AMAÇ: Travma sonrası omurilik yaralanmalarında “ikincil hasar” olarak tanımlanan süreçte N-metil-D-aspartik asit reseptör antagonisti riluzole ve apoptozisin temel efektörü olan kaspazların genel inhibitörü Q-VD-OPh’nın ayrı ayrı ve birlikte kullanımlarının ikincil hasar gelişimi üzerine olan etkilerinin incelemesi amaçlandı.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu çalışmada Sprague-Dawley türünden sağlıklı 45 adet erkek sıçan kullanıldı. Omurilik travması dorsal 7, 8, 9 laminektomi sonrası klip kompresyon yöntemi kullanılarak gerçekleştirildi. İlaçlar travmadan hemen sonra başlamak üzere beş gün boyunca intraperitoneal olarak uygulandı. Travma sonrası denekler Tarlov skalası ve eğik düzlem testi ile değerlendirildi. Beş gün sonra alınan omurilik örnekler hemotoksilen - eozin ve TUNEL boyama yöntemi kullanılarak histolojik incelemesi yapıldı.
BULGULAR: Histolojik inceleme sonrası enflamatuvar yanıt, nekroz ve apoptoz riluzole ve kombine ilaç kullanılan grupta diğer gruplara göre istatiksel olarak anlamlı iyi sonuçlar elde edildi. Deneklerin klinik motor fonksiyon değerlendirilmesinde Q-VD-OPh kullanılan grupta diğer gruplara göre istatistiksel olarak anlamlı iyi sonuçlar elde edildi.
TARTIŞMA: Q-VD-OPh ve riluzole-Q-VD-OPh kombinasyonun travmada ikincil hasarın sınırlandırılmasında istatistiksel olarak iyi klinik ve histolojik sonuçlar elde edildi. Spinal travma sonrası ikincil hasarın etkisinin ortadan kaldırılması veya sınırlanması için laboratuvar çalışmaları daha kapsamlı yapılmalıdır.
BACKGROUND: We investigated the effects of an N-methyl-D-aspartate receptor antagonist, riluzole, and a pancaspase inhibitor and basic apoptosis mediator, Q-VD-OPh, in combination or alone in posttraumatic spinal cord injury.
METHODS: In our study, 45 healthy male Sprague Dawley rats were used. Spinal trauma was induced by the clip compression technique via thoracal 7, 8, 9 laminectomies. After inducing the trauma, the drug was continuously administered intraperitoneally for 5 days. After inducing the trauma, the subjects were assessed using Tarlov’s motor grading scale and inclined plane test. Five days after the trauma, the spinal cord specimens were harvested, and a histopathological examination was performed.
RESULTS: Compared with the other groups, a statistically significant difference with regard to better results for necrosis, inflammation, and apoptosis was observed in the riluzole only and combination groups. Statistically better motor function scores were observed in the Q-VD-OPh only group than in the other groups.
CONCLUSION: With regard to limiting secondary damage after trauma, statistically significant results were observed in the Q-VD-OPh only and Q-VD-OPh–riluzole combination groups. More extensive laboratory studies are required to limit and control the effects of secondary damage after spinal cord trauma.