AMAÇ
Bu çalışmada, deneysel kontrolsüz hemorajik şok modelinde agresif sıvı resüsitasyonu, düşük volümlü sıvı resüsitasyonu ve ılımlı hipotansif resüsitasyonun etkinliği karşılaştırıldı.
GEREÇ VE YÖNTEM
Çalışmada 44 erkek Guinea pig türü kobay kullanıldı. Deneysel kontrolsüz hemorajik şok modeli uygulandı. Kobaylar normovolemik-normotansif sıvı tedavisi alan grup, normovolemik-ılımlı hipotansif sıvı tedavisi alan grup, düşük volümlü-normotansif sıvı tedavisi alan grup, düşük volumlü-ılımlı hipotansif sıvı tedavisi alan grup, tedavi almayan grup (n=6) ve kontrol grubu (n=6) olmak üzere altı gruba ayrıldı. Ortalama arter basıncı (OAB) 30 mmHg olduğunda resüsitasyona başlandı. Ilımlı hipotansif resüsitasyon gruplarında OAB 45±5 mmHg olacak şekilde ve agresif resüsitasyon gruplarında OAB 60±5mmHg olacak şekilde sıvı uygulandı. Düşük volümlü sıvı tedavisi alan gruplarda hetastarch 6% (hidroksietil nişasta) ve normovolemik sıvı tedavisi alan gruplarda Ringer laktat kullanıldı.
BULGULAR
Ortalama yaşam süresi normovolemik-normotansif grupta 122,75±4,83 dk, normovelemik-ılımlı hipotansif grupta 130,87±16,31 dk, düşük volümlü-normotansif grupta 122,12±11,53 dk, düşük volümlü-ılımlı hipotansif grupta 152,25±9,10 dk idi. Düşük volümlü ılımlı hipotansif grupta yaşam süresi diğer gruplardan istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek bulundu.
SONUÇ
Normotansif gruplarda kolloid ve kristalloid etkinliği benzer olmasına rağmen ılımlı hipotansif gruplarda kolloid tedavisi daha etkili bulundu. Sıvı tedavisine basıncın etkisi karşılaşıtırıldığında ılımlı hipotansif resüsitasyonun, kolloid ve kristalloid kullanılan grupların tamamında daha etkili olduğu bulundu.
BACKGROUND
In this study, we aimed to compare the efficacy of aggressive fluid resuscitation, low-volume fluid resuscitation and permissive hypotensive resuscitation in an experimental uncontrolled hemorrhagic shock model.
METHODS
Forty-four male Guinea pigs were used in the study in an experimental uncontrolled shock model. Guinea pigs were split into six groups including normovolemic-normotensive fluid treatment group, normovolemic-permissive hypotensive fluid treatment group, low-volume normotensive fluid treatment group, low-volume permissive hypotensive fluid treatment group, no treatment (n=6), and sham-operated groups (n=6). Resuscitation was initiated when mean arterial pressure (MAP) reached 30 mmHg. In the permissive hypotensive resuscitation group, fluid treatment continued until MAP reached 45±5 mmHg and in the aggressive fluid groups until MAP reached 60±5 mmHg. Resuscitation fluid was hetastarch 6% (hydroxyethyl starch) in the low-volume fluid groups and Ringer’s lactate in the normovolemic fluid groups.
RESULTS
Mean survival time was 122.75±4.83 min in the normovolemic-normotensive fluid group, 130.87±16.31 min in the normovolemic-permissive hypotensive group, 122.12±11.53 min in the low-volume-normotensive fluid group, and 152.25±9.10 min in the low-volume-permissive hypotensive fluid group. Survival time was found significantly higher in the group in which low-volume-permissive hypotensive fluid treatment was applied than in the other groups.
CONCLUSION
When pressure effect was compared during treatment, permissive-hypotensive resuscitation was found more effective in both groups that received colloid and crystalloid treatment.