessible were considered in the evaluation.
RESULTS
It was determined that the most frequent types of cases were traffic accidents and injuries by sharp and penetrating instruments. Furthermore, many mistakes were made frequently regarding the presence of life-threatening conditions, and personal identification information and times of the event and examination were often incomplete.
CONCLUSION
The fact that the doctors largely failed to prepare precise reports and tended to write unsatisfactory reports even for cases with adequate information and findings was attributed to their insufficient training in this area. At the same time, mistakes in life-threatening situations and in treatment by using simple medical interventions stem from lack of training and sensibility. Pre- and post-graduate forensic medicine education must be considered highly important, and periodic on-the-job training must be organized, creating a better awareness among doctors regarding their legal responsibilities.

Acil servis hekimleri tarafýndan düzenlenen adli raporlarýn eksiklik ve yanlýþlýklar yönünden deðerlendirilmesi

AMAÇ
Acil servislerde çalýþan hekimler adli rapor düzenleme görevini sýklýkla yerine getirmektedir. Pek çok nedenden dolayý bu raporlarda istenmeyen hatalar bulunmakta ve bu hatalar devam eden adli iþlemlerde sorunlara yol açmaktadýr. Bu çalýþmada, üniversite hastanesinde belirli bir süre içinde düzenlenen adli raporlar deðerlendirilerek hata ve eksiklikler yönünden gözden geçirilmesi amaçlandý.
GEREÇ VE YÖNTEM
01.06.2005 - 30.06.2009 tarihleri arasýnda Pamukkale Üniversitesi Araþtýrma Uygulama Hastanesi Acil Servisinde düzenlenen adli raporlarýn olgu türlerine göre daðýlýmlarý belirlendi ve içeriðindeki yanlýþlýk ve eksiklikler ile okunaklýlýðý araþtýrýldý. Belirlenen süre içerisinde acil servise müracaat ettiði anlaþýlan 3499 adli olgudan raporuna ulaþýlabilen 3219’u deðerlendirmeye alýndý.
BULGULAR
En sýk olgu türünün trafik kazalarý ile kesici-delici alet yaralanmalarý olduðu, hayati tehlike kavramýnýn doðruluðu yönünden sýkça hata yapýldýðý, kimlik bilgileri ile olay saati ve muayene saati hususlarýnýn sýkça eksik býrakýldýðý tespit edildi.
SONUÇ
Hekimlerin adli rapor düzenlerken kesin rapor düzenlemekten önemli ölçüde imtina etmeleri, bilgi ve bulgularýn yeterli olduðu olgularda bile geçici rapor düzenleme yoluna gitme eðiliminde bulunmalarý bu konudaki eðitim eksikliklerine baðlýdýr. Ayný zamanda hayati tehlike, basit týbbi giriþimle giderilebilirlik gibi konulardaki yanlýþlýklar da bu konudaki eðitim ve hassasiyet eksikliðinden kaynaklanmaktadýr. Mezuniyet öncesi ve sonrasý adli týp eðitimi üst düzeyde önemsenmeli, hekimlerin yasal sorumluluklarý konusunda farkýndalýk yaratýlarak, bu konuda periyodik meslek içi eðitimler düzenlenmelidir.