Background: We aimed to investigate the results of a non-operative approach to blunt spleen injury to re-evaluate the importance of injury grade.
Methods: Thirty-one blunt splenic trauma cases subjected to nonoperative treatment were evaluated retrospectively. The patients were classified into two groups as isolated spleen trauma (ST) group and multi-trauma (MT) group. The hospitalization and blood replacement needs, success of non-operative follow-up, and post-traumatic complications were compared between the two groups. The patients were evaluated via follow-up abdominal ultrasonography (US) and computerized tomography (CT). The results were evaluated with regard to post-splenic trauma complications.
Results: According to the organ injury scale of the American Association for the Surgery of Trauma, 25.8% were grade-1, 32.2% grade-2, 29% grade-3, and 12.9% grade-4 injuries. It was observed that the transfusion amount was directly proportional to the injury grade. All patients with grade-4 injury and 14 patients with MT were treated successfully with the non-operative method. Splenic pseudoaneurysm developed in one patient in the MT group. One patient was diagnosed with late splenic rupture.
Conclusion: Hemodynamic stability is the most important criterion for the indication of non-operative treatment. However, in wellselected cases, patients with grade 4 splenic traumas and those with extra-splenic injuries could also be treated successfully with the non-operative method.
Amaç: Bu çalışmada, künt dalak yaralanmasına ameliyatsız yaklaşım sonuçlarını irdelemeyi, yaralanma derecesinin önemini yeniden değerlendirmeyi amaçladık.
Gereç Ve Yöntem: Cerrahi dışı yöntemle tedavi edilen 31 künt dalak yaralanmalı olgu geriye dönük olarak incelendi. Hastalar izole dalak travması (DT) grubu ve çoklu travma (ÇT) grubu olmak üzere iki gruba ayrıldı. İki grup arasında yatış süresi, kan replasmanı ihtiyacı, ameliyatsız izlem başarısı ve travma sonrası komplikasyonlar karşılaştırıldı. Hastalar kontrol karın ultrasonografisi (US) ve bilgisayarlı tomografi (BT) ile değerlendirildi. Elde edilen sonuçlar postsplenik travma komplikasyonları ile ilgili olarak değerlendirildi.
Bulgular: Amerikan Travma Cerrahisi Derneği organ hasarı skoruna göre, olguların %25,8’inde derece 1, %32,2’sinde derece 2, %29’unda derece 3 ve %12,9’unda derece 4 yaralanma vardı. Transfüzyon miktarının yaralanma derecesi ile doğrudan orantılı olduğu görüldü. Ortalama yatış süresi MT grubunda daha uzundu. Derece 4 yaralanma ve çoklu travmalı olan 14 hasta ile tüm hastalar ameliyatsız yöntem ile başarıyla tedavi edildi. MT grubunda bir hastada splenik psödoanevrizma gelişti. Bir hastada geç dalak rüptürü tanısı kondu.
Sonuç: Hemodinamik stabilite konservatif tedavi endikasyonu için en önemli ölçüttür. Ancak, iyi seçilmiş olgularda 4. derece dalak yaralanması olan ve dalak dışı yaralanmalar da ameliyatsız tedavi ile başarılı bir şekilde tedavi edilebilir.