A challenging decision for emergency physicians: Routine repeat computed brain tomography of the brain in head trauma in infants and neonates

BACKGROUND: Head trauma is a leading cause of death and disability. While standard treatment protocols exist for severe head trauma, no clear follow-up standards are available for mild head trauma with positive imaging findings in infants and newborns. Although routine follow-up brain computed tomography (CT) imaging is not recommended for children with moderate and mild head trauma, the necessity for follow-up imaging in infants and newborns remains uncertain.
METHODS: Our study is a retrospective, observational, and descriptive study. Infants under 1 year old presenting to the emergency department with isolated head trauma were reviewed with the approval of the Ethics Committee of Ankara Etlik City Hospital. Inclusion criteria included presentation to the emergency department, undergoing more than one brain CT scan, and sustaining mild head trauma (Glasgow Coma Scale [GCS] >13). Patients with incomplete follow-up data or multiple traumas were excluded. Age, gender, mechanism of trauma, initial and follow-up brain CT findings, hospital admission, and surgical procedures were recorded and analyzed using the SPSS statistical package.
RESULTS: Out of 238 screened patients, 154 were included in the study. Of these, 66.9% were male and the average age was 5.99 months. The most common presenting symptom was swelling at the trauma site, observed in 79.2% of cases. The most common mechanism of injury was falling from a height of less than 90 cm, accounting for 85.1% of cases. Pathological progression on follow-up CT was observed in 5.2% of the patients, and only 1.9% required surgical treatment. A total of 34.4% of the patients required hospitalization. Patients with parenchymal brain pathology had a higher rate of pathological progression on follow-up CT and a longer hospital stay.
CONCLUSION: Follow-up CT scans in infants with mild head trauma do not alter patient outcomes except in cases with brain parenchymal pathology. Study data indicated that repeat imaging is not beneficial for isolated skull fractures. Imaging artifacts often necessitated repeated scans, contributing to increased radiation exposure. Unnecessary repeat imaging escalates radiation exposure and healthcare costs. Only a small percentage of patients exhibited progression of intracranial pathology, justifying follow-up imaging solely in the presence of brain parenchymal injury. Larger prospective studies are necessary to confirm these findings.

Acil týp hekimleri için zor bir karar: Bebekler ve yenidoðanlarda kafa travmasýnda rutin tekrarlayan bilgisayarlý beyin tomografisi

AMAÇ: Kafa travmasý, ölüm ve sakatlýðýn önde gelen nedenleir. Aðýr kafa travmasý için standart tedavi protokolleri mevcutken, bebeklerde ve yenidoðanlarda pozitif görüntüleme bulgularý olan hafif kafa travmalarý için net takip standartlarý bulunmamaktadýr. Orta ve hafif kafa travmasý olan çocuklarda kontrol beyin BT görüntülemesi rutin olarak önerilmezken, bebekler ve yenidoðanlarda kontrol görüntüleme ihtiyacý belirsizliðini korumaktadýr.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalýþmamýz retrospektif, gözlemsel ve tanýmlayýcý bir çalýþmadýr. Ankara Etlik Þehir Hastanesi Etik Kurulu onayý ile acil servise izole kafa travmasý ile baþvuran 1 yaþ altý hastalar incelendi. Dahil edilme kriterleri arasýnda acil servise baþvuru, birden fazla beyin BT çekilmesi ve hafif kafa travmasý (GKS >13) yer aldý. Eksik takip verileri veya çoklu travmasý olan hastalar hariç tutuldu. Yaþ, cinsiyet, travma mekanizmasý, ilk ve kontrol beyin BT bulgularý, hastaneye yatýþ ve cerrahi iþlemler kaydedildi ve SPSS istatistik paketi kullanýlarak analiz edildi.
BULGULAR: Tarama sonucu bulunan 238 hastadan 154'ü çalýþmaya dahil edildi. Bu 154 hastanýn %66.9'u erkekti ve yaþ ortalamasý 5.99 aydý. En sýk baþvuru semptomu %79.2 ile travma bölgesinde þiþlikti. En sýk görülen travma mekanizmasý %85.1 ile düþme (<90 cm) idi. Kontrol BT'de patolojik ilerleme hastalarýn %5.2'sinde gözlendi ve yalnýzca %1.9'unda cerrahi tedavi gerekti. Hastalarýn %34.4'ü hastaneye yatýrýldý. Beyin parankimal patolojisi olan hastalar, kontrol BT'de daha yüksek oranda patolojik ilerleme ve daha uzun hastanede kalýþ gösterdi.
SONUÇ: Hafif kafa travmalý bebeklerde kontrol beyin BT taramalarý, beyin parankimal patolojisi olan vakalar dýþýnda hasta sonuçlarýný deðiþtirmemektedir. Çalýþma verileri izole kafatasý kýrýklarýnda tekrar görüntülemenin faydasý olmadýðýný gösterdi. Görüntüleme artefaktlarý, taramalarýn tekrarlanmasýný gerektirmiþ ve bu da radyasyona maruz kalmanýn artmasýna katkýda bulunmuþtur. Gereksiz tekrarlanan görüntüleme, radyasyona maruz kalmayý ve maliyetleri artýrmaktadýr. Hastalarýn küçük bir yüzdesinde intrakraniyal patolojinin ilerlemesi gözlendi, bu da kontrol görüntüle-menin yalnýzca beyin parankimal hasarý varlýðýnda yapýlmasýný haklý göstermektedir. Bu bulgularý doðrulamak için daha büyük örneklem büyüklüðüne sahip prospektif çalýþmalara ihtiyaç vardýr.