AMAÇ
Elektrik çarpması kazasıyla yaralanan hastaların, monitörizasyon ve izlem için acil servise kabulü tartışmalıdır.
GEREÇ VE YÖNTEM
Son 20 yıl içinde, elektrik kazası nedeni ile erişkin acil servise başvuran 102 hastanın (86 erkek, 16 kadın; ort. yaş 29.5; dağılım 18-68 yaş) kayıtları değerlendirildi.
BULGULAR
Üçü düşük, altısı yüksek voltaj teması nedeniyle toplam dokuz olguda ölüm görüldü. Bir sepsis olgusu dışında, diğer olguların hepsinde ölüm, olayın hemen sonrasında gelişen erken ritim bozukluklarına bağlı idi. Yaşayan hastalarda izlenen EKG bulguları; 70’inde normal, 8’inde sinüs taşikardisi, üçünde sinüs bradikardisi, dördünde ST-T dalga değişiklikleri, birinde ventriküler ekstrasistol olup, yedi olguda EKG kayıtlarına ulaşılamadı. Olguların 72’si tekrarlayan EKG çekimleri ile izlendi. Yaşayan hastaların hiçbirinde medikal ya da elektriksel tedavi gerektirecek herhangi bir EKG değişikliği izlenmedi.
SONUÇ
Elektrik yaralanmalarına bağlı kardiyak ritim anomalileri genellikle olay anında görülür. Eğer hasta klinik olarak iyi, acil servise kabulünde normal EKG’ye sahip ise, gecikmiş ciddi bir ritim bozukluğu görülme olasılığı pek mümkün değildir.
BACKGROUND
The necessity of admitting patients exposed to electrocution injuries for monitoring and observation in the emergency department (ED) remains controversial.
METHODS
We evaluated the medical records of 102 patients (86 male, 16 female; median age 29.5; range 18 to 68 years) admitted to the adult ED with electrocution injuries over the past 20 years.
RESULTS
Only 9 deaths were reported: 3 as a result of contact with low-voltage electricity and 6 after contact with high-voltage electricity. With the exception of a case of sepsis, all deaths were related to early rhythm abnormalities immediately following the incident. The ECG findings of surviving patients in the study group were as follows: 70 normal, 8 sinus tachycardia, 3 sinus bradycardia, 4 ST-T wave changes, and 1 ventricular extrasystole. ECG recordings of 7 patients could not be found. 72 cases had been followed up with repeat ECG recordings. There were no observed ECG changes requiring any medical or electrical therapies in the surviving patients.
CONCLUSION
Cardiac rhythm abnormalities related to electrocution injuries are usually observed at the time of the incident. If the patient’s overall clinical condition is good and they have a normal ECG at the time of admission to the ED, the probability of observing any delayed serious dysrhythmia is unlikely.