AMAÇ: Bu çalışmada, yaşlı hastalarda intertrokanterik femur kırıklarının proksimal femur çivi (PFN) ile tedavisinde gözlenen cut-out’un önlenme-sinde hidroksiapatit kaplı implantlar ve diğer baş-boyun implantlarının etkinliği geriye dönük olarak değerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: İntertrokanterik femur kırığı nedeniyle üç farklı PFN ile tedavi edilen toplam 98 ardışık hasta (56 erkek ve 42 kadın; ortalama yaş: 79.42 (61–115) yıl) geriye dönük olarak incelendi. Ortalama takip süresi 7.87 (4–48) aydı. PFN’de kullanılan baş-boyun implant için 40 hastada yivli lag vidası, 28 hastada HA-kaplı helikal blade ve 30 hastada ise kaplamasız helikal blade kullanıldı. Tüm gruplar arasında redüksiyon kalitesi, kırık tipi ve radyolojik sonuçlar değerlendirildi.
BULGULAR: AO/OTA sınıflamasına göre 50 (%52.1) hastada instabil kırık tipi gözlendi. Hastaların 87’sinde (%88.8) iyi bir redüksiyon ve/veya kabul edilebilir redüksiyon kalitesi görüldü. Ortalama tip-apeks mesafesi (TAD) 27.61 mm, kalkar referanslı tip-apeks mesafesi (CalTAD) 28.72 mm, baş-boyun cisim açısı (CCD) 128°, Parker ön-arka oranı %46.36, Parker lateral oranı %46.82 idi. En optimal implant pozisyonu 49 (%50) hastada göz-lendi. Yedi (%7.14) hastada cut-out, 12 (%12.24) hastada ise10°’den fazla sekonder varus deplasmanı gözlendi. Korelasyon analizi ve çok değişkenli lojistik regresyon analizinde cut-out açısından HA-kaplı ve diğer implantlar arasında anlamlı bir farklılık gözlendi. Ayrıca, implant tipinin çok değişkenli lojistik regresyon analizinde cut-out komplikasyonu açısından en güçlü prediktif faktör olduğu gözlendi.
TARTIŞMA: HA-kaplı implantlar, kötü kemik kalitesine sahip intertrokanterik femur kırığı olan yaşlı hastalarda artmış osteointegrasyon ve kemik içe büyümesi nedeniyle uzun vadede cut-out riskini azaltabilir. Ancak, bu tek başına yeterli olmayıp, uygun bir vida konumu, optimum TAD değerleri ve mükemmel redüksiyon kalitesi cut-out’un önlenmesinde diğer önemli faktörlerdir.
BACKGROUND: This study aimed to retrospectively evaluate the effectiveness of hydroxyapatite-coated (HA-coated) implants and other caput–collum implants in preventing cut-out observed in treatment with proximal femoral nail (PFN) of intertrochanteric femur fractures in elderly patients.
METHODS: A total of 98 consecutive patients (56 males and 42 females; mean age: 79.42 (61–115) years) treated with three differ-ent PFNs for intertrochanteric femoral fractures were retrospectively examined. The mean of the follow-up period was 7.87 (4–48) months. It was used a threaded lag screw in 40 patients, an HA-coated helical blade in 28 patients and a non-coated helical blade in 30 patients for PFN. The reduction quality, fracture type, and radiological outcomes among all groups were evaluated.
RESULTS: Unstable type was seen in 50 (52.1%) patients according to AO Foundation/Orthopedic Trauma Association fracture classi-fication. An acceptable-good reduction quality was seen in 87 (88.8%) of all patients. The average of tip-apex distance (TAD) value was 27.61 mm, calcar-referenced TAD (CalTAD) value was 28.72 mm, caput-collum diaphyseal angle was 128,° Parker’s anteroposterior ratio was 46.36%, and Parker’s lateral ratio was 46.82%. The best suitable implant position was observed in 49 (50%) patients. Cut-out was observed in 7 (7.14%) patients, and secondary varus displacement of more than 10° was observed in 12 (12.24%) patients. Correlation analysis and multivariate logistic regression analysis showed a significant difference between HA-coated and other implants in cut-out. Furthermore, implant type was the strongest predictive factor for cut-out complications in the multivariate logistic regression analysis.
CONCLUSION: HA-coated implants may reduce the long-term cut-out risk due to increased osteointegration and bone ingrowth in elderly patients with intertrochanteric femoral fractures with poor bone quality. However, this alone is not enough; a suitable screw position, optimal TAD values, and excellent reduction quality are other important factors.