Quick Search
A challenging decision for emergency physicians: Routine repeat computed brain tomography of the brain in head trauma in infants and neonates
Burak Katipoglu1, Nurullah İshak Işık1, Ömer Faruk Turan1, Safa Dönmez2, Yusuf Yavuz3, Ensar Durmuş4, Attila Bestemir1, Dariusz Timler51Emergency Medicine Attending, Ankara Etlik City Hospital, Ankara-Türkiye2Emergency Medicine Attending, Ankara Bilkent City Hospital, Ankara-Türkiye
3General Surgery Attending, Konya City Hospital, Konya-Türkiye
4Emergency Medicine Attending, Sakarya Training and Research Hospital, Sakarya-Türkiye
5Department of Emergency Medicine and Disaster Medicine, Medical University of Lodz-Poland
BACKGROUND: Head trauma is a leading cause of death and disability. While standard treatment protocols exist for severe head trauma, no clear follow-up standards are available for mild head trauma with positive imaging findings in infants and newborns. Although routine follow-up brain computed tomography (CT) imaging is not recommended for children with moderate and mild head trauma, the necessity for follow-up imaging in infants and newborns remains uncertain.
METHODS: Our study is a retrospective, observational, and descriptive study. Infants under 1 year old presenting to the emergency department with isolated head trauma were reviewed with the approval of the Ethics Committee of Ankara Etlik City Hospital. Inclusion criteria included presentation to the emergency department, undergoing more than one brain CT scan, and sustaining mild head trauma (Glasgow Coma Scale [GCS] >13). Patients with incomplete follow-up data or multiple traumas were excluded. Age, gender, mechanism of trauma, initial and follow-up brain CT findings, hospital admission, and surgical procedures were recorded and analyzed using the SPSS statistical package.
RESULTS: Out of 238 screened patients, 154 were included in the study. Of these, 66.9% were male and the average age was 5.99 months. The most common presenting symptom was swelling at the trauma site, observed in 79.2% of cases. The most common mechanism of injury was falling from a height of less than 90 cm, accounting for 85.1% of cases. Pathological progression on follow-up CT was observed in 5.2% of the patients, and only 1.9% required surgical treatment. A total of 34.4% of the patients required hospitalization. Patients with parenchymal brain pathology had a higher rate of pathological progression on follow-up CT and a longer hospital stay.
CONCLUSION: Follow-up CT scans in infants with mild head trauma do not alter patient outcomes except in cases with brain parenchymal pathology. Study data indicated that repeat imaging is not beneficial for isolated skull fractures. Imaging artifacts often necessitated repeated scans, contributing to increased radiation exposure. Unnecessary repeat imaging escalates radiation exposure and healthcare costs. Only a small percentage of patients exhibited progression of intracranial pathology, justifying follow-up imaging solely in the presence of brain parenchymal injury. Larger prospective studies are necessary to confirm these findings.
Acil tıp hekimleri için zor bir karar: Bebekler ve yenidoğanlarda kafa travmasında rutin tekrarlayan bilgisayarlı beyin tomografisi
Burak Katipoglu1, Nurullah İshak Işık1, Ömer Faruk Turan1, Safa Dönmez2, Yusuf Yavuz3, Ensar Durmuş4, Attila Bestemir1, Dariusz Timler51Ankara Etlik Şehir Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Ankara-Türkiye2Ankara Bilkent Şehir Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Ankara-Türkiye
3Konya Şehir Hastanesi, Genel Cerrahi Kliniği, Konya-Türkiye
4Sakarya Eğitim Ve Araştırma Hastanesi, Acil Tıp Kliniği, Sakarya-Türkiye
5Lodz Tıp Üniversitesi, Acil Tıp Ve Afet Tıbbı Anabilim Dalı, Polonya
AMAÇ: Kafa travması, ölüm ve sakatlığın önde gelen nedenleir. Ağır kafa travması için standart tedavi protokolleri mevcutken, bebeklerde ve yenidoğanlarda pozitif görüntüleme bulguları olan hafif kafa travmaları için net takip standartları bulunmamaktadır. Orta ve hafif kafa travması olan çocuklarda kontrol beyin BT görüntülemesi rutin olarak önerilmezken, bebekler ve yenidoğanlarda kontrol görüntüleme ihtiyacı belirsizliğini korumaktadır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamız retrospektif, gözlemsel ve tanımlayıcı bir çalışmadır. Ankara Etlik Şehir Hastanesi Etik Kurulu onayı ile acil servise izole kafa travması ile başvuran 1 yaş altı hastalar incelendi. Dahil edilme kriterleri arasında acil servise başvuru, birden fazla beyin BT çekilmesi ve hafif kafa travması (GKS >13) yer aldı. Eksik takip verileri veya çoklu travması olan hastalar hariç tutuldu. Yaş, cinsiyet, travma mekanizması, ilk ve kontrol beyin BT bulguları, hastaneye yatış ve cerrahi işlemler kaydedildi ve SPSS istatistik paketi kullanılarak analiz edildi.
BULGULAR: Tarama sonucu bulunan 238 hastadan 154'ü çalışmaya dahil edildi. Bu 154 hastanın %66.9'u erkekti ve yaş ortalaması 5.99 aydı. En sık başvuru semptomu %79.2 ile travma bölgesinde şişlikti. En sık görülen travma mekanizması %85.1 ile düşme (<90 cm) idi. Kontrol BT'de patolojik ilerleme hastaların %5.2'sinde gözlendi ve yalnızca %1.9'unda cerrahi tedavi gerekti. Hastaların %34.4'ü hastaneye yatırıldı. Beyin parankimal patolojisi olan hastalar, kontrol BT'de daha yüksek oranda patolojik ilerleme ve daha uzun hastanede kalış gösterdi.
SONUÇ: Hafif kafa travmalı bebeklerde kontrol beyin BT taramaları, beyin parankimal patolojisi olan vakalar dışında hasta sonuçlarını değiştirmemektedir. Çalışma verileri izole kafatası kırıklarında tekrar görüntülemenin faydası olmadığını gösterdi. Görüntüleme artefaktları, taramaların tekrarlanmasını gerektirmiş ve bu da radyasyona maruz kalmanın artmasına katkıda bulunmuştur. Gereksiz tekrarlanan görüntüleme, radyasyona maruz kalmayı ve maliyetleri artırmaktadır. Hastaların küçük bir yüzdesinde intrakraniyal patolojinin ilerlemesi gözlendi, bu da kontrol görüntüle-menin yalnızca beyin parankimal hasarı varlığında yapılmasını haklı göstermektedir. Bu bulguları doğrulamak için daha büyük örneklem büyüklüğüne sahip prospektif çalışmalara ihtiyaç vardır.
Manuscript Language: English