AMAÇ: Çalışmada, cerrahi yöntemlerle tedavi edilen asetabulum kırıklarında uyguladığımız cerrahi yaklaşımları, oluşan komplikasyonları ve elde edilen klinik ve radyolojik sonuçları değerlendirerek prognoz üstünde etkin olan parametreleri saptamak amaçlandı.
GEREÇ VE YÖNTEM: Ocak 1994–Ocak 2014 tarihleri arasında deplase asetabulum kırığı tanısıyla cerrahi tedavi uygulanan 144 olgudan, en az iki yıl süreyle klinik ve radyolojik takipleri yapılan (ortalama takip süresi 34 ay, dağılımı 2–8 yıl) ve yaş ortalaması 36.3 yıl (19–67 yıl) olan 75’i erkek, 28’i kadın toplam 103 hasta çalışmaya alındı.
BULGULAR: Hastaların klinik olarak %64’ünde mükemmel ve iyi, %36’sında orta ve kötü sonuç, radyolojik olarak ise %57.3’ünde mükemmel ve iyi, %42.7’sinde orta ve kötü sonuç elde edildi. Kırığın kompleks olması (ki-kare p=0.023), travma ile operasyon arası sürenin artması (p=0.039), cerrahi sürenin altı saatten uzun sürmesi (ki-kare p<0.001), eklem içi basamaklaşmanın 3 mm’den fazla olması (Fisher’s p=0.033), mekanik blok oluşturan komplikasyonların gelişmesi (ki-kare p<0.001) klinik sonuçları kötüleştirmekteydi. Hastaların yaşının klinik sonuç üzerine anlamlı etkisi yoktu (p=0.461).
TARTIŞMA: Cerrahi olarak tedavi edilen asetabulum kırıklarının prognozuna etki eden üç temel parametrenin; kırık tipi, cerrahi girişim süresi ve redüksiyon kalitesi olduğu, travma ile operasyon arasında geçen sürenin sonuçları dolaylı olarak etkilediği, avasküler nekroz, heterotropik ossifikasyon ve artirtin ise sadece uzun dönem sonuçları üzerinde olumsuz etkiler yarattığı tespit edildi.
BACKGROUND: This study aims to evaluate the surgical approaches, complications, clinical and radiological findings in acetabular fractures treated with surgical methods and to determine the parameters affecting prognosis.
METHODS: Out of 144 patients undergone surgical treatment with the diagnosis of displaced acetabular fractures between 1994 and 2014, a total of 103 patients with 75 male and 28 female with a mean age of 36.3 years (range 19–67 years) whom clinical and radiologic follow-ups (mean: 34 months, range 2–8 years) were performed at least for two years were included in this study.
RESULTS: Clinically excellent to good outcomes were obtained in 64% of the patients and moderate to poor outcomes were recorded in 36% of the patients, while radiologically excellent to good outcomes were achieved in 57.3% of the patients and moderate to poor outcomes were recorded in 42.7% of the patients. Presence of one of the complications, creating mechanical block (chi-square p<0.001), complex fractures (chi-square p=0.023), increased duration between trauma and operation (p=0.039), operational time taking longer than six hours (chi-square p<0.001), more than 3 mm intra-articular step (Fisher’s p=0.033), avascular necrosis (p<0.001), arthritis (p=0.006) and heterotopic ossification (p=0.007) worsened the clinical outcomes (chi-square p<0.001). The age of the patient was not effective on the clinical outcome (p=0.461).
CONCLUSION: It was found that three major parameters affecting the prognosis of acetabular fractures are as follows: type of fracture, operational time and reduction quality. The duration between trauma and operation indirectly affects the outcomes. Avascular necrosis, heterotopic ossification and arthritis may cause negative effects only on long term outcomes.