Hızlı Arama
İntertrokanterik femur kırıklarında anterior ve medial redüksiyonu sağlayan minimal invaziv basit bir teknik: Bir olgu kontrol çalışması
Serdar Kamil Çepni, Ali Şişman, Suat BatarOrtopedi ve Travmatoloji Kliniği, Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, İstanbulAMAÇ: İntertrokanterik kırıkların AO/OTA 31-A2.2/A2.3 kırık tiplerinde kullanılan Verbrugge minimal invaziv tekniğinin klinik ve radyolojik sonuç-larını, traksiyon masasında yapılan kapalı redüksiyon tekniği ile kıyaslamaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışma geriye dönük olarak dizayn edildi. 2017–2020 yılları arasında kliniğimize intertrokanterik kırık nedeniyle başvuran 671 hasta değerlendirildi. Bu hastalardan; 70 yaş üzeri olan, bir yıldan uzun takipleri mevcut olan, kırık tipi AO/OTA 31-A2.2/A2.3 olan ve tarafımızca intramedüller çivileme uygulananlar çalışmaya dahil edildi. Bu kriterleri sağlamayan, patolojik kırığı olan, açık kırığı olan, geçirilmiş kalça operasyonu hikayesi olan hastalar çalışma dışı bırakıldı. Toplam 177 olgunun bu çalışmaya uygun olduğu tespit edildi. Hastalar; operasyonda Verbrugge minimal invaziv tekniği ile redüksiyon sağlananlar (Verbrugge reduction group, VRG) ve traksiyon masası ile kapalı redüksiyon sağlananlar (convantionel reduction group, CRG) olarak iki gruba ayrıldı. Radyolojik olarak redüksiyon kalitesi modifiye Chang yöntemi ile değerlendirildi, varus redüksiyon oranları karşılaştırıldı. Klinik sonuçlarda ise tam yük ile mobilizasyon zamanı, komplikasyon oranları, Harris Kalça Skoru (HHS) karşılaştırıldı. BULGULAR: Verbrugge minimal invaziv tekniği ile redüksiyon sağlanan olgularda, traksiyon masasında redüksiyon sağlanan gruba göre varus mal-redüksiyonunun daha az görüldüğü, daha başarılı redüksiyon kalitesi elde edildiği, hastaların daha erken dönemde mobilize edilebildiği ve HHS’nin daha yüksek olduğu tespit edildi. Ameliyat süresi ve komplikasyonlar arasında anlamlı fark tespit edilmedi.
TARTIŞMA: Verbrugge yönteminin, traksiyon masasi ile kapalı redüksiyonun yeterli görülmediği tüm AO/OTA 31-A2.2 /A2.3 intertrokanterik fe-mur kırıklarında kullanılabilecek; kırık redüksiyonunun kalitesini arttıran ve ameliyat boyunca korunmasını sağlayan, komplikasyon oranları açısından konvansiyonel redüksiyon yöntemi ile benzer, efektif bir teknik olduğu düşünülmektedir.
A simple minimally invasive technique providing anterior and medial reduction in intertrochanteric femur fractures: A case–control study
Serdar Kamil Çepni, Ali Şişman, Suat BatarDepartment of Orthopedics and Traumatology, Ümraniye Training and Research Hospital, İstanbul, TürkiyeBACKGROUND: The aim of the study was to compare the clinical and radiological results of the Verbrugge minimally invasive technique used in AO/OTA 31–A2.2/A2.3 intertrochanteric fracture types with those of the closed reduction technique performed on a traction table.
METHODS: A retrospective evaluation was made of 671 patients treated in our clinic for intertrochanteric fracture between 2017 and 2020. The patients included in the study were those aged >70 years, applied with intramedullary nailing for an AO/OTA 31–A2.2/A2.3 fracture type, with >1 year of follow-up. Patients were excluded if they did not meet these criteria, if they had a pathological fracture, an open fracture, or a history of hip surgery. A total of 177 patients were accepted for analysis in the study. The patients were separated into two groups as those where reduction was provided with the Verbrugge minimal invasive technique Verbrugge reduction group (VRG) and those with closed reduction applied on a traction table Conventional reduction group (CRG). The reduction quality was evaluated radiologically with the modified Chang method and the varus reduction rates were compared. The clinical results of the groups were compared in respect of time to full weight-bearing mobilization, complication rates, and Harris Hip Scores (HHS).
RESULTS: Varus malreduction was seen less often in the VRG compared to the CRG, the reduction quality was more successful, the patients could be mobilized earlier and the HHSs were better. No significant difference was determined in terms of operating time and complications.
CONCLUSION: The Verbrugge method can be used in all AO/OTA 31–A2.2/A2.3 intertrochanteric fractures where closed re-duction applied on a traction table is not sufficient. This method can be considered to be an effective technique that increases the quality of the fracture reduction, provides protection throughout the operation, and has similar complication rates to those of the conventional reduction method.
Makale Dili: İngilizce