Hızlı Arama
Posterior malleolar kırıklarda anteroposterior ve posteroanterior vida tespit tekniklerinin karşılaştırılması: Retrospektif bir klinik çalışma
Suat Batar1, Ali Şişman21Ümraniye Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Ortopedi ve Travmatoloji Kliniği, İstanbul, Türkiye2Adnan Menderes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Ortopedi ve Travmatoloji Ana Bilim Dalı, Aydın, Türkiye
AMAÇ: Posterior malleol distal tibiofibular kompleksin önemli bir parçasıdır. Ayak bileği ekleminin stabilitesinin korunmasında çok önemli rolü vardır. Bu çalışmada, Haraguchi Tip 1 posterior malleol kırığı olan hastalarda, anteroposterior (AP) ve posteroranterior (PA) kompresyon vidası ile fiksasyonun klinik ve radyolojik sonuçları karşılaştırıldı.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 2018- Mart 2022 tarihleri arasında trimalleoler kırık tanısı ile opere edilen 306 olgunun verileri retrospektif olarak incelendi ve kriterleri karşılayan 60 hasta çalışmaya dahil edildi. AP vida uygulanan 31 hasta ve PA vida uygulanan 29 hasta klinik ve radyolojik olarak karşılaştırıldı. Radyolojik olarak; kırık iyileşme süresi, basamaklanma miktarı, deplasman miktarı ve artroz gelişimi karşılaştırıldı.. Klinik olarak ise; son kontroldeki ayak bileği eklem hareket açıklığı, Amerikan Ortopedik Ayak-Ayak Bileği Derneği Skoru (AOFAS), Görsel Analog Skala (VAS) ve Olerud-Molander Skoru sonuçları karşılaştırıldı.
BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması, cinsiyet dağılımı, sigara kullanımı, kırık etyolojisi, yaralanmadan ameliyata kadar beklenen süre, ameliyat süresi, kırık iyileşme süresi ve takip süresi açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark görülmedi. Basamaklanma ve deplasman miktarı PA vida grubunda daha düşüktü (sırasıyla, p<0.001, p=0.004). Artroz gelişimi karşılaştırıldığında Kellgren-Lawrence Sınıflamasına göre PA vida grubunun %62.1’inde artroz bulgusu görülmezken, AP vida grubunda bu oran %22.6 idi. Ayak bileği dorsifleksiyon ve plantar fleksiyon hareket açıklığı, AOFAS skoru, Olerud-Molander Skoru ve VAS sonuçlarının PA vida grubunda istatistiksel olarak daha iyi olduğu tespit edildi (sırasıyla, p=0.002, p=0.001, p=0.002, p=0.001, p=0.002). Komplikasyonlar açısından gruplar arasında anlamlı fark tespit edilmedi.
SONUÇ: Haraguchi tip 1 posterior malleol kırığı olan trimalleoler kırıklı hastaların tedavisinde kullanılan iki farklı vida fiksasyon tekniği karşılaştırıldı. Sonuç olarak, perkütan PA vida fiksasyonu kırık hattında daha az deplasman ve basamaklanma sağlaması, ayak bileğinde daha az artroz geliştirmesi ve daha iyi fonksiyonel skorlara sahip olması nedeni ile AP vida fiksasyon yöntemine göre daha avantajlıdır.
Comparison of anteroposterior and posteroanterior screw fixation techniques for posterior malleolar fractures: a retrospective and clinical study
Suat Batar1, Ali Şişman21Department of Orthopedics and Traumatology, Ümraniye Training and Research Hospital, Istanbul-Türkiye2Department of Orthopedics and Traumatology, Adnan Menderes University Faculty of Medicine, Aydın-Türkiye
BACKGROUND: The posterior malleolus is an important component of the distal tibiofibular complex and plays a crucial role in maintaining ankle joint stability. This study aimed to compare the clinical and radiological outcomes of fixation with anteroposterior (AP) and posteroanterior (PA) compression screws in patients with Haraguchi Type 1 PMFs.
METHODS: Data from 306 patients who underwent surgery for trimalleolar fractures between January 2018 and March 2022 were retrospectively reviewed, and 60 patients meeting the criteria were included in the study. Thirty-one patients with AP screw fixation and 29 patients with PA screw fixation were compared clinically and radiologically. Radiological parameters such as fracture healing time, step-off amount, displacement amount, and development of arthritis were evaluated. Clinical outcomes including ankle joint range of motion at final follow-up, American Orthopedic Foot and Ankle Society (AOFAS) score, Visual Analog Scale (VAS), and Olerud-Molander Score were compared.
RESULTS: There were no statistically significant differences between the groups in terms of average age, gender distribution, smoking history, fracture etiology, time from injury to surgery, operation time, fracture healing time, and follow-up duration. Step-off and displacement amounts were lower in the PA screw group (P<0.001, P=0.004, respectively). When comparing the development of arthritis, according to the Kellgren-Lawrence Classification, no signs of arthritis were observed in 62.1% of the PA screw group, while this rate was 22.6% in the AP screw group. Ankle dorsiflexion, plantar flexion range of motion, AOFAS score, Olerud-Molander Score, and VAS results were statistically better in the PA screw group (P=0.002, P=0.001, P=0.002, P=0.001, P=0.002, respectively). There were no significant differences between the groups regarding complications.
CONCLUSION: Two different screw fixation techniques used in the treatment of trimalleolar fracture patients with Haraguchi Type 1 PMF were compared. In conclusion; percutaneous PA screw fixation is more advantageous than the AP screw fixation method because it provides less step-off in the fracture line, less arthrosis in the ankle, and better functional scores.
Makale Dili: İngilizce