AMAÇ
Çocukluk çağında, sıklıkla künt travma sonrası gelişen böbrek yaralanmaları nonoperatif olarak başarıyla tedavi edilebilmektedir. Bu çalışmada, çocuklarda künt travma sonucu gelişen böbrek hasarı olan hastalar değerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEMLER
Bu çalışmada Ocak 2000 ile Mart 2012 yılları arasında künt karın travması sonrası böbrek hasarı nedeniyle çocuk cerrahi servisine başvuran 41 çocuk hastanın bilgilerine ulaşıldı. Hasta verileri geriye dönük olarak, demografik karakteristik özellikleri, hastanede kalış süresi, travma etkeni, tedavi, ve sonuçları açısında değerlendirildi.
BULGULAR
Olguların yaş ortalaması 10±4,85 idi. Böbrek hasarı; Grade 1 (n=13), Grade 2 (n=13), Grade 3 (n=6), Grade 4 (n=6), ve Grade 5 (n=3) mevcut idi. Bütün olgular başlangıçta konservatif olarak takip edildi. Bütün olgulardan 7 olguya cerrahi tedavi uygulandı. Cerrahi tedavi olarak olgulara nefrektomi(n=3), mesane onarımı(n=1), piyeloplasti(n=1), ileum onarımı(n=1), ve üretra onarımı(n=1), yapıldı. Hiçbir olguya geç dönem cerrahi tedavi gerekmedi. Olgulardan hayatını kaybeden olmadı.
SONUÇ
Çocuklarda böbrek yaralanmalarında, konservatif tedavi etkili ve güvenilirdir. Çoğu böbrek hasarı cerrahi gerektirmemesine rağmen, hasarın derecesine bakılmaksızın hayatı tehdit eden kanamalara cerrahi müdahale yapılmadır.
BACKGROUND
Renal injuries often related blunt trauma are successfully treated with nonoperatively in childhood. In the present study, patients with renal damage were evaluated to caused by blunt trauma in children.
MATERİALS AND METHODS
In the present study, between January 2000 and March 2012, medical record of 41 cases were admitted to pediatric surgery related renal injury after blunt abdominal trauma. Cases’ demographic characteristics, duration hospitalization, cause of trauma, treatment, and outcomes were analyzed retrospectively.
RESULTS
The mean age was 10 ± 4,85. Renal damage; Grade 1 (n = 13), grade 2 (n = 13), Grade 3 (n = 6), Grade 4 (n = 6), and Grade 5 (n = 3) were present. All patients were initially treated conservatively. Seven patients were underwent surgical treatment. Surgical treatment was nephrectomy (n = 3), pyeloplasty (n = 1), bladder (n = 1), ileum (n = 1), and urethra repair (n = 1). Surgical treatment was not required in long term in all cases. There was no death.
CONCLUSİONS
The conservative treatment of pediatric renal injuries is safe and effective. Although the vast majority of renal injuries do not require surgical intervention, life-threatening renal bleeding, regardless of the grade of injury, should be treated with immediate surgery.