AMAÇ
Bu çalışmada, üzerine televizyon (TV) düşmesi sebebiyle yaralanan çocukların risk faktörleri, yaralanma çeşitleri ve cerrahi girişimler geriye dönük olarak incelendi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Bu çalışmaya İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi, Travma ve Acil Cerrahi Birimine başvuran 42 çocuk hasta dahil edildi. Olguların tümünde demografik ve yaralanma detayları, televizyon tipleri, mobilya türü, yaralanmanın mekanizması, pediatrik travma skoru (PTS), pediatrik Glaskow koma skalası (PGKS), hastanede kalış süresi, yoğun bakım ünitesi değerlendirmesinin gerekliliği ve tedavi planları incelendi.
BULGULAR
Çocukların %65’inden fazlası 1 ile 3 yaş arasında idi. Yaralanma erkeklerde (%66,7), kızlara (%33,3) oranla daha fazla idi. Kırk iki hastanın 17’sinde (%40,5) sadece kafa travması mevcuttu, bunların yaklaşık olarak yarısında travmatik beyin hasarı görüldü. Altı hastada sadece toraks travması (%14,3) ve dört hastada ise (%9,5) sadece ekstremite travması saptandı. Ortalama PGKS 7 (3-15) ve ortalama PTS 9 (-6 ve 12) idi. TV düşmesi sonucu beş çocuk hayatını kaybetti, bunların hepsi iki yaş ve altında idi ve hepsinde kafa ve toraks travması bulunmaktaydı. Bu çocukların başvuru anındaki PTS ve PGKS skorları daha büyük çocuklara oranla daha düşüktü. TV düşmesi sonucu yaralanmaların en sık nedeni uygun olmayan sabitleyicilerdir. Büfeler ve raflarda bu sorun daha sıktır (%71,4), en sık yaralanma mekanizmaları ise mobilyanın üzerine düşmesi veya çocuğun mobilyayı kendi üzerine doğru çekmesidir (%19).
SONUÇ
Televizyon düşmeleri ile ilgili yaralanmalar çocuklarda ciddi morbidite ve mortaliteye yol açabilir. Bunlar önlenebilir yaralanmalardır. Çocukların televizyon etrafındaki hareketleri kısıtlanmalı ve çocuklar mutlaka iyi denetlenmelidir.
BACKGROUND
We reviewed retrospectively TV-related injuries to determine the risk factors, type of injuries, and operative intervention(s) required in children injured by falling TVs.
METHODS
This was a retrospective descriptive study conducted on 42 pediatric patients who were admitted to Istanbul University, Istanbul Medical Faculty, Emergency Surgery Department. Case notes included all demographic and injury details, TV and TV-related furniture type, mechanism of injury, Pediatric Trauma Score (PTS), Pediatric Glasgow Coma Scale (PGCS), length of hospital stay, need for intensive care unit assessments, and management plans.
RESULTS
More than 65% of the children were aged 1 to 3 years. The injury rate was higher for boys (66.7%) than girls (33.3%). Of the 42 patients identified, 17 (40.5%) sustained only head injuries, with almost half of these having a definite traumatic brain injury; 6 (14.3%) had only thoracic injury, and 4 (9.5%) had only limb injury. The PGCS ranged from 3 to 15, with a mean of 7. The PTS ranged from -6 to 12, with a mean of 9. Five children (11.9%), all aged 2 years or younger, died in the hospital as a result of the TV-related injury, all sustaining head and thorax injuries, which are reflected in a significantly lower PTS and lower PGCS on admission compared with older children. TV falls on to children often occur because of unstable supports, with dressers and shelves being the most common. The most common mechanism of injury (71.4%) among all age groups was fall/tipping of furniture. Pulling the furniture onto oneself (19%) was the second most frequent mechanism of injury.
CONCLUSION
Injuries related to TV falls can lead to significant morbidity and mortality in children. As they are preventable injuries, restricted activity and improved supervision of children around the TV can potentially lead to fewer incidences.