BACKGROUND: The present objective was to identify effects of early melatonin application on healing of anastomotic wound and inflammation in an experimental sepsis model.
METHODS: A total of 60 Wistar albino rats were divided into 2 groups. Cecal ligation puncture (CLP) and colonic resection anastomosis were performed on both the control group and the melatonin treatment group. Both groups were divided into 3 subgroups consisting of 10 rats each. One subgroup from each group underwent re-laparotomy at the 16th hour, the next on the 3rd day, and the final subgroup on the 7th day. Presently evaluated were effects of melatonin treatment of early sepsis on interleukin-6 (IL-6), interleukin-10 (IL-10), interferon gamma (INF-γ), and C-reactive protein (CRP) levels, as well as burst pressures (BPs), collagen and hydroxyproline (OHP) content of the anastomotic segments, histopathologic healing, immunohistochemical expressions, CD34, and transforming growth factor beta (TGF-β).
RESULTS: IL-6 and INF-γ levels of the treatment group showed a significant decrease at the 16th hour and an increase on the 3rd and 7th postoperative days. IL-10 levels were significantly higher at the 16th hour and significantly lower on the 3rd and 7th postoperative days in the control group (p<0.001 for each). The treatment group also showed significantly higher capillary permeability, fibroblast proliferation, and collagen deposits (p<0.001 for each). CD34 expression was significantly increased in the treatment group on the 7th postoperative day (p=0.005).
CONCLUSION: Application of melatonin in early sepsis significantly improved colonic anastomotic healing in a rat model.
AMAÇ: Deneysel sepsis modelinde erken dönem melatonin uygulamasının anastomoz yara iyileşmesi ve enflamasyon üzerine olan etkilerini göstermeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Altmış Wistar-Albino sıçan iki gruba ayrıldı. Melatonin ve kontrol gruplarına çekal ligasyon ve puncture ile kolonik rezeksiyon ve anastomoz yapıldı. Her iki gruptan 10’ar sıçana 16. saat, üçüncü ve yedinci günlerde relaparotomi yapıldı. Erken dönem sepsiste melatonin tedavisinin etkilerini incelemek amacıyla interlökin-6, interlökin-10, interferon-gama, C-reaktif protein düzeyleri, patlama basınçları, anastomotik segmentlerdeki kollajen hidroksiprolin içeriği, histopatolojik iyileşme düzeyleri ve CD34 ve “transforming growth factor beta” immünhistokimyasal düzeyleri değerlendirildi.
BULGULAR: Tedavi grubunda interlökin-6 ve interferon-gama düzeylerinin ameliyat sonrası 16. saatte anlamlı olarak azaldığı, üçüncü ve yedinci günlerde ise artmış olduğu bulundu. İnterlökin-10 düzeyleri ise kontrol grubunda ameliyat sonrası 16. saatte anlamlı olarak artmışken, üçüncü ve yedinci günlerde düşük bulundu (p<0.001). Aynı zamanda tedavi grubunda kapiller permeabilite, fibroblast proliferasyonu ve kollajen depositleri anlamlı olarak yüksek bulundu (p<0.001). CD34 ekspresyonu tedavi grubunda ameliyat sonrası yedinci günde anlamlı olarak yüksek bulundu (p=0.005).
TARTIŞMA: Sıçan modelinde erken sepsis döneminde melatonin uygulamasının kolonik anastomoz iyileşmesini anlamlı olarak artırdığını düşünüyoruz.