Hızlı Arama
Farklı bir yaralanma şekli: Bilek güreşi yaralanması; tedavi şekilleri, klinik sonuçlar ve spora dönüş
Yavuz Şahbat1, Emir Kütük2, Görkem Çat2, Oğulcan Ünsalan2, Hayati Kart2, Osman Mert Topkar2, Özgür Baysal2, Bülent Erol21Mareşal Çakmak Devlet Hastanesi Ortopedi Cerrahi ve Travmatoloji Kliniği, Erzurum-Türkiye2Marmara Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İstanbul-Türkiye
AMAÇ: Bilek güreşi sırasında üst ekstremiteye büyük bir rotasyonel tork kuvveti uygulanır. Bilek güreşi omuz, dirsek ve el bilek eklemlerinde kas ve tendon yaralanmaları ve hatta kemik kırıklarına sebep olabilir. Bu çalışmanın amacı, bilek güreşi sonrası tedavi şekillerini, fonksiyonel sonuçları ve spora dönüş durumlarını sunmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2008-2020 yılları arasında hastanemize başvuran hastaların travma mekanizmaları, tedavi şekilleri, klinik sonuçları ve spora dönüş durumları retrospektif olarak değerlendirildi. Son takipte hastaların fonsiyonel skorları (DASH skoru, Constant skoru) değerlendirildi. BULGULAR: Yaş ortalaması 20±6.1 (12-33) olan 18(82%) erkek, 4(%18) kadın toplam 22 hasta çalışmaya dahil edildi. 10 hastada humerus şaft kırığı, 10 hastada izole yumuşak doku yaralanması, 1 hastada medial epikondil kırığı ve 1 hastada omuz çıkığı vardı. Hastaların ikisi (%10) hasta profesyonel bilek güreşçisiydi. Humerus cisim kırığı olan hastaların son kontrol (ortalama 4 yıl) DASH skorları ortalaması 0.57 (0-1.7 min max) idi. İzole yumuşak doku yaralanması olan hastaların tümü 1 ay içinde spora döndü. Humerus cisim kırığı olan hastalarda spora dönüş süresi daha uzun ve fonksiyonel skor daha düşüktü (p<0.043). Uzun dönem takipte hiçbir hastada sakatlık tespit edilmedi. Yumuşak doku yaralanması olan hastaların kemik yaralan-ması olan hastalara göre daha fazla bilek güreşine devam ettiği görüldü (p<0.001)
TARTIŞMA: Çalışmamız bir sağlık kuruluşuna bilek güreşi sonrası herhangi bir şikayetle başvuran hastaların değerlendirildiği en geniş hasta serisini sunmaktadır. Bilek güreşi sadece kemik patolojileriyle sonuçlanan bir spor değildir. Bilek güreşi sporcularına spor sırasında sakatlanabilecekleri ancak tam bir iyileşme olacağı bilgisinin verilmesinin sporcuları rahatlatacağı ve cesaretlendireceği düşünülebilir.
An unusual injury pattern: arm wrestling injury, treatment modalities, clinical outcomes, and return to sport
Yavuz Şahbat1, Emir Kütük2, Görkem Çat2, Oğulcan Ünsalan2, Hayati Kart2, Osman Mert Topkar2, Özgür Baysal2, Bülent Erol21Department of Orthopaedic Surgery and Traumatology, Maresal Cakmak State Hospital, Erzurum-Türkiye2Department of Orthopaedics and Traumatology, Marmara University School of Medicine, Istanbul-Türkiye
BACKGROUND: In the sport of arm wrestling, the great rotational force is applied to the upper extremity, which can result in muscle and tendon injuries in the shoulder, elbow, and wrist joints, and even bone fractures. The aim of this study was to present the treatment modalities, functional outcomes, and return to sport after arm wrestling injuries.
METHODS: A retrospective evaluation was made of the trauma mechanisms, treatment modalities, clinical outcomes, and time of return to sports of patients admitted to our hospital with an arm wrestling injury between 2008 and 2020. At the final follow-up examination, the functional scores (DASH score and constant score) of the patients were evaluated.
RESULTS: Evaluation was made of 22 patients comprising 18 (82%) males and 4 (18%) females with a mean age of 20±6.1 years (range, 12–33 years). Two (10%) patients were professional arm wrestlers. The DASH scores at the final follow-up (mean 4 years) examination were 0.57 (min: 0 and max: 1.7) for the patients with humerus shaft fracture. All the patients with isolated soft-tissue injuries returned to sports within 1 month. Patients with humeral shaft fractures returned to sports later and had a lower functional score (P<0.05). There was no disability in any patient during long-term follow-up. Patients with soft-tissue injuries continued arm wrestling more than patients with bone injuries (P<0.001).
CONCLUSION: This study constitutes the largest patient series evaluating patients presenting at a health-care institution with any complaint after arm wrestling. Arm wrestling is not a sport that only results in bone pathologies. Therefore, providing the participants in this sport with information that they may be injured in arm wrestling but there will be a full recovery, may reassure and encourage them.
Makale Dili: İngilizce