Comparison of two surgical methods in the treatment of intra-articular distal radius fractures: Volar locking plate and K-wire augmented bridging external fixator

BACKGROUND: In this study, we aimed to compare the radiological, clinical and functional results of volar radius locking plate, and K-wire augmented bridging external fixator (BEF) treatments that applied in intra-articular distal radius fractures.
METHODS: Between May 2016 and January 2019, 162 patients who met the inclusion criteria of 23–C2 and 23–C3 according to the AO/OTA classification who operated in our clinic were evaluated retrospectively. 78 patients (37 males, 41 females, mean age 49.92) were fixated with K wire augmented BEF and 84 patients (41 males, 43 females, mean age 46.81) were fixated with volar locking plate (VLP). Demographic (age, gender, type of trauma, and follow-up time), radiological (radial inclination, radial height, volar tilt, and fracture healing time), and clinical and functional (range of motion [ROM], grip strength, Quick Dash, Green O’Brien and Mayo scores) data of the patient groups were recorded and compared statistically.
RESULTS: There was no significant difference between the patient groups in terms of functional scoring systems. Radiologically, radial inclination, and radial length were significantly better in the volar plate group. In terms of joint ROM, flexion, extension, pronation, and supination movements were significantly better in the VLP group. Sudek atrophy incidence and loss of grip strength were higher in BEF group. Mean time of union was significantly shorter in the BEF group.
CONCLUSION: Successful results can be obtained in both treatment methods. However, VLP treatment provides better joint ROM and lower complication rates compared to BEF treatment.

Eklem içi distal radius kýrýklarýnýn tedavisinde iki cerrahi yöntemin karþýlaþtýrýlmasý: Volar kilitli plaklama ve K-teli ile güçlendirilmiþ köprü eksternal fiksatör

AMAÇ: Biz bu çalýþmamýzda eklem içi distal radius kýrýklarýnda uygulanan volar radius kilitli plak ve K-teli ile güçlendirilmiþ köprü eksternal fiksatör (BEF) tedavilerinin radyolojik, klinik ve fonksiyonel sonuçlarýný karþýlaþtýrmayý amaçladýk.
GEREÇ VE YÖNTEM: Mayýs 2016 ve Ocak 2019 tarihleri arasýnda kliniðimizde ameliyat edilen AO/OTA sýnýflamasýna göre 23-C2 ve 23-C3 tipi kýrýðý olup dahil edilme kriterlerini saðlayan 162 hasta geriye dönük olarak deðerlendirildi. Hastalarýn 78’ine (37 erkek, 41 kadýn, ortalama yaþ 49.92) K-teli ile güçlendirilmiþ köprü eksternal fiksatör (BEF), 84’üne (41 erkek, 43 kadýn, ortalama yaþ 46.81) ise volar kilitli plak (VLP) ile tespit uygulanmýþtýr. Hasta gruplarýnýn demografik (yaþ, cinsiyet, travma þekli, takip süresi) radyolojik (radial inklinasyon, radial yükseklik, volar tilt, kaynama zamaný) klinik ve fonksiyonel (eklem hareket açýklýklarý, kavrama kuvveti, QuickDash, GreenO’Brien ve Mayo skorlamalarý) verileri kaydedilerek istatistiksel olarak karþýlaþtýrýldý.
BULGULAR: Hasta gruplarý arasýnda fonksiyonel skorlama sistemleri açýsýndan anlamlý farklýlýk bulunamadý. Radyolojik olarak radial inklinasyon ve radial uzunluk volar plak grubunda anlamlý olarak daha iyiydi. Eklem hareket açýklýklarý açýsýndan fleksiyon, ekstansiyon, pronasyon, supinasyon hareketleri VLP grubunda anlamlý olarak daha iyiydi. BEF grubunda Sudek atrofisi görülme oraný ve sýkma kuvveti kaybý daha fazlaydý. Ortalama kaynama süresi ise BEF grubunda anlamlý olarak daha kýsaydý.
TARTIÞMA: Her iki tedavi yönteminde de baþarýlý sonuçlar alýnabilir. Ancak VLP tedavisi BEF tedavisine göre daha iyi eklem hareket açýklýðý saðlamaktadýr ve komplikasyon oranlarý daha azdýr.