Quick Search
Outcomes of intramedullary screw fixation in pediatric proximal phalanx fractures: A prospective case series
Ömer Ayık1, Serkan Bayram1, Uğur Kayık2, Murat Taşkın31Department of Orthopedics and Traumatology, Istanbul University, Istanbul Faculty of Medicine, Istanbul-Türkiye2Department of Orthopedics and Traumatology, Faculty of Medicine, Erzurum Atatürk University, Erzurum-Türkiye
3Department of Orthopedics and Traumatology, Kars Harakani State Hospital, Kars-Türkiye
BACKGROUND: This prospective case series aimed to evaluate the short- to medium-term radiological and clinical outcomes of intramedullary screw (IMS) fixation in pediatric patients with extra-articular proximal phalanx fractures.
METHODS: Eleven patients (eight boys and three girls) aged 5-15 years underwent IMS fixation between January 2020 and June 2022. Antegrade or retrograde techniques were used depending on the fracture location. Postoperatively, patients were immobilized with finger splints for 3-5 days, followed by home exercises and physiotherapy. Bone union and functional status were assessed at one and four weeks after rehabilitation. Patient satisfaction, union status, and finger range of motion were also evaluated. Satisfaction outcomes were categorized as excellent, good, fair, or poor.
RESULTS: The mean patient age was 9.4 years (range: 5-15), and the mean follow-up period was 29.1 months (range: 24-36). The right hand was affected in eight cases, the left hand in three cases, and the dominant hand in eight cases. Fracture distribution included four neck, four shaft, and three base fractures. The mechanisms of injury included ball-related trauma (n=5), falls (n=3), crush injuries (n=2), and punching (n=1). The average time from injury to presentation was 2.5 days (range: 0-9). Seven patients underwent surgery using the retrograde fixation technique, while four patients underwent surgery using the antegrade fixation technique. Fracture union was observed within the first month in nine patients and was complete by the end of the second month in two patients. At the last follow-up, the range of motion of the metacarpophalangeal, proximal interphalangeal, and distal interphalangeal joints of the operated finger was assessed. Deficits of 1.8 (range: 0-10), 2.7 (range: 0-10), and 0.9 (range: 0-10) were observed when compared to the contra-lateral side, respectively. Ten patients demonstrated excellent outcomes, while one patient exhibited a good outcome.
CONCLUSION: The intramedullary screw technique offers significant advantages in the surgical management of pediatric proximal phalanx fractures, particularly in rural areas with low socioeconomic status. This approach eliminates the need for pin-bottom fixation with a K-wire, significantly reduces hospitalization and additional treatment requirements, and minimizes the adverse impact of familial factors on the therapeutic process.
Pediatrik proksimal falanks kırıklarında intramedüller vida tespitinin sonuçları: Prospektif bir olgu serisi
Ömer Ayık1, Serkan Bayram1, Uğur Kayık2, Murat Taşkın31Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İstanbul Tıp Fakültesi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul-Türkiye2Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Tıp Fakültesi, Erzurum Atatürk Üniversitesi, Erzurum-Türkiye
3Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Kars Harakani Devlet Hastanesi, Kars-Türkiye
AMAÇ: Bu prospektif olgu serisinde, eklem dışı proksimal falanks kırığı olan çocuk hastalarda intramedüller vida (İMS) ile tespitin kısa ve orta dönem radyolojik ve klinik sonuçlarının değerlendirilmesi amaçlandı.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2020 ile Haziran 2022 tarihleri arasında 5-18 yaş arası 11 hastaya (8 erkek ve 3 kız) IMS fiksasyonu uygulandı. Kırık lokalizasyonuna bağlı olarak antegrad veya retrograd teknikler kullanıldı. Ameliyat sonrası hastalar 3-5 gün boyunca parmak atelleri ile immobilize edildi ve ardından ev egzersizleri ve fizyoterapi uygulandı. Kemik kaynaması ve fonksiyonel durum rehabilitasyondan bir ve dört hafta sonra değerlendirildi. Hasta memnuniyeti, kaynama durumu ve parmak hareket aralığı da değerlendirildi. Memnuniyet sonuçları mükemmel, iyi, orta ve kötü olmak üzere dört gruba ayrıldı.
BULGULAR: Ortalama yaş 9.4 (dağılım=5-14) yıl ve ortalama takip süresi 29.1 (24-36) aydı. Olguların 8'inde sağ el, 3'ünde sol el ve 8'inde dominant el etkilenmişti. Olguların 4'ünde boyun, 4'ünde şaft ve 3'ünde taban kırığı vardı. Yaralanma mekanizması beş oyun topu, üç düşme, iki ezilme ve bir yumruklama şeklindeydi. Hastaların bize başvurma süresi ortalama 2.5 (dağılım: 0-11) gündü. Yedi hastaya retrograd fiksasyon tekniği, dört hastaya ise antegrad fiksasyon tekniği kullanılarak ameliyat yapıldı. Kırık kaynaması 9 hastada ilk ay içinde gözlendi ve 2 hastada ikinci ayın sonunda tamamlandı. Ameliyat edilen parmağın metakarpofalangeal eklem, proksimal interfalangeal eklem ve distal interfalangeal eklem hareket açıklığı son takipte değerlendirildi; kontralateral tarafla karşılaştırıldığında sırasıyla 1.8 (0-10), 2.7 (0-10) ve 0.9 (0-10) defisit saptandı. On hastada mükemmel, bir hastada ise iyi sonuç elde edildi.
SONUÇ: İntramedüller vida tekniği, özellikle düşük sosyoekonomik durum ile karakterize kırsal bölgelerde, pediatrik proksimal falanks kırıklarının cerrahi tedavisinde önemli avantajlar sunmaktadır. Bu yaklaşım, K-teli ile pin dibi tespit gerekliliğini ortadan kaldırmakta, hastanede yatış ve ek tedavi gereksinimini önemli ölçüde azaltmakta ve ailesel faktörlerin tedavi süreci üzerindeki olumsuz etkilerini en aza indirmektedir.
Manuscript Language: English