Hızlı Arama
Proksimal femoral çivi komplikasyonları sonrası hemiartroplastide transtrokanterik ve posterolateral yaklaşımlar: Karşılaştırmalı bir çalışma
Oğuzhan Gökalp1, Bünyamin Arı2, Bünyamin Arı31Uşak Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Uşak-Türkiye2Malatya Turgut Özal Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Malatya-Türkiye
3Kütahya Sağlık Bilimleri Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Ortopedi Ve Travmatoloji Anabilim Dalı, Kütahya-Türkiye
AMAÇ: Proksimal femoral çivi (PFN), intertrokanterik femur kırıklarının tedavisinde yaygın olarak kullanılan bir yöntemdir, ancak bazı durumlarda revizyon cerrahisi gerektiren komplikasyonlarla sonuçlanabilir. Bu komplikasyonların tedavisinde hemiartroplasti yaygın bir çözümdür ve cerrahi seçenekler arasında transtrokanterik ve posterolateral yaklaşımlar bulunmaktadır. Bu çalışmanın amacı, bu iki cerrahi yaklaşımı cerrahi sonuçlar ve komplikasyonlar açısından karşılaştırmaktır.
GEREÇ VE YÖNTEM: Bu retrospektif analizde, 2019 ile 2022 yılları arasında proksimal femoral çivi (PFN) komplikasyonları nedeniyle revizyon hemiartroplasti yapılan 79 hasta incelendi. Hastalar, uygulanan cerrahi yaklaşıma göre iki gruba ayrıldı: Transtrokanterik yaklaşım (Grup 1, n=36) ve posterolateral yaklaşım (Grup 2, n=43). Anahtar değişkenler arasında cerrahi süre, intraoperatif kan kaybı, transfüzyon gereksinimi, fonksiyonel sonuçlar (Harris Kalça Skoru) ve komplikasyon oranları yer aldı. İstatistiksel anlamlılık için p<0.05 olarak belirlendi.
BULGULAR: Grup 1'de cerrahi süre (49.6±5.69 dakika ve 64.8±10.29 dakika; p<0.001) ve intraoperatif kan kaybı (395.8±142.89 ml ve 474.2±130.94 ml; p=0.004) Grup 2'ye göre daha düşük bulundu. Benzer şekilde, transfüzyon gereksinimi de Grup 1'de daha düşüktü (0.4±0.71 ünite vs. 1.2±1.014 ünite; p=0.002). Harris kalça skoru bakımından gruplar arasında anlamlı bir fark bulunmadı (74.7±7.17 ve 72.4±7.8; p = 0.276). Genel komplikasyon oranları arasında anlamlı bir fark görülmemekle birlikte (p=0.744), çıkıklar yalnızca Grup 2'de gözlendi (%6.5, n=2). SONUÇ: Bulgular, transtrokanterik yaklaşımın cerrahi etkinlik ve intraoperatif zorlukların azaltılması açısından avantaj sağlayabileceğini göstermektedir. Bununla birlikte, her iki tekniğin fonksiyonel sonuçlar ve komplikasyon oranları bakımından karşılaştırılabilir olduğu görülmüştür. Bu bulguların farklı klinik senaryolarda doğrulanması için ileri çalışmalara ihtiyaç vardır.
Transtrochanteric vs. posterolateral approaches in hemiarthroplasty after proximal femoral nail complications: A comparative study
Oğuzhan Gökalp1, Bünyamin Arı2, Bünyamin Arı31Department of Orthopaedics and Traumatology, Uşak University, Faculty of Medicine, Uşak-Türkiye2Department of Orthopaedics and Traumatology, Malatya Turgut Özal University, Faculty of Medicine, Malatya-Türkiye
3Department of Orthopaedics and Traumatology, Kütahya University of Health Sciences, Faculty of Medicine, Kütahya-Türkiye
BACKGROUND: Proximal femoral nailing is a widely used technique for treating intertrochanteric femur fractures but may result in complications requiring revision surgery. Hemiarthroplasty is a common solution, with the transtrochanteric and posterolateral approaches being two surgical options. This study aimed to compare these approaches in terms of surgical outcomes and complication rates.
METHODS: A retrospective analysis was conducted on 79 patients who underwent revision hemiarthroplasty for complications related to proximal femoral nailing between 2019 and 2022. Patients were divided into two groups based on the surgical approach: transtrochanteric (Group 1, n=36) and posterolateral (Group 2, n=43). Key variables included surgical time, intraoperative blood loss, transfusion requirements, functional outcomes (Harris Hip Score), and complication rates. Statistical significance was set at p<0.05.
RESULTS: Group 1 had a shorter surgical time (49.6±5.69 vs. 64.8±10.29 minutes; p<0.001) and lower intraoperative blood loss (395.8±142.89 vs. 474.2±130.94 mL; p=0.004) compared to Group 2. Transfusion requirements were also lower in Group 1 (0.4±0.71 vs. 1.2±1.014 units; p=0.002). Harris Hip Scores were similar between groups (74.7±7.17 vs. 72.4±7.8; p=0.276). Although overall complication rates did not differ significantly (p=0.744), dislocations occurred only in Group 2 (6.5%, n=2).
CONCLUSION: The findings suggest that the transtrochanteric approach may offer advantages in surgical efficiency and reduced intraoperative challenges. However, both techniques yielded similar functional outcomes and overall complication rates. Further studies are necessary to validate these findings and assess their applicability in varied clinical contexts.
Makale Dili: İngilizce