The importance of preliminary evaluation in developing ambulance staff training curriculum for developing countries: A survey in Uzbekistan

BACKGROUND: The Tashkent city, the capital of the republic of Uzbekistan, started joint project with Korean emergency physicians to improve the quality of their ambulance services in 2016. Ambulance service in Tashkent city has been facing challenges in processing a large number of calls, and low competency of their staff in providing advanced prehospital emergency care. To design an appropriate capacity building training program for ambulance staff, we analyzed the current ambulance service in Tashkent concerning resources and competency of the staff.
METHODS: In this study, ambulance staff participated in the constructed survey and pre-validated written test. Statistics and other information were provided by the Ministry of Health of Uzbekistan.
RESULTS: Ninety-eight ambulance staff were participated in this study, and more than half (53.1%) of the participants were physicians. The average years of service in the ambulance were 8.71±6.9 years. In the ambulance, drugs were stocked in enough quantity include injections for critical care, except large volume fluids for resuscitation. Only 19 to 52 percent of the ambulances were equipped with essential monitoring devices. Competency for the basic procedure was surveyed higher than 60%, but critical care skills, such as defibrillation, were as low as 18%. The written test resulted in only 41.1% correct answer rate, though it was higher than 60% in the validation test for Korean ambulance staff. Conventional prehospital knowledge and skillset deemed to be essential for ambulance staff were found to be marginal in the test.
CONCLUSION: The ambulance staff in Tashkent, Uzbekistan found to have insufficient medical knowledge and clinical decision-making abilities. Training program for ambulance staff in Tashkent should be developed on the basis of the findings in this study.

Geliþmekte olan ülkeler için ambulans personeli eðitim ders programlarýnýn geliþtirilmesinde ön deðerlendirmenin önemi: Özbekistan’da bir anket çalýþmasý

AMAÇ: Özbekistan Cumhuriyeti’nin baþkenti olan Taþkent þehri, 2016 yýlýnda ambulans hizmetlerinin kalitesini yükseltmek için Koreli acil servis doktorlarýyla ortak bir proje baþlatmýþtýr. Taþkent’teki ambulans hizmeti, çok sayýda çaðrýyý iþleme koymakta zorluklarla yüz yüze gelmekte olup hastane öncesi ileri acil hasta bakýmý saðlamada kadrolarý yeterince yetkin deðildir. Ambulans personeli için uygun kapasite geliþtirme eðitim programý tasarlamak için, Taþkent’teki mevcut ambulans hizmetini kaynaklar ve personel yeterliliði açýsýndan incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ambulans personeli yapýlandýrýlmýþ anket çalýþmasýna ve katýlmýþ önceden geçerliliði onaylanmýþ yazýlý teste katýldý. Ýstatistikler ve diðer bilgiler Özbekistan Saðlýk Bakanlýðý tarafýndan saðlandý.
BULGULAR: Çalýþmaya 98 ambulans personeli katýldý, yarýdan fazlasý (%53.1) doktordu. Ambulansta ortalama hizmet süresi 8.71±6.9 yýldý. Ambulansta, resüsitasyon için büyük hacimli sývýlar haricinde kritik hasta tedavisi için enjektabl formlarý da içeren yeterli miktarda stoklanmýþ ilaç bulunmaktadýr. Ambulanslarýn sadece yüzde 19 ile 52’sinde gerekli monitörizasyon cihazlarý bulunuyordu. Temel prosedürlere iliþkin yeterlilik %60’tan daha yüksek düzeyde olmasýna raðmen, ancak defibrilasyon gibi kritik hasta bakým becerileri %18 kadar düþük oranda bulundý. Yazýlý teste yalnýzca %41.1 oranýnda doðru yanýt verilmiþ olmasýna raðmen Kore ambulans personeli için validasyon testinde doðru yanýt oraný %60’dan yüksekti. Ambulans personeli için gerekli görülen geleneksel hastane öncesi bilgi ve beceri setinin testte marjinal düzeyde olduðu tespit edildi.
TARTIÞMA: Özbekistan’ýn Taþkent’teki ambulans personeli yetersiz týbbi bilgi ve klinik karar verme yeteneklerine sahipti. Bu çalýþmada elde edilen bulgular ýþýðýnda Taþkent’teki ambulans personeli için eðitim programý geliþtirilmelidir.