BACKGROUND: In our present study, we aimed to evaluate the effects of taurolidine, a blocking agent of fibrin deposition, and icodextrin, a colloid osmotic material that also inhibits fibrin accumulation, and the effect of their application separately and concomittantly in intra-abdominal adhesion prevention.
METHODS: Forty BALB/c male mice, weighing 30–35 g and 11–12 weeks old were divided into four groups as follows: group 1: control group, group 2: taurolidine group, group 3: icodextrin group, and group 4: taurolidine and icodextrin group. Animals were sacrificed by cervical dislocation after 14 days. The adhesions were classified and scored by two blinded researchers according to Nair’s macroscopic adhesion staging system and microscopically evaluated using Zuhlke classification system.
RESULTS: In group 2 there was no mice with score 4. In group 3, scores 3 and 4 were absent. Scores 2, 3, and 4 were not detected in group 4. The mean value of adhesion scores decreased from groups 1 to 4. There was a significant statistical difference between all the groups and group 1. There was no change between the study groups on macroscopic examination, whereas histopathological examination revealed statistically significance between group 4 and other groups.
CONCLUSION: Taurolidine and icodextrin, when used alone or together, decrease postoperative intra-abdominal adhesion formation. Macroscopic appearence was not supportive of statistical difference between group 4 and other groups. Microscopic evaluation paves the road for future studies for determining significance when taurolidine and icodextrin are applied concomittantly. Additional experimental studies are required for dose adjustment.
AMAÇ: Çalışmamızda fibrin oluşumunu engelleyen ajan olan taurolidin ve fibrin kümelenmesini engelleyen icodextrin’in ayrı ayrı ve birlikte uygulanmasının karıniçi yapışıklığın önlenmesine olan etkisini değerlendirmeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Kırk adet 30–35 gram ağırlığında, 11–12 haftalık erkek BALB/c fare, 4 gruba ayırıldı. Grup 1: Kontrol grubu, Grup 2: Taurolidin grubu, Grup 3: İsodekstrin grubu ve Grup 4: Taurolidin ve isodekstrin grubu olarak adlandırıldı. Deney hayvanları 14. gün servikal dislokasyonla sakrifiye edildiler. Yapışıklıklar iki kör araştırmacı tarafından Nair’in makroskobik yapışıklık skorlama sistemiyle sınıflandırıldı. Mikroskobik değerlendirme için Zühlke’nin sınıflandırması kullanıldı.
BULGULAR: Grup 2’de skor 4 olan fare olmadı. Grup 3’te skor 3 ve 4 olan fare yoktu. Skor 2, 3 ve 4 Grup 4’teki farelerde saptanmadı. Grup 1’den 4’e doğru yapışıklık skor ortalamalarının azaldığı görüldü. Kontrol grubuyla tüm çalışma grupları arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılık saptandı. Makroskobik değerlendirmede çalışma grupları arasında farklılık saptanmazken histopatolojik incelemede Grup 4 ve diğer çalışma grupları arasında istatistiksel açıdan anlamlı farklılık saptandı.
TARTIŞMA: Taurolidin ve isodekstrin ayrı ayrı veya beraber kullanıldığında karıniçi yapışıklık oluşumunu azaltmaktadır. Makroskobik görünüm taurolidin ve isodekstrin grubuyla diğerlerinin istatistiksel açıdan farklılığını desteklememektedir ancak mikroskobik değerlendirme beraber kullanıldıklarında farklılık yaratması nedeniyle gelecek çalışmalara yol göstermektedir. Doz ayarlaması için ilave deneysel çalışmalar gereklidir.