Hızlı Arama
Pediyatrik subaksiyal servikal omurlarda yeni bir posterior stabilizasyon tekniği: Mikroplak/vida sistemi ile spinöz proçeslerin stabilizasyonu: Radyolojik anatomi çalışması
İlker Güleç, Feyza Karagöz Guzey, Burak Eren, Günay VahabovaSağlık Bilimleri Üniversitesi, Bağcılar Eğitim ve Araştırma Hastanesi, Beyin Cerrahi Kliniği, İstanbulAMAÇ: Çocuklarda gelişen servikal subaksiyel instabilite durumunda omurların kemik boyutlarının küçük olması ve sık anatomik değişkenlik cerrahi seçenekleri önemli ölçüde sınırlandırır. Bu olgularda yanal kütle vidaları, pedikül vidaları ve sublaminar/interspinöz baglama seçenekleri dışında posterior servikal stabilizasyon seçeneği bulunmamaktadır. Bu çalışma, daha önce yetişkinlerde kullanılan spinöz proçes (SP) stabilizasyonunun çocuklarda da kullanılıp kullanılamayacağını araştırmak için tasarlandı.
GEREÇ VE YÖNTEM: 2012–2020 yılları arasında hastanemize başvuran ve üç boyutlu servikal BT yapılan 4–12 yaş arası çocuklar geriye dönük ola-rak tarandı. Çalışmaya, servikal omurgasında kırık, tümör, deformite ve bilgisayarlı tomografisinde (BT) hareket artefaktları olmayan çocuklar dahil edildi. Kabul edilme kriterlerine sahip 870 çocuk tespit edildi. Ardından hasta havuzundan rastgele seçilen 360 çocuk dokuz farklı yaş grubuna veya üç farklı yaş grubuna (4–6 yaş, 7–9 yaş ve 10–12 yaş) ayrıldı. Çocuklara ait BT görüntüleri üzerinde subaksiyal SP’lerin uzunluğu, yüksekliği, kalınlığı ve anomalileri çalışıldı. SP’lerin mikroplak/vida stabilizasyon sistemi için uygunluğu araştırıldı.
BULGULAR: Subaksiyal vertebralarda, vida yerleştirilmesi için uygunluk oranı %57.6 ve en az bir segmental ünitede stabilizasyon için uygunluk oranı %74.7 idi. C3, 4, 5, 6 ve 7 omurlarının tamamını kapsayan stabilizasyon için uygunluk oranı %16.1 idi. Ölçümler sonucunda, dokuz farklı stabilizasyon kombinasyonu tespit edildi, C6-7 segmental ünitesi (%71.9) bu kombinasyonlarda en sık oranda yeralmaktaydı. Bifidite, çocukların %21’inde vida yerleştirilmesini engelledi. İstatistiksel olarak SP’nin vida için uygunluk oranının sekiz yaş civarında artmaya başladığını ve stabilizasyona katılabilen segmental ünite sayısının ise en fazla 10–12 yaşında olduğu saptandı.
TARTIŞMA: Literatürde ilk olan bu çalışmada, çocuklar için önerilen spinöz proçes stabilizasyon yöntemi az sayıda seçilmiş olguda bir kurtarma yöntemi olarak, anterior cerrahi stabilizasyonu desteklemek için veya tek başına kullanılabileceğine inanıyoruz.
A new posterior stabilization technique in pediatric subaxial cervical vertebrae: Stabilization of spinous processes with the microplate/screw system: A radiological anatomy study
İlker Güleç, Feyza Karagöz Guzey, Burak Eren, Günay VahabovaDepartment of Neurosurgery, Health Sciences University, Bağcılar Training and Research Hospital, İstanbul-TurkeyBACKGROUND: There are limited options for posterior stabilization techniques in cases of cervical subaxial instability in children. We designed this study to investigate whether the spinous process (SP) stabilization, which was previously used in adults, can also be used in children.
METHODS: Children aged 4–12 years who were admitted to our hospital between 2012 and 2020 and underwent 3D cervical computed tomography (CT) were retrospectively screened. Children without cervical spine fractures, tumors, deformities, or any ab-normalities and motion artifacts on CT were included in the study. Eight hundred seventy children were identified. Then, 360 children randomly selected from the patient pool were divided into nine different age groups or 3 different age groups (4–6 years, 7–9 years, and 10–12 years). The length, height, thickness, and anomalies of subaxial SPs were studied on CT images of children. The suitability of the SPs for the microplate/screw stabilization system was investigated.
RESULTS: The suitability rate for screw insertion was 57.6% and the suitability rate for the stabilization in at least one segmental unit was 74.7%. The eligibility rate for stabilization involving C3, 4, 5, 6, and 7 vertebrae was 16.1%. There were nine different stabilization combinations and C6-7 segmental unit (71.9%) were the most common in those combinations. Bifidity prevented screw insertion in 21% of children. We found that the screw acceptance rate of SP started to increase statistically around 8 years of age and the number of segmental units that could be stabilized was at the age of 10–12 at most.
CONCLUSION: According to the results of this study, we believe that the SP stabilization method recommended for children can be used as a salvage method, to support anterior stabilization or alone in a small number of selected cases.
Makale Dili: Türkçe