AMAÇ: Bu çalışmada, yılan ısırması nedeni ile acil servise getirilen hastaların klinik evreleri, gelişen komplikasyonlar, yapılan tedaviler ve sonuçları değerlendirildi.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu amaçla acil servise yılan ısırması nedeni ile getirilen 132 olgu hastane kayıtlarından geriye dönük olarak incelendi.
BULGULAR: Hastaların %42.9’u (n=57) Evre 0 düzeyindeydi. En sık görülen lokal komplikasyon ağrı (n=56; %42.4) iken sistemik komplikasyon International Normalized Ratio (INR) değerinde uzama %5.3 (n=7) idi. Lokal komplikasyonlar her evrede görülebilirken sistemik komplikasyonlar ileri evrelerde görüldü. Yılan antivenomu %46.4 (n=61) hastaya uygulandı. Altmış dokuz hasta (%52.2) hastaneye yatırılırken, 63 hasta (%47.7) acil servisteki 6–12 saatlik gözlem sonrası şifa ile taburcu edildi. Ölüm olgusu görülmedi. Olgulardan altı aylık ve bir yıllık sürede olumsuz geri bildirim alınmadı.
TARTIŞMA: Yılan ısırması olgularında yılan zehirinde bulunan toksinlere göre oluşabilecek komplikasyonlar değerlendirilmeli ve uygun tedavi evrelere göre zamanında başlanmalıdır. Bu yaklaşım komplikasyonların gelişimini engeller veya azaltır.
BACKGROUND: The present objective was to evaluate clinical stages, complications, treatment modalities, and termination of treatment in patients who presented to the emergency department with snakebite.
METHODS: A total of 132 snakebite cases were retrospectively examined using emergency department records.
RESULTS: The majority of patients, 42.9% (n=57), had grade 0 snakebite. The local complication most frequently observed was pain (42.4%, n=56); the most common systemic complication was prolonged international normalized ratio (INR) level (5.3%, n=7). Local complications were observed in patients at all stages, while systemic complications were observed only in patients at advanced stages. Antivenom was administered in 46.4% (n=61) of patients, 52.2% (n=69) of patients were hospitalized, and 47.7% (n=63) of patients were discharged after 6–12 hours of monitoring. No negative outcome was observed during 6-month or year-long follow-up.
CONCLUSION: Complications should be evaluated based on type of toxin, and appropriate treatment should be initiated efficiently, according to clinical stage. This approach reduces or prevents the development of complications.