Quick Search
Outcome of olecranon osteotomy in the trans-olecranon approach of intra-articular fractures of the distal humerus
Shafaat Rashid Tak, Gh Nabi Dar, Manzoor Ahmed Halwai, Khursheed Ahmed Kangoo, Bashir Ahmad MirDepartment Of Orthopaedics, Government Medical College Srinagar, University Of Kashmir, IndiaBACKGROUND
The trans-olecranon approach has been suggested to improve the visualization of complex intra-articular distal humerus fractures. Significant osteotomy complications have prompted a search for alternative approaches. The purpose of this series was to study the outcome of the olecranon osteotomy in terms of union and complications and the ultimate outcome of the fracture.
METHODS
Ninety-four patients with intra-articular fractures of the distal humerus (type C3) were treated by open reduction and internal fixation using the trans-olecranon approach. The patients were followed from 6 to 48 months, with an average follow-up of 24 months.
RESULTS
All osteotomies united in an average of 11 weeks (range, 8-20 weeks). There was no non-union, although union was delayed in four osteotomies, which all healed by 20 weeks without any intervention. The most frequent complication in this study was symptomatic osteotomy fixation in 19% of patients, all of whom underwent a secondary procedure for the removal of the implant after the osteotomy had united. Seventy-one percent of the unsatisfactory results were seen in those patients who had symptomatic olecranon fixation.
CONCLUSION
Despite a few manageable complications, the trans-olecranon approach is essential for the adequate visualization and fixation of the complex fracture of the distal humerus. Adequate fixation of the osteotomy is essential to prevent complications and achieve a satisfactory outcome.
Distal humerusun intraartiküler kırıklarının transolekranon yaklaşımında olekranon osteotomisinin sonuçları
Shafaat Rashid Tak, Gh Nabi Dar, Manzoor Ahmed Halwai, Khursheed Ahmed Kangoo, Bashir Ahmad MirKashmir Üniversitesi, Srinagar Devlet Tıp Koleji, Ortopedi Ve Travmatoloji Kliniği, Kashmir, Hindistan.AMAÇ
Transolekranon yaklaşımının, kompleks intraartiküler distal humerus kırıklarının vizüalizasyonunu artırdığı ileri sürülmüştür. Ortaya çıkan önemli osteotomi komplikasyonları, alternatif yaklaşımlara yönelik arayışa girilmesine neden olmuştur. Bu seride, kaynama, komplikasyon ve kırığın nihai neticesiyle ilgili olarak olekranon osteotomisinin sonuçları değerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM
İntraartiküler distal humerus kırığı (tip C3) bulunan 94 hasta, transolekranon yaklaşım kullanılarak açık redüksiyon ve internal fiksasyon yöntemiyle tedavi edildi. Hastalar, 6. aydan 48. aya kadar takip edildi ve ortalama takip 24 ay oldu.
BULGULAR
Bütün osteotomiler, ortalama 11 haftada (dağılım, 8-20 hafta) kaynadı. Herhangi bir girişimde bulunulmaksızın 20. haftaya kadar iyileşen dört osteotomide kaynama gecikmekle birlikte, hiçbir kaynamama olayı yaşanmadı. Bu çalışmada en çok sıklıkla karşılaşılan komplikasyon, hastaların %19’unda gerçekleştirilen semptomatik osteotomi fiksasyonu oldu. Bu hastaların tamamında, osteotomi kaynadıktan sonra implantın çıkartılması için sekonder bir prosedür uygulandı. Tatmin edici olmayan sonuçların %71’i, semptomatik olekranon fiksasyonu uygulanan hastalarda görüldü.
SONUÇ
Bazı tedavi edilebilir komplikasyonları olmasına rağmen, transolekranon yaklaşımı, kompleks distal humerus kırığının yeterli vizüalizasyonu ve fiksasyonu için kaçınılmazdır. Osteotominin yeterli fiksasyonu, komplikasyonların önlenmesi ve tatmin edici sonucun alınması için elzemdir.
Manuscript Language: English