A simple minimally invasive technique providing anterior and medial reduction in intertrochanteric femur fractures: A case–control study

BACKGROUND: The aim of the study was to compare the clinical and radiological results of the Verbrugge minimally invasive technique used in AO/OTA 31–A2.2/A2.3 intertrochanteric fracture types with those of the closed reduction technique performed on a traction table.
METHODS: A retrospective evaluation was made of 671 patients treated in our clinic for intertrochanteric fracture between 2017 and 2020. The patients included in the study were those aged >70 years, applied with intramedullary nailing for an AO/OTA 31–A2.2/A2.3 fracture type, with >1 year of follow-up. Patients were excluded if they did not meet these criteria, if they had a pathological fracture, an open fracture, or a history of hip surgery. A total of 177 patients were accepted for analysis in the study. The patients were separated into two groups as those where reduction was provided with the Verbrugge minimal invasive technique Verbrugge reduction group (VRG) and those with closed reduction applied on a traction table Conventional reduction group (CRG). The reduction quality was evaluated radiologically with the modified Chang method and the varus reduction rates were compared. The clinical results of the groups were compared in respect of time to full weight-bearing mobilization, complication rates, and Harris Hip Scores (HHS).
RESULTS: Varus malreduction was seen less often in the VRG compared to the CRG, the reduction quality was more successful, the patients could be mobilized earlier and the HHSs were better. No significant difference was determined in terms of operating time and complications.
CONCLUSION: The Verbrugge method can be used in all AO/OTA 31–A2.2/A2.3 intertrochanteric fractures where closed re-duction applied on a traction table is not sufficient. This method can be considered to be an effective technique that increases the quality of the fracture reduction, provides protection throughout the operation, and has similar complication rates to those of the conventional reduction method.

Ýntertrokanterik femur kýrýklarýnda anterior ve medial redüksiyonu saðlayan minimal invaziv basit bir teknik: Bir olgu kontrol çalýþmasý

AMAÇ: Ýntertrokanterik kýrýklarýn AO/OTA 31-A2.2/A2.3 kýrýk tiplerinde kullanýlan Verbrugge minimal invaziv tekniðinin klinik ve radyolojik sonuç-larýný, traksiyon masasýnda yapýlan kapalý redüksiyon tekniði ile kýyaslamaktýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþma geriye dönük olarak dizayn edildi. 2017–2020 yýllarý arasýnda kliniðimize intertrokanterik kýrýk nedeniyle baþvuran 671 hasta deðerlendirildi. Bu hastalardan; 70 yaþ üzeri olan, bir yýldan uzun takipleri mevcut olan, kýrýk tipi AO/OTA 31-A2.2/A2.3 olan ve tarafýmýzca intramedüller çivileme uygulananlar çalýþmaya dahil edildi. Bu kriterleri saðlamayan, patolojik kýrýðý olan, açýk kýrýðý olan, geçirilmiþ kalça operasyonu hikayesi olan hastalar çalýþma dýþý býrakýldý. Toplam 177 olgunun bu çalýþmaya uygun olduðu tespit edildi. Hastalar; operasyonda Verbrugge minimal invaziv tekniði ile redüksiyon saðlananlar (Verbrugge reduction group, VRG) ve traksiyon masasý ile kapalý redüksiyon saðlananlar (convantionel reduction group, CRG) olarak iki gruba ayrýldý. Radyolojik olarak redüksiyon kalitesi modifiye Chang yöntemi ile deðerlendirildi, varus redüksiyon oranlarý karþýlaþtýrýldý. Klinik sonuçlarda ise tam yük ile mobilizasyon zamaný, komplikasyon oranlarý, Harris Kalça Skoru (HHS) karþýlaþtýrýldý. BULGULAR: Verbrugge minimal invaziv tekniði ile redüksiyon saðlanan olgularda, traksiyon masasýnda redüksiyon saðlanan gruba göre varus mal-redüksiyonunun daha az görüldüðü, daha baþarýlý redüksiyon kalitesi elde edildiði, hastalarýn daha erken dönemde mobilize edilebildiði ve HHS’nin daha yüksek olduðu tespit edildi. Ameliyat süresi ve komplikasyonlar arasýnda anlamlý fark tespit edilmedi.
TARTIÞMA: Verbrugge yönteminin, traksiyon masasi ile kapalý redüksiyonun yeterli görülmediði tüm AO/OTA 31-A2.2 /A2.3 intertrokanterik fe-mur kýrýklarýnda kullanýlabilecek; kýrýk redüksiyonunun kalitesini arttýran ve ameliyat boyunca korunmasýný saðlayan, komplikasyon oranlarý açýsýndan konvansiyonel redüksiyon yöntemi ile benzer, efektif bir teknik olduðu düþünülmektedir.