Background: Aged garlic extract (AGE) is a potent antioxidant agent with established neuroprotective effect in a cerebral ischemia. However, the potential protective effect of AGE in spinal cord injury (SCI) is still unknown.
Methods: Nineteen adult, male Wistar rats received spinal cord trauma using the clip compression method. Animals were divided into three groups. 250 mg/kg per day of AGE diluted in tap water for 15 days prior to trauma was administered to the animals in the AGE group orally by gavage. After spinal cord trauma malondialdehyde (MDA) and superoxide dismutase (SOD) levels of the AGE group were compared with the animals that control and SCI group. The animals were examined by inclined plane 24 h after the trauma. At the end of experiment, spinal cord tissue samples were harvested for pathological evaluation.
Results: Regarding tissue MDA and SOD levels after trauma, animals in AGE group demonstrated decreased MDA levels and increased SOD levels when compared with the SCI group. However, these results were no better than the control group. The AGE group demonstrated better pathological findings than the SCI group. In addition, the result regarding the functional finding was similar.
Conclusions: AGE demonstrated neuroprotective effects in SCI. Further studies with different experimental settings are required to achieve conclusive results.
Amaç: Aged garlic extract (AGE) serebral iskemide nöroprotectif etkileri gösterilmiş güçlü bir antioksidan ajandır. Ancak garlic extract’ın omurilik yaralanmasında potansiyel koruyucu etkileri halen bilinmemektedir.
Gereç ve yöntem: Wistar cinsi 19 yetişkin erkek sıçana klip kompresyon metodu ile omurilik travması uygulandı. Hayvanlar üç gruba ayrıldı. Travmadan 15 gün once sıçanlara gavajla oral yolla 250 mg/kg’a AGE suda çözülerek verildi. Omurilik yaralanması sonrası AGE verilen gruptaki sıçanların malondialdehyde (MDA) ve superoxide dismutase (SOD) seviyeleri, kontrol grubundaki ve sadece omurilik travması uygulanan gruptaki sıçanlarla karşılaştırıldı. Hayvanlar travma sonrası 24.saatte eğik düzlemde değerlendirildi. Deney sonrası omurilik doku örnekleri patolojik incelemeye gönderildi.
Bulgular: Dokulardaki MDA ve SOD seviyeleri incelendiğinde, AGE verilmiş ve omurilik travması uygulanmış gruptaki sıçanlarda, sadece omurilik travması uygulanmış sıçanlara göre azalmış MDA ve artmış SOD seviyeleri saptandı. Bununla birlikte sonuçlar kontrol grubundakilere göre daha iyi değildi. AGE grubun patolojik bulguları omurilik yaralanması grubuna göre daha iyiydi. Aynı zamanda fonksiyonel değerlendirme bulguları benzer sonuçlar gösteriyordu.
Sonuç: AGE, omurilik yaralanmasında koruyucu etkiler göstermiştir. AGE’ın etkinliği ile ilgili daha ileri ve farklı deneysel çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.