Hızlı Arama
Maksillofasyal kırıkların epidemiyolojisi ve tedavisi üzerine retrospektif bir çalışma
Özay Özkaya1, Gürsel Turgut1, Mahmut Ulvi Kayalı1, Kemal Uğurlu1, İsmail Kuran2, Lütfü Baş11Şişli Etfal Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Plastik Estetik Ve Rekonstrüktif Cerrahi Kliniği2Maltepe Üniversitesi Tıp Fakültesi, Plastik Rekonstrüktif Ve Estetik Cerrahi Kliniği, İstanbul.
AMAÇ
Maksillofasyal kırıklar akut travmalar içerisinde önemli bir yer tutar. Bu tanımlayıcı çalışmada, maksillofasyal kırıkların nedenleri, tipleri insidansı, demografik özellikleri ve tedavi seçenekleri değerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM
Retrospektif olarak planlanan çalışmaya Şişli Etfal Hastanesi Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Kliniğinde 1 Ocak 2000 ile 31 Aralık 2005 yılları arasında, ortalama yaşı 29,8 olan maksillofasyal kırık nedeniyle farklı yöntemlerle tedavi edilen 216 hasta dahil edildi. Hastaların cinsiyeti, yaş dağılımları, travma etyolojisi, kırıkların yeri, tedavi yöntemleri, tedavi süresi ve ameliyat sonrası komplikasyonlar kaydedildi.
BULGULAR
Maksillofasyal kırık şikayeti ile başvuran hastaların en sık 20-30 yaş aralığında olduğu görüldü. Erkek oranı %75,5 olarak saptandı. Bu kırıklarda en sık görülen neden trafik kazalarıydı, bunu sırasıyla darp, düşme, iş kazası ve spor nedenli yaralanmaların takip ettiği gözlendi. Hastaların %50’sinde izole mandibula kırığı, %23,6’sında izole orta yüz kırığı ve %26,3’ünde orta yüz ve mandibula kırığının birlikte olduğu belirlendi. Mandibuler kırıklar kırık oluşum bölgelerine göre %14,8 angulus, %11,1 simfisiz ve %11,1 korpus olarak saptandı. Hastaların %6’sında komplikasyon gözlendi. Bu komplikasyonların sıklık sırasına göre maloklüzyon, enfeksiyon ve birleşmeme olduğu görüldü.
SONUÇ
Kliniğimizde tedavi olan hastaların epidemiyolojik bilgileri, tedavi yöntemleri, kırık oluşum nedenleri ve oluşan komplikasyonlar değerlendirilmiş, bulguların ülkemizin sosyoekonomik ve kültürel yapısıyla ilişkili olduğu düşünülmüştür.
A retrospective study on the epidemiology and treatment of maxillofacial fractures
Özay Özkaya1, Gürsel Turgut1, Mahmut Ulvi Kayalı1, Kemal Uğurlu1, İsmail Kuran2, Lütfü Baş11Şişli Etfal Training And Research Hospital Department Of Plastic Aesthetic And Reconstructive Surgery2Dep. Of Plastic Aesthetic And Reconstructive Surgery, Maltepe University Faculty Of Medicine, Istanbul, Turkey.
BACKGROUND
Maxillofacial injuries constitute a substantial proportion of cases of trauma. This descriptive analytical study assesses the cause, type, incidence, and demographic and treatment data of maxillofacial fractures.
METHODS
A retrospective study on maxillofacial traumas was carried out in the Department of Plastic and Reconstructive Surgery at Şişli Etfal Hospital (Istanbul, Turkey) between January 1, 2000 and December 31, 2005. The study included 216 patients with a mean age of 29.8 years. Sex and age distribution of patients, etiology of trauma, localization of the fractures, treatment modalities, time to treatment after the trauma, and postoperative complications were recorded.
RESULTS
The male predilection was 75.5%. Road traffic accident was the most common causative factor (67.1%), followed by interpersonal violence (19.4%), falls (12.5%), and work- and sport-related accidents (0.9%). A total of 50% of the patients suffered isolated mandibular fractures, 23.6% had isolated midface fractures, and 26.3% had combined midface and mandibular fractures. Regarding distribution of mandibular fractures, the majority (26.8%) occurred in the parasymphysis, 14.8% in the angulus, and 11.1% each in the symphysis and corpus. Complications occurred in 6% of patients, and the most common was malocclusion followed by infection and nonunion.
CONCLUSION
The causes and pattern of maxillofacial fractures reflect trauma patterns within the community and, as such, can provide a guide for the design of programs geared toward prevention and treatment.
Makale Dili: İngilizce