AMAÇ: Testislerdeki iskemi reperfüzyon hasarı üzerine oksitosinin etkilerini göstermeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Çalışmamızda ağırlıkları 250–320 gr arasında değişen toplam 24 adet Wistar-Albino cinsi sıçan kullanıldı. Sıçanlar, sekiz sıçandan oluşan randomize üç gruba ayrıldı. Grup 1 kontrol grubu olarak değerlendirildi. Grup 2’de önce testis torsiyonu gerçekleştirildi. Sonrasında detorsiyone edilerek reperfüzyon hasarı oluşturuldu. Grup 3’de ise torsiyon ve detorsiyon işlemlerini takiben reperfüzyondan önce oksitosin uygulandı. Testiküler dokular, Johnsen skorlama sistemi kullanılarak histolojik ve spermatogenik parametrelere göre değerlendirildi ve ortalama Johnsen skoru hesaplandı.
BULGULAR: Histolojik test sonuçları torsiyon grubu tedavi ve kontrol gruplarından istatistiksel olarak anlamlı derecede farklıydı. Oksitosin ile tedavi edilen grup hem kontrol hem de torsiyon gruplarından farklıydı (p=0.010 ve p=0.012). Biyokimyasal test sonuçları testis torsiyonu oluşturulan grupta süperoksit dismutaz ve glutatyon peroksidaz düzeyleri kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede düşük bulundu (p=0.007 ve p=0.007). Daha sonra oksitosin ile tedavi edilen testiküler torsiyon grubunda malondialdehit ve nitrik oksit düzeyleri yalnızca testis torsiyonu yapılan grupla karşılaştırıldığında istatistiksel olarak anlamlı şekilde azaldı (p=0.017 ve p=0.014).
TARTIŞMA: Bu sonuçlara göre, oksitosin klinik uygulamada testiküler torsiyon tedavisinde doku hasarını en aza indirgemek için alternatif bir ajan olarak düşünülebilir.
BACKGROUND: We aimed to demonstrate the effectiveness of oxytocin on the testes for treating ischemia-reperfusion injury.
METHODS: A total of 24 male Wistar albino rats weighing 250–320 g were used. The rats were randomized into three groups of eight rats. Group 1 was assessed as the control group. In Group 2 rats, testicular torsion was first performed, followed by testicular detorsion to induce reperfusion injury. In Group 3, following testicular torsion and detorsion, oxytocin was administered before inducing reperfusion. Testicular tissues were histologically evaluated, spermatogenic parameters were assessed using the Johnsen scoring system, and the mean Johnsen score was calculated.
RESULTS: Histological tests revealed significantly different results between the testicular torsion group and the oxytocin-treated torsion and control groups as well as between the oxytocin-treated torsion group and the control and testicular torsion groups (p=0.010 and 0.012, respectively). Biochemical test results revealed that superoxide dismutase and glutathione peroxidase levels were significantly lower in Group 2 than in Group 1 (p=0.007 and 0.007, respectively). Malondialdehyde and nitric oxide levels were significantly lower in Group 3 than in Group 2 (p=0.017 and 0.014, respectively).
CONCLUSION: These results indicate that oxytocin can be considered as an alternative agent for treating testicular torsion in clinical practice to minimize tissue damage.