Hızlı Arama
İleriye yönelik bir çalışma: Taşınabilir micropower impulse radar teknolojisi (Pneumoscan) pnömotoraks tanısında umut veren bir metot mudur?
Hilal Hocagil1, Abdullah Cüneyt Hocagil1, Sinan Karacabey2, Tugba Akkaya3, Gözde Simsek2, Erkman Sanrı41Bülent Ecevit Üniversitesi Tıp Fakültesi Acil Tıp Ad, Zonguldak/türkiye2Dr. Lütfi Kırdar Kartal Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Acil Tıp Kliniği, İstanbul/türkiye
3Albany Üniversitesi Halk Sağlığı Fakültesi Biyoistatistik Ve Epidemiyoloji Ad Newyork/abd
4Şanlıurfa Mehmet Akif İnan Eğitim Ve Araştırma Hastanesi Acil Tıp Kliniği, Şanlıurfa/turkiye
AMAÇ: Micropower impulse radar (MIR) teknolojisi ile çalışan Pneumoscan cihazının acil serviste pnömotoraks (PTX) tanısı koyabilmedeki etkinliğini değerlendirmeyi amaçladık.
GEREÇ VE YÖNTEM: Pnömotoraks şüphesi bulunan ve toraks bilgisayarlı tomografisi (BT) endikasyonu olan hastalar çalışmaya dahil edildi. Toraks tomografisindeki bulgular ile Pneumoscan cihazının sonuçları karşılaştırıldı. Katagorik değişkenlerin kıyaslanmasında ki-kare ve Fisher kesin testi kullanıldı.
BULGULAR: Çalışma grubunu oluşturan 115 hastanın toplam 12’sinde BT ile PTX tespit edildi. Pneumoscan’da 10 doğru pozitif sonuç, 36 doğru negatif sonuç, 67 yanlış pozitif sonuç, iki yanlış negatif sonuç vardı. Pneumoscan ile toraks BT’nin pnömotoraksı tespit edebilirliği arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p=0.33). Cihazın pnömotoraksı tespit etmedeki sensitivitesi %83.3, spesifitesi %35.0 olarak bulundu. Göğüs tomografisinde görülen pnömotoraksın boyutu ile cihazımızın pnömotoraksı belirlemesi arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p=0.470). Bilgisayarlı tomografide PTX’lerin sağ ya da sol hemitoraksta olması ile cihazın pnömotoraksı tespit etmesi arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p=1.00). Pneumoscan’ın doğru pozitif olarak tespit ettiği 10 hastanın, tomografide ölçülen göğüs duvar kalınlığı ortalama 50.3 mm iken, yanlış negatif iki hastanın göğüs duvar kalınlığı ise 56.5 mm olarak bulunmuştur. Ancak göğüs duvar kalınlığı ile cihazın tanı koyması arasındaki ilişki istatistiksel olarak anlamlı değildi (p=0.766). Pneumoscan’ın yanlış pozitif olarak PTX var dediği 67 olgunun %46.3’ünde (n=31) BT’de bronşiektazi, konsolidasyon, sıvı ve kitle gibi PTX dışı bulguları vardı. Tomografide ek bulgu olup olmaması ile cihazın pnömotoraks tespit edip etmesi arasında anlamlı bir farklılık bulunamamıştır (p=0.472).
TARTIŞMA: Çalışmamızla pnömotoraksı olan hastaları ayırt etme konusunda etkin olan Pneumoscan cihazının acil serviste kullanımı, yüksek yanlış pozitiflik oranından dolayı tartışmalı hale gelmiştir. Yanlış pozitif tanı oranındaki bu yükseklik bazı hastalara gereksiz chest tube takma girişimine neden olabilir. Ayrıca pnömotoraksın büyüklüğünü gösteremeyen Pneumoscan cihazı, geleneksel tanısal görüntüleme yöntemlerinin aksine verilecek tedaviyi ve prognozu belirlemede yardımcı olamamaktadır. Bulgular cihazın acil serviste kullanımının etkin olmadığını göstermiştir. İlerleyen yıllarda artan deneyim ve çalışmalar ile bu sonuç değişebilir.
A prospective study: Is handheld micropower impulse radar technology (Pneumoscan) a promising method to detect pneumothorax?
Hilal Hocagil1, Abdullah Cüneyt Hocagil1, Sinan Karacabey2, Tugba Akkaya3, Gözde Simsek2, Erkman Sanrı41Bulent Ecevit University, Faculty Of Medicine, Department Of Emergency Medicine, Zonguldak/turkey.2Dr. Lutfi Kirdar Kartal Education And Research Hospital, Department Of Emergency Medicine, Istanbul/turkey.
3University At Albany, Suny, School Of Public Health Department Of Biostatistics & Epidemiology/mph, Albany, New York/ U S A
4Sanlıurfa Mehmet Akif Inan Education And Research Hospital, Department Of Emergency Medicine, Sanlıurfa/turkey.
BACKGROUND: This study aimed to discuss the effectiveness of Pneumoscan working with micropower impulse radar (MIR) technology in diagnosing pneumothorax (PTX) in the emergency department.
METHODS: Patients with suspicion of PTX and indication for thorax tomography (CT) were included into the study. Findings of the Thorax CT were compared with the results of Pneumoscan. Chi-square and Fisher’s exact tests were used in categorical variables.
RESULTS: One hundred and fifteen patients were included into the study group; twelve patients presented with PTX diagnosed by CT, 10 of which were detected by Pneumoscan. Thirty-six true negative results, sixty-seven false positive results, and two false negative results were obtained, which resulted in an overall sensitivity of 83.3%, specificity of 35.0% for Pneumoscan. There was no statistically significant difference between the effectiveness of Pneumoscan and CT on the detection of PTX (p=0.33). There was no difference between the size of PTX diagnosed by CT and PTX diagnosed by Pneumoscan (p=0.47). There was no statistically significant difference between Pneumoscan and CT on detecting the localisation of the PTX (p=1.00). For the 10 cases diagnosed by Pneumoscan, mean chest wall thickness was determined as 50.3 mm while mean chest wall thickness for two false negatives diagnosed by Pneumoscan was 56.5 mm. However, no statistically significant difference was found between the chest wall thickness and the effectiveness of Pneumoscan on the detection of the PTX (p=0.77). Among sixty-seven false positives diagnosed by Pneumoscan, 46.3% had additional medical signs such as bronchiectasis, pulmonary consolidation, pulmonary edema or pulmonary tumor when they had a reading with CT. The relationship between having additional medical signs at the reading with CT and the effectiveness of Pneumoscan on the detection of the PTX was investigated and no significant difference was found (p=0.472).
CONCLUSION: Using Pneumoscan to detect PTX is controversial since the device has a high false positive ratio. Wherein, false positive diagnosis can cause unjustifiable chest tube insertion. In addition, the device failed to show the size of the PTX, and therefore, it did not aid in determining the treatment and prognosis on contrary to traditional diagnostic methods. The findings could not demonstrate that the device was efficient in emergency care. Further studies and increasing experience may change this outcome in upcoming years.
Makale Dili: İngilizce