BACKGROUND: Electrical burns are the third most common cause of burn injuries, after scald and flame burns. In spite of decreasing mortality rates as advancements are made in treatment modalities and medical equipment, significant complications and socioeconomic consequences still accompany electrical burns. Analyzed in the present study were data from patients hospitalized for electrical burns between 2008 and 2012 in the Samsun Training and Research Hospital, the only burn care center in the Black Sea region of Turkey.
METHODS: Data from 94 patients (84 males, 10 females) hospitalized for electrical burns between 2008 and 2012 were retrospectively evaluated. Patient age, gender, occupation, presence of coexisting trauma, burn degree, burned percentage of total body surface area (TBSA), voltage of the electric current (low or high), medical cost (per day and total), and infection rates were analyzed.
RESULTS: Mean patient age was 26.4±13.2 years. Ten patients were female (10.6%) and 84 were male (89.4%). High-voltage burns were sustained by 47 patients (50%) and low-voltage burns by 42 (44.7%); the remaining 5 were flash burns. Mean burned TBSA was 21.8±19.8% in high-voltage injuries and 11.9±6.9% in low-voltage injuries. Seven patients had accompanying soft tissue lacerations, major bone fractures, or epidural hematomas. Findings of infection were encountered in 31 patients (32.9%), and appropriate treatments were initiated according to culture results. Mean duration of hospitalization was 21.3±19.8 days in patients with high-voltage burns and 8.6±6.2 days in patients with low-voltage burns. Mean hospital stay was 2.5-fold longer, and total medical costs were 4-fold higher in patients with high-voltage burns.
CONCLUSION: Young adult males who were injured in industrial accidents constituted the majority of high-voltage burn patients. Incidence of these injuries may be reduced by improvements in training regarding the safe use of electrical devices, and correct installation and safe maintenance of power grids, as well as by a review of occupational safety regulations.
AMAÇ: Elektrik yanığı; haşlanma ve alev yanıklarından sonraki en sık üçüncü yanık şeklidir. Tedavi olanaklarındaki gelişmeler sayesinde düşme görülen mortalite oranlarına rağmen elektrik yanıkları halen ciddi komplikasyonlara ve sosyoekonomik sonuçlara neden olan yaralanmalardır. Bu çalışmada 2008–2012 yılları arasında Samsun Eğitim Araştırma Hastanesi Yanık Merkezi’nde yatarak tedavi gören hastalara ait verilerin geriye dönük analizi sunuldu.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2008–2012 yılları arasında elektrik yanığı ile yatırılan ve gerekli tedaviler uygulanan toplam 94 (84 erkek, 10 kadın) hasta incelendi. Hasta demografik bilgileri, yanık derecesi, toplam alanı, voltaj türü (yüksek/alçak), tedavi maliyeti, tedavi yöntemleri, enfeksiyon oranları ve eşlik eden travmalar açısından değerlendirildi.
BULGULAR: Hastalarda ortalama yaş 26.4±13.2 olarak bulundu, 47 hastada (%50) yüksek voltaj yanığı, 42 hasta düşük voltaj yanığı ve beş hasta ark yanığı mevcuttu. Toplam yanık alanı yüksek voltajda %21.8 (±19.8), düşük voltajda %11.9 (±6.9) olarak bulundu. Yedi hastada eşlik eden travma mevcuttu. Otuz bir hastada (%32.9) enfeksiyon bulguları gelişti ve uygun tedavi başlandı. Yüksek voltaj ve düşük voltaj yaralanmalarının toplam hastanede kalma ve tedavi maliyetleri arasında anlamlı fark mevcuttu.
TARTIŞMA: Yaptığımız geriye dönük araştırmada yüksek voltaj yaralanmalarının büyük çoğunluğunu sanayi yaralanmaları olduğunu ve olguların tümünün genç erkek yetişkinlerden oluştuğunu gözlemledik. Çalışanların iş güvenliklerinin artırılmasını sağlayan önlemlerin yanı sıra elektrik dağıtım şebekelerinin güvenliğinin pekiştirilmesi ve elektrik kullanımı konusundaki güvenlik bilincinin artırılması bu önemli yaralanmaların sıklığını ve şiddetini azaltacaktır.