BACKGROUND: Early hospital readmission after surgically treated hip fracture is a common entity, often involving an adverse event and causing strains on an already overburdened healthcare system. The main purposes of the present study were to determine the 30-day readmission rate, analyze the predictive factors for early hospital readmissions, and assess 1-year mortality following surgical treatment of hip fracture in elderly patients. Retrospective case-control study.
METHODS: In total, 517 patients with a mean age of 74 years were evaluated. The rate of early readmission, age, gender, body mass index, fracture type, pre-fracture mobility status, preoperative time to surgery, American Society of Anesthesiologists score, implant type, postoperative intensive care unit stay, total length of postoperative hospital stay, comorbidities, and the main reasons for readmission were the criteria for data collection. Multivariate analysis was performed to determine the main predictors of early hospital readmission. Mortality within the first year after surgery was also assessed.
RESULTS: A higher prevalence of chronic obstructive pulmonary disease, cardiac arrhythmia or ischemic heart disease, diabetes, and dementia or Parkinson’s disease was detected in readmitted patients. Advanced age, American Society of Anesthesiologists (ASA) grade ≥3, postoperative intensive care unit (ICU) stay, and pre-existing cardiac arrhythmia or ischemic heart disease were identified as the main predictors. The 1-year mortality rate for the readmitted group was 53.9%, whereas it was 24% for those patients who were not readmitted.
CONCLUSION: The readmission rate following surgical treatment of hip fracture in elder patients was 12%, and its main predictive factors were advanced age, ASA grade ≥3, postoperative ICU stay, and pre-existing cardiac arrhythmia or ischemic heart disease. Hospital readmission within the first 30-day period following initial discharge was significantly correlated with an increased 1-year mortality rate.
AMAÇ: Cerrahi olarak tedavi edilmiş kalça kırığını takiben taburculuk sonrası erken dönem hastane başvuruları genellikle altta yatan önemli bir etiyolojik faktöre bağlıdır ve sağlık sisteminin yükünü artırır. Bu geriye dönük çalışmanın amaçları cerrahi olarak tedavi edilmiş kalça kırığı hastalarında taburculuk sonrası erken dönem hastane başvuru oranlarını, bu duruma yol açan sebepleri ve hastaların ameliyat sonrası birinci yıl sonunda mortalite oranlarının belirlenmesidir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ortalama yaşı 74 olan toplam 517 hasta çalışmaya dahil edildi. Taburculuk sonrası erken hastane başvurusu, yaş, cinsiyet, vücut kitle endeksi, kırık tipi, kırık öncesi mobilizasyon seviyesi, ameliyata kadar geçen süre, American Society of Anesthesiologists (ASA) skoru, implant tipi, ameliyat sonrası yoğun bakımda kalış, toplam hastanede yatış süresi, komorbid hastalıklar ve hastane başvuru sebepleri veri toplama kriterleri olarak belirlendi. Çok değişkenli analiz ile majör belirleyici faktörler değerlendirildi.
BULGULAR: Taburculuk sonrası erken dönem hastane başvurusu olan hastalarda kronik obstrüktif akciğer hastalığı, kardiyak aritmi veya iskemik kalp hastalığı, diyabet, demans veya Alzheimer hastalığı prevalansı daha yüksek bulundu. Çok değişkenli analize göre hastane başvurularının ana belirleyicileri ileri yaş, 3 veya üzeri ASA skoru, ameliyat sonrası yoğun bakımda kalma, kardiyak aritmi veya iskemik kalp hastalığı olarak belirlendi. Ameliyat sonunda ilk yıl içinde ölüm oranı taburculuk sonrası hastane başvurusu olan hasta grubunda anlamlı olarak yüksek bulundu.
TARTIŞMA: Cerrahi olarak tedavi edilmiş kalça kırığı hastalarında taburculuk sonrası erken dönem hastane başvurusu oranı %12 olarak tespit edilmiştir. Bu durumun ana belirleyicileri ileri yaş, yüksek ASA skoru, ameliyat sonrası yoğun bakım yatışı ve kardiyak aritmi ya da iskemik kalp hastalığı varlığıdır.