Quick Search
Management of tibial non-unions with Masquelet technique after failed previous treatment options for Grade III open fractures
Naim Özpolat1, Mahmut Tunçez2, Ali Reisoğlu3, İhsan Akan2, Cemal Kazimoğlu21Department of Orthopedics and Traumatology, Şanlıurfa Balıklıgöl City Hospital, Şanlıurfa-Türkiye2Department of Orthopedics and Traumatology, İzmir Katip Çelebi University Atatürk Training and Research Hospital, İzmir-Türkiye
3Department of Orthopedics and Traumatology, İzmir Tepecik Training and Research Hospital, İzmir-Türkiye
BACKGROUND: Non-union is a serious complication of open tibial fractures. This case series investigates the efficiency of the induced membrane technique in patients with tibial exposed non-union.
METHODS: Eleven consecutive male patients with non-union after an open tibia fracture were enrolled into the study. The mean age of the patients was 40.7 (25–63). Induced membrane technique described by Masquelet was performed. Operative treatment with a temporary polymethylmethacrylate cement spacer to induce membrane formation followed by spacer removal and bone grafting at 7.35 (6–10) weeks were performed. Time to union, time to full weight-bearing, and any complications were evaluated.
RESULTS: The average follow-up period of patients was 24.6 (13–40) months after the second stage. The mean length of bone defects after radical debridement was 51 mm (25–98). Fracture healing was observed in 9 patients (81%). The mean time needed to obtain bony union healing was 8.1 (8–12) weeks after second stage of surgery. Patients were allowed to full weight bearing as tolerated at 12 weeks. Two patients were failed to obtain bony union and infection control. One patient had below knee amputation due to persistant infection. Vascularized bone graft was performed for other patient due to the inability to obtain bone union.
CONCLUSION: The induced membrane technique is a reliable and reproducible treatment modality for tibial non-unions after failed open fracture treatment. However, it is unpredictable to obtain bony union and control of infection in initial infected non-unions with a large bone defect.
Tip III açık tibia kırıklarında başarısız cerrahi girişimler sonrası gelişen kaynamamalarının Masquelet tekniği ile tedavisi
Naim Özpolat1, Mahmut Tunçez2, Ali Reisoğlu3, İhsan Akan2, Cemal Kazimoğlu21Şanlıurfa Balıklıgöl Devlet Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, Şanlıurfa2İzmir Katip Çelebi Üniversitesi Atatürk Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Anabilim Dalı, İzmir
3İzmir Tepecik Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İzmir
AMAÇ: Açık tibia kırıkları sonrası izlenen kaynamama çok ciddi bir komplikasyondur. Bu çalışmada açık tibia kırığı sonrası kaynamama gelişen hastaların tedavisinde uygulanan indükte membran tekniğinin etkinliği incelenmiştir.
GEREÇ VE YÖNTEM: Açık tibia kırığı sonrası kaynamama izlenen on bir erkek hasta çalışmaya alındı. Hastaların ortalama yaşı 40.7 (25–63) idi. Tüm hastalara Masquelet tarafından tanımlanan indükte membran tekniği ile kemik rekonstrüksiyonu uygulandı. Ameliyatta öncelikle kemik defektler polimetilmetakrilat çimento spacer ile dolduruldu. Ameliyat sonrası ortalama 7.3 (6–10) haftada spacer çıkarılarak kemik graftleme uygulandı. Kaynama zamanı, tam yük verme zamanı ve oluşan komplikasyonlar değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların ortalama takip süresi ikinci aşamadan sonra 24.6 (13–40) aydı. Radikal debridman sonrası kemik defektlerinin ortalama uzunluğu 51 mm (25–98) idi. Dokuz hastada (%81) kırık iyileşmesi görüldü. Cerrahinin ikinci aşamasından sonra kemik kaynamasının iyileşmesi için gereken ortalama süre 8.1 (8–12) hafta idi. Hastaların, 12 haftada tolere edebildiği şekilde tam yük vermesine izin verildi. İki hastada kemik kaynaması ve enfeksiyon kontrolü sağlanamadı. İnatçı enfeksiyon nedeniyle bir hastada diz altı amputasyon uygulandı. Diğer hastada ise kemik kaynamaması nedeniyle vaskülarize kemik grefti yapıldı.
TARTIŞMA: İndüklenmiş membran tekniği, başarısız açık kırık tedavisi sonrası oluşan tibial kaynamamalarının tedavisinde güvenilir ve tekrarlanabilir bir tedavi yöntemidir. Buna rağmen büyük kemik defekti olan enfektif kaynamamış kemik kırıklarında kaynama ve enfeksiyon kontrolü öngörülemeyebilir.
Corresponding Author: Mahmut Tunçez, Türkiye
Manuscript Language: English